۲۶ ژوئن ۱۹۱۶: زبان سرخی که دستان سبز را بر باد داد
۱۳۹۵ تیر ۶, یکشنبه
مادر کارل‌روبرت کرایتن (Karlrobert Kreiten) خواننده اوپرا و پدرش معلم پیانو بود. ۱۰ ساله بود که نخستین کنسرتش را در شهر دوسلدورف با آثاری از موتزارت و شوبرت برگذار کرد و ۱۳ سال بیشتر نداشت که نزد استاد پیانو آن زمان پتر دام (Peter Dahm) در دانشکده موسیقی شهر کلن به آموزش عالی پیانو پرداخت.
۱۶ ساله بود که نخستین جایزه معتبر موسیقی خود را در وین دریافت کرد. از ۱۹ سالگی به مدت دو سال نزد استاد بنام پیانو و تئوری موسیقی بانو هدویگ روزنتال (Hedwig Rosenthal) در اتریش آموزش پیشرفته پیانو را ادامه داد.
آن استاد که اوضاع سیاسی را بهتر از شاگرد جوانش می‌شناخت، از کرایتن خواست که با او به آمریکا مهاجرت کند زیرا "در آنجا از چنین نابغه‌ای بیش از این‌جا استقبال خواهند کرد". اما کرایتن جوان می‌خواست نخست در کشور خودش بدرخشد و در آلمان ماند.
از آنجا که در خانه کرایتن رفت و آمد شاگردهای پدرش مزاحم تمرین‌های ۸ ساعته روزانه او بوده، جوان پرکار آن تمرین‌ها را در خانه آشنایان خانواده انجام می‌داده است. از جمله آن آشنایان الن اوت (Ellen Ott) بوده است.
کرایتن روزی در خانه او از جنون هیتلر می‌گوید و این‌که "همه می‌دانند که جنگ جز باخت چیزی برای ما نخواهد داشت". الن اوت و چند نفر دیگر که این سخنان را از کرایتن شنیده‌اند او را نزد گشتاپو لو می‌دهند و پلیس امنیتی هنرمند جوان را پیش از برگذاری کنسرتی در هایدلبرگ دستگیر و در برلین زندانی می‌کند.
چهار ماه بعد نوازنده نابغه را پس از بازجویی‌های خشن و آزار مداوم به اتهام "تخریب نیروی دفاعی خلق" بی حضور وکیل دفاع به اعدام محکوم می‌کنند.
کارل‌روبرت کرایتن در ۲۷ سالگی در برلین به دست نازی‌ها اعدام شد.