۱۹ آوریل ۲۰۰۵: ۷ قرن گذشت تا رهبری از قدرت کناره گرفت

این پاپ از چند جهت استثنایی بود: نخست این که تعویض مقام رهبری کاتولیک‌های جهان تنها زمانی صورت می‌گیرد که پاپ درگذشته باشد. تنها ۶۰۰ سال پیش چند پاپ مجبور به استعفا شدند و ۷۰۰ سال پیش بود که یک پاپ اعظم به دلخواه خود از کار کناره گرفت. به تعبیری، این نخستین بار بود که پس از قرن‌ها یک پاپ پیش از مرگ از سمت خود کناره‌گیری کند.

افزون بر این از سال ۱۵۲۳ این اولین بار بود که یک آلمانی، رهبری کاتولیک‌های جهان را به خود اختصاص می‌داد. در آغاز همه چیز مثبت و همه شرایط کلیسایی آرام به نظر می‌رسید. کاردینال ۷۸ ساله که دست راست ژان پل دوم، پاپ پیشین به شمار می‌آمد، به عنوان پاپ جدید برگزیده شد و نام کلیسایی خود را "بندیکت" یعنی "مبارک" گذاشت و به بندیکت شانزدهم شهرت یافت.

پاپ در سخنان آغازین خود با فروتنی گفت: «شکر که خداوند با کارگران و ابزارهای ناقصی چون من هم می‌تواند اثربخش باشد.»

بندیکت شانزدهم به شدت محافظه‌کار و سنتی بود و با همه کسانی که به گونه‌ای هوادار تغییر مرام‌های خشک کلیسا در رابطه با زنان، همجنس‌گرایان و منطقیون بودند، مخالفت می‌کرد و ایشان را هوادار "دیکتاتوری نسبیت" می‌دانست.

اما پس از چند سال، حاکم واتیکان با بحران‌های جدی بی‌سابقه‌ای در کلیسای کاتولیک روبرو شد، به طوری که تصمیم به کناره‌گیری از رهبری گرفت.

روحانیانی که به حریم کودکان تجاوز کرده بودند و اسقفانی که کشتار یهودیان را انکار می‌کردند مهمترین این موارد بودند. خود پاپ هم با چند سخنرانی تاریخی سرچشمه اختلاف‌های مذهبی شد. می‌گفت: «بیایید برای یهودیان دعا کنیم زیرا آنها باعث مرگ مسیح شدند.» و یا در جای دیگر نقل کرد: «می‌پرسد: مگر پیامبر اسلام چه ارمغان آورد؟ و پاسخ می‌گیرد که تنها ارمغان‌های بد و غیرانسانی.»

کار به جایی رسید که پاپ بندیکت پس از هشت سال کنار کشید و جای خود را به رهبری نواندیش داد.