Τι πρέπει να διδαχθούμε από το Ζόλινγκεν

H επόμενη μέρα μετά το ισλαμιστικό, τρομοκρατικό χτύπημα στο Ζόλινγκεν, στο «Φεστιβάλ Πολυμορφίας», μονοπωλεί τα πρωτοσέλιδα και τα σχόλια του γερμανικού Τύπου. «Το Ζόλινγκεν θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε» επιγράφει σχόλιό της η Handelsblatt. «Ξανά στο Ζόλινγκεν. 31 χρόνια μετά τον εμπρησμό σπιτιού όπου έμενε οικογένεια Τούρκων, με ακροδεξιά τότε κίνητρα, η πόλη βιώνει ξανά ένα νέο τραύμα και ένα ασύλληπτο έγκλημα» αναφέρει το ρεπορτάζ.

«Θα μπορούσε κανείς να απορρίψει κυνικά τις πολιτικές αντιδράσεις που έχουν γίνει πια καθημερινότητα. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ζητά σκληρή τιμωρία και η υπ. Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ αποκαλεί την επίθεση 'αποκρουστική' και διαβεβαιώνει ότι 'δεν θα επιτρέψουμε τον διχασμό αυτές τις ώρες, θα σταθούμε ενωμένοι'. Ο κόσμος ακούει αυτές τις δηλώσεις και αναρωτιέται αν αρκούν. Αν το κράτος πράττει όντως πολλά για την ασφάλεια των πολιτών του. Όμως μετά από τέτοια εγκλήματα οι αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των κρατικών ενεργειών μεγαλώνει».

Τι πρέπει όμως να γίνει κατά το σχόλιο; «Πρώτον, η Γερμανία χρειάζεται μια συλλογική προσπάθεια για την εθνική ασφάλεια. Τα αιτήματα των σωμάτων ασφαλείας είναι γνωστά. Λείπει η υλοποίησή τους (…) Δεύτερον, η Γερμανία χρειάζεται ένα ισχυρό συνταγματικό κράτος και όχι ένα ισχυρό κράτος της Δεξιάς. Σε μια εβδομάδα διεξάγονται εκλογές σε Θουριγγία και Σαξονία και είναι πιθανό η επίθεση στο Ζόλινγκεν να δώσει νέα ώθηση στην ακροδεξιά AfD. Τρίτον, πρέπει να πάρουμε ως παράδειγμα τη Μεβλούντε Γκεντς, που στην πυρκαγιά του Ζόλινγκεν πριν από 31 χρόνια έχασε δύο κόρες, δύο εγγόνια και μία ανιψιά σε μια νύχτα. Στη συνέχεια εργάστηκε για τη συμφιλίωση και την αλληλοκατανόηση χριστιανών και μουσουλμάνων. Ίσως για πολλούς είναι δύσκολο καν να το φανταστούν, ειδικά μετά από ένα τέτοια βίαιο έγκλημα. Αλλά το μίσος μόνο έτσι μπορεί να νικηθεί».

«Η μισητή πολυμορφία»

Aπό την πλευρά της η εφημερίδα TAZ παρατηρεί ότι «τόσο οι ριζοσπαστικοποιημένοι ισλαμιστές όσο και οι ακροδεξιοί μισούν εξίσου την κοινωνική πολυμορφία, τη διαφορετικότητα. Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος». Και σημειώνει στη συνέχεια: «Το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος είναι ένα συνονθύλευμα παραπλανημένων ατόμων με ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά. Απέχουν από την πραγματικότητα, τόσο του Iσλάμ όσο και των κρατών από τα οποία προέρχονται, και όπως όλοι οι εξτρεμιστές με θρησκευτικά ή πολιτικά κίνητρα έχουν στόχο να διχάσουν την κοινωνία, να νομιμοποιήσουν την αρρωστημένη ιδεολογία τους (…)

H απάντησή μας σε αυτούς, αλλά και σε όλους τους άλλους εξτρεμιστές πρέπει να είναι ένα ηχηρό «ΟΧΙ» σε κάθε διχασμό. Η κοινωνία μας είναι αρκετά δυνατή για να τους απομονώσει και να στερήσει έδαφος από το μίσος. Όμως στην έντονη δημόσια συζήτηση είναι ακόμη σημαντικό να αντιταχθούμε στην εργαλειοποίηση αυτής της βάρβαρης επίθεσης (…) Τo  βαρύ πένθος για εκείνους που δολοφονήθηκαν ή τραυματίστηκαν δεν πρέπει να οδηγήσει σε γενικεύσεις και στη διάδοση μίσους εναντίον ανθρώπων που πιστεύουν σε άλλες θρησκείες».

