Evinden, yurdundan uzakta: Mülteci olmak

"Bu Suriyeli kızla, Ürdün'ün Er Remse kentinde bulunan ve Sınır Tanımayan Doktorlar tarafından işletilen bir hastanede tanıştım. Bir varil bombası evini yerle bir etmiş ve bir anda ailesinin büyük kısmından mahrum kalıvermiş. Annesinin tek seçeneği şarapnellerle kaplı vücudu ve kafasına aldığı darbeye rağmen sınırı geçip Ürdün'e gitmekmiş, çünkü Suriye'de hiç beyin cerrahı kalmamış."

"Suriye'deki yiyecek kıtlığından ötürü birçok Suriyeli kendi sebzesini yetiştiriyormuş. Bu çiftçi, füzeyle vurulan başka bir çiftçinin yardım çağrısına cevap verirken bir varil bombasıyla vurulmuş. Bunun Esad rejimi tarafından kullanılan bir taktik olduğunu söylüyor: Kurbanların sayısını maksimize etmek ve insanların başka insanların acı çektiklerini görmelerini sağlayarak yıldırmak amacıyla."

"Ürdün'de bulunan, 80 bin kişinin yaşadığı Zaatari mülteci kampı, adım adım bir şehre dönüşüyor, ama pek de mükemmel olmayan bir şehre. Ürdün hükümeti, kampın kalıcı bir yerleşime dönüşmesinden korktuğundan su, elektrik ve temizlik hizmetlerini sunmaktan kaçınıyor. Havaysa, en hafif deyişle, Suriyelilerin hayatını son derece zorlaştırıyor."

"Mülteciler tarafından sağlanması pekala zor olan bürokratik koşullar yüzünden, Valerio ve Kevin'a ebeveynlerinden vatansızlık miras kalmış. Valerio ve Kevin, aileleriyle birlikte Roma'nın kenar mahallelerinde bulunan bir çingene kampında yaşıyor. Çocuklarını okula götürmek gibi basit bir eylem bile babaları Ramazan'ın hapse atılması ya da sınırdışı edilmesiyle sonuçlanabilir."

"Er Remse'deki hastane odasında bir oyuncaklarına, bir pencereden dışarı bakıyordu. Kafa yaralanmalarının çok ciddi olduğunu ve büyüdüğünde kendi kendine yetmesi için çok az umut olduğunu öğrendim. Doktorlar, Suriye'de tanık olduğu travmatik deneyimin kafasında sürekli olarak yeniden oynadığını düşünüyorlar."

"2003 yılında patlak veren Darfur savaşının sonuçları, komşu ülkelerde hala görülebilir durumda. Bu çocuklar Çad'ın doğusundaki bir çölde bulunan ve Cizvit Mülteci Servisi tarafından finanse edilen bir okula gidiyorlar. Burada doğmuşlar ve hayatlarının tamamını kaynak sıkıntısı yaşayan ve onları toplumlarına entegre etmekten kaçınan bir ülkede geçiriyorlar."

"Birleşmiş Milletler'e göre, mültecilerin kamplarda geçirdikleri süre ortalama 17 yıl. Yani çocukluklarının büyük kısmı. Çad'ın doğusundaki birçok çocuk, henüz altı yaşındayken nasıl yiyecek bulacaklarını düşünmek zorunda. Dünyanın dört bir yanında mülteci kamplarındaki yiyecek ve su kıtlığı, nesillerin yalnızca temel bilgiler ve eğitimle yetinmesini zorunlu kılıyor."

"Şeyma'nın üç çocuğu var ve ailesinin hayatının hiçbir zaman normale dönmemesinden endişe ediyor. Eskiden ev hanımı olan ve eşine tarlada yardım eden Şeyma, insanların neden savaşmaya başladığını anlamadığını söylüyor. Savaştan önce yeteri kadar yiyecekleri ve suları vardı, okula da gidebiliyorlardı, diyor. Şimdiyse bir karavanda yaşıyorlar ve hiçbir zaman yeterli yiyecekleri yok."