Günter Grass jako artysta

Po wojnie Günter Grass kształcił się w zawodzie kamieniarza, a następnie rozpoczął studia grafiki i rzeźbiarstwa w Düsseldorfie. Przez całe życie czuł się artystą, dlatego też sam tworzył okładki do swoich książek. Wśród wielu dzieł można wyróżnić m. in. rysunki do jego znanej powieści "Blaszany bębenek" z 1959 roku.

"Pisanie zatrzymuje i spowalnia czas. Rysunkiem można się szybciej wyrazić" - filozofował Grass w 1979 roku w swoim dziele "O rysowaniu i pisaniu" z 1979 roku.

Przed pisarską karierą Grass postrzegał siebie jako rzeźbiarza. W swojej pracowni w Behlendorfie stworzył wiele rzeźb. Na szczególną uwagę zasługuje dzieło "Ostatnie tańce".

Po napisaniu "Turbota" w 1977 roku, Grass wykonał rzeźbę z brązu "Turbot w garści". Jedną z rzeźb z tego cyklu można podziwiać w ogrodzie pisarza i artysty w Behlendorfie (Szlezwik-Holsztyn), jak również przed Domem Güntera Grassa w Lubece.

O powiązaniu między jego artystyczną i pisarską działalnością Grass wypowiadał się następująco: "Pytanie od publiczności, takie jak: ' Czy jest Pan najpierw pisarzem, a w następnej kolejności grafikiem?' jest zarówno zrozumiałe jak i śmieszne. Moja odpowiedź może być dlatego tylko kokieteryjna, tzn. z dala od poważnych 'Albo-albo', aby rozwiać sprzeczności".

W powieści "Idąc rakiem" (2002) Grass poruszył temat ucieczki Niemców przed Armią Czerwoną. Także rysunek na okładce jest jego autorstwa.

W 2006 roku jego autobiograficzna powieść "Przy obieraniu cebuli" wywołała burzliwą dyskusję - zarówno w Polsce jak i w Niemczech. Grass przyznał się w książce do tego, że w czasie wojny był żołnierzem Waffen-SS. To wyznanie w oczach wielu nadszarpnęło jego autorytet.

Erotyka odgrywała ważną rolę w twórczości Grassa. W 2002 roku opublikował on cykl litografii poświęconej tej tematyce. Na zdj. rzeźba pt. "Ona dominuje".

W przerwie po publikacji powieści "Idąc rakiem" Grass przeżył intensywną fazę twórczą jako artysta. W 2003 roku ukazał się jego tom wierszy i album pt. "Ostatnie tańce".