Το Ισραήλ και ο «πολυμέτωπος πόλεμος»

Με αφορμή τη νέα κλιμάκωση μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου μετά τις «προειδοποιητικές επιθέσεις» του Ισραήλ κατά θέσεων της Χεζμπολάχ στον νότιο Λίβανο, η Frankfurter Allgemeine Zeitung παρατηρεί: « (…) Η έκβαση της ανταλλαγής πυρών ξημερώματα Κυριακής καταδεικνύει τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν οι παλιοί εχθροί του Ισραήλ, Λίβανος και Ιράν, σε κάθε στρατιωτική αντιπαράθεση. Το Ισραήλ είναι στρατιωτικά ανώτερο και καλά προστατευμένο. Μπορεί να χρησιμοποιήσει επιθέσεις ή την απειλή επιθέσεων ως μέσο αποδυνάμωσης των εχθρών του. Γι' αυτό η Χεζμπολάχ και η Τεχεράνη θα σκεφτούν με προσοχή πόσο μακριά θέλουν να τραβήξουν το παιχνίδι των αντιποίνων (…)

Η μόνη δυνατή αποκλιμάκωση αυτή τη στιγμή είναι οι συζητήσεις για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Όμως, παρά τη δέσμευση Μπάιντεν, οι ρυθμοί είναι αργοί. Και η ελπίδα ότι μια περαιτέρω κλιμάκωση μπορεί να αποτραπεί μόνο με την προοπτική μιας συμφωνίας για τους ομήρους δεν φαίνεται ακόμη εφικτή, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη Χεζμπολάχ (…) Το Ιράν δεν φαίνεται να επιδιώκει έναν μεγάλο περιφερειακό πόλεμο. Το Ισραήλ από την πλευρά του έχει νόμιμα συμφέροντα ασφαλείας στη Γάζα, αλλά όχι μόνο εκεί. Εάν δεν γίνουν συμβιβασμοί, ο πολυμέτωπος πόλεμος θα συνεχιστεί».

Μέση Ανατολή: Όλα ανοιχτά

Η Süddeutsche Zeitung σχολιάζει με τη σειρά της: «Ο μεγάλος πόλεμος ξεκίνησε και την ίδια ώρα τέθηκε σε αναμονή (…) Η τακτική επιτυχία των Ισραηλινών, εάν πράγματι πρόκειται για ένα χτύπημα αποτροπής, δεν λέει τίποτα για το τι μέλλει γενέσθαι. Η ισορροπία δυνάμεων δεν έχει μεταβληθεί. Θα επιχειρήσει ξανά η Χεζμπολάχ, ταπεινωμένη πια ενώπιον όλου του κόσμου, ένα δεύτερο χτύπημα; Θα ενωθούν οι ισλαμιστικές πολιτοφυλακές σε Ιράκ, Συρία και Υεμένη; Και το σημαντικότερο ερώτημα: Τι θα αποφασίσει η ηγεσία του Ιράν; Θα χτυπήσει το Ιράν, παρά τις δυνάμεις των ΗΠΑ που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή, τα πολεμικά πλοία, τα μαχητικά αεροσκάφη, τους πεζοναύτες; Ή μήπως θα αφήσει τους υποστηρικτές του να διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο χωρίς το Ιράν να θέσει σε κίνδυνο τον εαυτό του; (…)

Η Γάζα και τα δεινά της είναι απλώς το σκηνικό για μεγαλύτερες συρράξεις. Όλα είναι ανοιχτά (…) Tα βασικά ερωτήματα δεν μπορούν να λυθούν ούτε διπλωματικά ούτε στρατιωτικά, τουλάχιστον άμεσα. Το κομβικό σημείο είναι γνωστό άλλωστε εδώ και δεκαετίες: Μπορούν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να ζήσουν δίπλα-δίπλα ειρηνικά, σε δύο κράτη ή σε ένα;  Αυτή τη στιγμή όλα συνηγορούν στο όχι (…) Και μπορούν το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη να αποδεχθούν έναν πολιτικό κολοσσό όπως το Ιράν να ενεργεί στην περιοχή με όρους που θα είναι αποδεκτοί; Η προοπτική για κάτι τέτοιο μοιάζει περισσότερο από περιορισμένη. Μέχρι νεωτέρας, ο φόβος μιας μεγάλης σύρραξης παραμένει η ζοφερή πραγματικότητα».