۶ ژوئن ۱۸۱۶: از وجودش شعر تر می‌آفرید
۱۳۹۵ خرداد ۱۷, دوشنبه
نام خانوادگیش کریستیانه وولپیوس (Christiane Vulpius) بود و پیشینیانش همه از فرهیختگان بودند اما وضع اقتصادی خوبی نداشتند به طوری که دختر نوجوان مجبور بود در کارخانه‌ای به عنوان نظافت‌چی کار کند.
۲۳ ساله بود که به خواست پدر برای تامین تحصیل برادرش که نویسنده رمان‌های سرگرم‌کننده بود به گوته به عنوان مشاور حکومت آن دیار رجوع کرد تا عریضه‌ای به او تقدیم کند.
از همان دیدار نخست، عشق و شیفتگی میان آن دو پدید آمد و یک سال پس از آن آگوست، فرزند آن دو، زاده شد که تنها فرزند باقیمانده از آن شاعر بنام بود زیرا فرزندان دیگرش همگی در خردسالی درگذشتند.
کریستیانه الهام‌بخش چند مجموعه شعر گوته بوده که از بهترین و عاشقانه‌ترین سروده‌های آن سراینده بزرگ به شمار می‌آیند.
از آنجا که کریستیانه از خاندان اشرافی نبود، دربار وایمار همواره او را با اکراه راه می‌داد و حتا گوته مجبور شد به خاطر همسرش مدتی بیرون از شهر زندگی کند.
کریستیانه ۴۱ ساله بود که تازه گوته توانست علی‌رغم اکراه دربار، با او رسما ازدواج کند. در آن سال یعنی سال ۱۸۰۶ ناپلئون بناپارت وایمار را تصرف کرده بود و کریستیانه با بی‌باکی توانسته بود جلوی غارت سربازان را بگیرد تا گوته بتواند با فرماندار فرانسوی شهر مذاکره کند.
نامه‌های کریستیانه به گوته زن ساده‌ای را به خواننده می‌نمایانند که خود را وقف شاعر بلندپایه کرده و از سواد آکادمیک برخوردار نبوده است اما گاه در زمینه‌های زیباشناختی و تئاتر با گوته تبادل نظر داشته است.
گوته در مرگ زودهنگام کریستیانه گفت:
"از لابه‌لای ابر خورشید
کوشید تا لختی درخشید
تنها تسّلای دل اشکی
کاندر غروبش ریختم من"
کریستیانه فُن گوته در ۵۱ سالگی در زادگاهش درگذشت.