Улцињската Солана повторно шири крилја

Фабриката за сол „Бајо Секулиќ“ со своите 15 квадратни километри површина, хранеше многу улцињски семејства уште од 1934 година, кога е отворена. Градот со најголем број ведри денови во регионот и дури 2.567 сончеви часови годишно, беше идеално место за отворање на Солана, која официјално е затворена во 2015 година. По речиси еден век, Улцињ остана без она по што беше препознатлив - сол.

Улцињската сол, „производ на љубовта, сонцето и морето“, се создаваше исклучиво со помош на природата - чиста вода, сонце и ветер. Благодарение на тоа, таа беше на глас како една од најздравите соли. Нејзините лековити својства беа погодни за лекување на ревматизам и други заболувања на коските. Оваа кутија сол веќе не е во продажба, но некои граѓани на Улцињ ја чуваат како сувенир.

Од некогашните најмодерни погони за преработка и производство на сол остана само скелетот. По затворањето на фабриката „Бајо Секулиќ“ зградите се урнаа, а машините кои не беа украдени или истопени во никшиќката Железарница останаа да рѓосуваат и да сведочат за времето кога „бербата“ на сол беше синоним за најјужниот црногорски град.

Додека работеше фабриката за сол, базените се наводнуваа со солена вода од морето и така се создаде вештачки еко-систем погоден за живот на дури 280 видови птици, кои тука се одмараа од своите меѓуконтинентални патувања. Затворањето на фабриката го загрози нивниот опстанок на оваа локација, но старата куќичка и натаму е тука за да сведочи за некогашната човечка грижа за птиците.

Оваа важна станица за птиците стана загрозена поради престанокот на работењето на фабриката за сол и бројот на птици кои го посетуваа ова подрачје почна да се намалува. Со затворањето на погоните, солената вода стана слатка, па многу видови кои се карактеристични за солени подрачја, се десеткувани. Такви се фламингата. Тука имаше и по неколку илјади фламинга, а денес се значително помалку.

Сепак, благодарение на цивилниот сектор, на ургирањето од страна на амбасадата на Германија и на ЕУ, еколошкото значење на Солана ги увери и државните институции дека ова подрачје мора да опстане и да стане заштитено. Долгогодишната борба на љубителите на природата резултираше со прогласување на Солана за национален парк, како и со стигнување до Рамсар-листата на најважни мочуришни подрачја.

Солана денес е место за уживање на сите оние кои се свесни за значењето на природата. Тука влезот е бесплатен. Невладините организации и ентузијастите се трудат преку туристички тури и авантури на сите заинтересирани да им укажат на богатството на флора и фауна кои се наоѓаат овде и на нивната важност за човекот.