190211 Berlinale Gewinner

Isabella Rossellini: „Ariu i Artë për filmin më të mirë, i jepet "Nader dhe Simin”.... Për herë të parë në historinë e Berlinales Ariu i Artë shkon sivjet në Iran. Kësisoj filmi më i preferuar i publikut dhe favoriti kryesor në këtë festival e fitoi vërtetë garën.

‚Nader dhe Simin‘, është historia e një famileje, që do të largohet nga Irani, përgatit gjithçka dhe më në fund nuk ia arrin qëllimit , sepse Nader nuk do ta lerë vetëm babain e sëmurë. Prej këtij problemi të familjes së vogël nga shtresa e mesme lindin gjithnjë konflikte të reja me moral dhe përgjegjësi, përballjet mes tradicionales dhe modernes, mes guximit dhe burracakërisë si dhe me mirëkuptim për rolin e secilit. Ky film jep një pasqyrë nga realiteti i jetës në shoqërinë moderne iraniane.

Prezantimi i Iranit me tërë kompleksitetin e tij

„Është vërtetë një rast shumë i mirë për të menduar për njërëzit në vendin tim. Vendi, ku unë jam rritur. Vendi, ku unë kam mësuar historinë. Ky është një popull i madh dhe shumë i durueshëm. Njerëzit e mirë: unë dua të kujtoj Jafar Panahi, për të cilin vërtetë mendoj, që problemi i tij të zgjidhet dhe dëshiroj që ai vitin e ardhshëm të jetë këtu“, tha regjisori Asghar Farhadi. Kolegu i tij Panahi do të ishte anëtar i jurisë ndërkombëtare të Berlinales, por për shkak të projektit të tij për filmin mbi protestat e lëvizjes opozitare në Iran, ai është dënuar me burg dhe me njëzet vjet ndalim të ushtrimit të profesionit.

„Nader dhe Simin“ nga Asghar Farhadi ia ka dalë të sfidojë censurën dhe fitoi në Berlin krahas Ariut të Artë edhe dy vlerësime të tjera: I gjithë ansambli i aktoreve dhe aktorëve u nderua me Ariun e Argjendtë për interpretim të mirë, përveç kësaj filmi mori edhe çmimin e jurisë ikumenike. Aktorja Sareh Bayat: „Falenderoj të gjithë, që e kanë parë këtë film në Iran dhe me orë të tëra kanë pritur, derisa të marrin një biletë për këtë film. Unë me këtë dua të them, se spektatorët iranianë janë të pranishëm dhe se ata shohin filma. Për ne si ekip ky është një gëzim i madh dhe na inkurajon ne edhe më shumë."

400 filma dhe 300.000 spektatorë në Berlinale 2011

Juria ishte e një mendimi për çmimet, tha presidentja, aktorja Isabella Rossellini. Me çmime u vlerësua edhe regjisori gjerman Ulrich Köhler. Ai mori Ariun e Argjendtë për regjinë më të mirë në filmin "Sëmundje gjumi". Çmimi për skenarin më të mirë në filmin "Falja e gjakut" iu dha kineastit amerikan Joshua Marston dhe atij shqiptar Andamion Murataj. Filmi i kushtohet dukurisë së gjakmarrjes në Shqipëri.

Çmimin e madh të jurisë e mori regjisori hungarez Bela Tarrpër filmin „Kali i Torinos", një ese e zymtë filmike mbi kotësinë e veprimit njerëzor në rrethana të caktuara. Po në kuadër të festivalit u vlerësua me çmimin Alfred-Bauer drama për Fraksionin e Ushtrisë së Kuqe, RAF, "Kush nëse jo ne" i kineastit Andres Veiel. Ky çmim mban emrin e drejtorit të parë të Berlinales dhe jepet qysh nga viti 1987 për hapjen e perspektivave të reja në artin e filmit.

Festivali Ndërkombëtar i Filmit hapi siparin më 10 shkurt. Tradicionalisht pas dhjetë ditësh festivali mbyllet me ditën e kinemasë, gjatë së cilës shfaqen sërish prodhimet më të mira. Sipas të dhënave të organizatorëve në festivalin e sivjetëm u shfaqën gati 400 filma dhe u shitën rreth 300.000 bileta.

Autor: Silke Bartlick / Vilma Filaj-Ballvora

Redaktoi: Bahri Cani