۲۵ مارس ۱۸۰۱: شاعر حقوقدان و فیلسوف معدن‌شناس
۱۳۹۵ فروردین ۶, جمعه
پدرش ملاکی بزرگ بود. در قصر بزرگ اوبرویدراشتت (Oberwiederstedt) در ایالت زاکسن زاده شد و رشد کرد. ۲۲ ساله بود که تحصیل رشته حقوق را به پایان رساند. چندی پس از آن شغل پدر یعنی مدیریت معادن نمک را به عهده گرفت.
نام اصلیش فریدریش فن هاردنبرگ (Friedrich von Hardenberg) بود اما در شعر و آثار ادبی و فلسفی دیگرش نوالیس (Novalis) یعنی کشت‌گر سرزمین‌های تازه تخلص می‌کرد.
نوالیس به همراه هم‌فکران دیگرش مانند لودویگ تیک (Ludwig Tieck)، فریدریش اشلگل (Friedrich Schlegel) و ادیبان و فیلسوفان همدل مکتب رومانتیسیسم را بنیان نهاد. برای آن‌ها رهایی انسان از طریق روشنگری منطقی کافی نبود. آن‌ها بیش از عقل و منطق انسان، احساس و روان او را ستودنی می‌دانستند.
نوالیس می‌گفت: «برای پدیده‌های پست معنای والایی می‌جویم و به چیزهای عادی لباس رازآمیخته می‌پوشانم، به شناخته‌ها حرمت ناشناختگی می‌نهم و به پدیده‌های گذرا چهره جاودانه می‌دهم و با این کار به همه چیز حالتی رومانتیک می‌بخشم.»
نوالیس در کوتاهترین زمان، از یک‌سو آثار ارزنده‌ای در زمینه شغلی خود یعنی تولید نمک و معدن‌شناسی تدوین کرد و از سوی دیگر آثار ادبی ماندگار هرچند ناتمامی مانند "گرد شکوفه " (Bluetenstaub) و "هاینریش فن اوفتردینگن" (Heinrich von Ofterdingen) از خود به جا گذاشت.
تصویر "گل آبی" یا معشوق دست‌نیافتنی او که برابر فارسی آن را در "نیلوفر کبود" نیما می‌بینیم، سرچشمه الهام بسیاری از سرایندگان پس از او بوده است.
تاریخ‌دانان و استادان ادبیات از جمله خانم دکتر زابینه شتلیش (Sabine Schetelich) که پژوهش‌های گسترده‌ای درباره نوالیس کرده است او را یکی از آگاه‌ترین شخصیت‌های زمان خود به دانش‌های گوناگون می‌دانند که از قرار در پی تدوین دانشنامه بزرگی مانند ویکی‌پدیا بوده است.
نوالیس در ۲۹ سالگی در شرق آلمان در اثر ابتلا به بیماری سل درگذشت.