Tek bacakla Güney Amerika'yı boydan boya yürüyecek

Yeslie Aranda, doğup büyüdüğü San Cristobal'den bir uyku tulumu, bir sırt çantası ve sol bacağına taktığı alüminyum protezi ile yola çıktı.

Eski bir otobüs şöforü olan Aranda'nın cebinde, birikimi Venezuela'daki hiper enflasyon nedeniyle eridiği için sadece 30 dolar vardı. Ancak Aranda, Arjantin'in güney ucuna uzanan 10 bin kilometrelik bir yürüyüş gerçekleştirmeyi umuyor. Sonra da evine geri yürümek istiyor.

"Şu an hayalimi gerçekleştiriyorum" diyen 56 yaşındaki Aranda, insanların aklına koyduğu her şeyi başarabileceğini göstermek istediğini söylüyor.

Aranda doğayı hep sevmiş. Ancak uzun yürüyüşleri sevmeye beş yıl önce, 23 yaşındaki kızı Paola ile birlikte birer bacaklarını kaybettikleri trafik kazasının ardından başlamış.

Paola için ilham kaynağı

Kaza eyaletler arası bir otoyolda, bir kamyon şoförünün aracının kontrolünü kaybederek Aranda'nın çift katlı otobüsüne çarpması sonucu meydana gelmiş. Aranda'nın kızının iyileşmesi haftalar almış.

Aranda yaşadıklarını şu sözlerle anlatıyor:

"Kaza sonrası 15 gün boyunca suni komada tutuldum. Uyandığımda ayağıma baktım ve yerinde olmadığını fark ettim ve 51 yıl boyunca bana hizmet ettiği için ona teşekkür ettim."

Kazadan 44 gün sonra Paola'ya sol bacağının kesileceği söylenmiş. Aranda, "Onun için çok zordu ama ben hep onun moralini yüksek tutmaya çalıştım. Rüzgar tersten de esse hep ilerlemesi gereken yelkenliler gibi olduğumuzu söyledim" diyor. 

Yaraları iyileştikçe Aranda, yaşadığı San Cristobal'daki kutsal tapınakları ziyaret etmeye başlamış. Bu ziyaretler ona kazayla yüzleşme fırsatı sağlamış, bazen ona eşlik eden Paola'ya da motivasyon kaynağı olmuş.

Bu yürüyüşler sırasında gösterdiği çabanın bazı insanların yüzünde mutluluğa neden olduğunu fark etmiş.

Aranda, adamakıllı bir protez sahibi olduğunda da büyük hayaller kurmaya başlamış. Geçtiğimiz yıl Güney Amerika boyunca bir seyahat planlamaya başlamış. Bu seyahat için yerel firmalardan yardım aramış. Bir ayakkabı üreticisi kendisine spor ayakkabı sağlamış, bir protez şirketi ise takma bacağını güçlendirmiş.

Yolda dayanışma

Aranda, Kolombiya sınırındaki Cacuta'ya yolculuğuna 28 Haziran'da başlamış. Çantasındaki yükleri taşıması durumunda belinin iflas edeceğini söyleyen yeğeni ve yerel bir motorsiklet tamircisinin yardımı ile iki tekerlekli bir el arabasına kavuşmuş. Bu el arabasına "İsa" diyor çünkü onun "ebedi refakatçisi".

"Şu an kendimi Arjantin'de Ushuaia'da 'Dünyanın sonuna hoşgeldiniz' yazısı altında fotoğraf çektirirken görebiliyorum" diyen Aranda, daha önceki seyahat deneyimlerinin Kanarya Adası'nda çalışmak için geçirdiği bir yılla sınırlı olduğunu söylüyor. Hiçbir zaman gezmek için yeteri kadar parası olmamış, hâlâ da yok.

Aranda "Ben yürekten bir maceraperestim ve oraya ulaşmak için neye katlanmam gerekiyorsa katlanmaya hazırım" diyor. Şu an için Aranda, Kolombiya'nın Medellin şehrine kadar yaklaşık 900 kilometrelik bir yol katetti. Burada, protezinde bazı değişiklikler yapacak olan bir mühendisle buluşacak.

Aranda yolculuğu sırasında inanılmaz bir dayanışma ile karşılaştığını söylüyor. Yolda tanıştığı insanların kendisine ceket, yiyecek ve çadır verdiğini anlatıyor.

"Yaptığı büyüleyici"

Arada uzun yürüyüşü sırasında benzin istasyonları ve otobüs terminallerinde uyumak zorunda kalmış. Sürpriz seyahatinden etkilenen insanların evine de konuk olmuş. 

Kolombiya'nın deniz seviyesinden 3 bin metre yükseklikteki Pamplona kasabasında dondurucu soğuk nedeniyle bir çiftçinin kendisini ağırladığını söylüyor. Kolombiya'nın başkenti Bogota'da, davasından etkilenen bir iş kadınının hostel masraflarını karşıladığını anlatıyor.

Hostel yöneticisi Oscar Ragua, "Fiziksel engelini düşündüğünüzde yaptığı büyüleyici. Ayrıca bir miras bırakmak ve insanların hikâyelerinde yaşamaya devam etmek için harika bir yol" diyor.

Aranda geceleri soğuk dağ yollarında donmamak için zaman zaman otostop çekmiş. Bu seyahatlerin bazılarını, ekonomik kriz nedeniyle yürüyerek ülkeden ayrılmayı seçen Venezuelalı göçmenlerle gerçekleştirmiş.

Birleşmiş Milletler verilerine göre, 1,6 milyon Venezuelalı 2015'ten bu yana ülkeyi terk etti.

"Şu an ülkemizde yaşananlar çok üzücü" ifadesini kullanan Aranda, "Göçmenleri yollarda gördüğümde, onlara gelecekle ilgili plan yapmalarını ve hayatın onlara verdiği bu yeni şansla ellerinden geleni yapmalarını söylüyorum" diye ekliyor.

Şu an için Aranda'nın göç etmek gibi bir planı yok. İki-üç yıl içerisinde Venezuela'ya ailesinin yanına dönmek ve hikâyelerini anlatmak istiyor. Güney Amerika'nın bir ucundan diğer ucuna tek bacağıyla yaptığı yolculuğu kitap hâline getirmeyi de düşünüyor.

"Bence bu yolculuk bir kitap için yeterli malzeme sağlayacaktır. Ben iyi bir şey yapmak istiyorum ve torunlarıma beni hatırlayacakları bir şey bırakmak istiyorum" sözleriyle amacını özetliyor.

Manuel Rueda

© Deutsche Welle Türkçe