۱۸ ژوئیه ۱۸۶۴: گریز به گذشته پرشکوه

ریکاردا هوخ (Ricarda Huch) همیشه با دیگران فرق داشت: در خانواده بازرگانی رشد کرد که با نویسندگی بیگانه نبود؛ از جمله برادرش رودلف (Rudolf) نویسنده سرشناسی بود.

۱۶ ساله بود که عاشق شوهر خواهرش شد و او را برای حفظ آبرو به سوئیس فرستادند.

۲۲ ساله بود که توانست در زمانی که تحصیل دانشگاهی برای زنان در آلمان امکان نداشت، در دانشگاه زوریخ تاریخ، فلسفه و لغت‌شناسی بخواند.

۲۸ ساله بود که به عنوان یکی از نخستین زنان آلمانی درجه دکترا در رشته تاریخ را به دست آورد.

هوخ در زمان دانشجویی به عنوان آموزگار مدرسه دخترانه و کتابدار کتابخانه شهر کار می‌کرد که هر دو شغل او را به گفته خودش برای نویسندگی پرورش دادند.

ریکاردا هوخ به عنوان نویسنده مطرح رمان‌ها، داستان‌ها و زندگینامه‌های تاریخی شناخته شده است. برای نمونه زندگینامه‌ای که او درباره میخائیل باکونین، آنارشیست و انقلابی روسی، نوشته بارها چاپ و بازچاپ شده است.

اثر او درباره تاریخ استقلال ایتالیا که به احترام همسر ایتالیایی‌اش نوشته بود، باعث شد که رژیم فاشیستی ایتالیا او را گرامی بدارد و به این خاطر نازی‌ها از پیگرد او به عنوان یک نویسنده دگراندیش، خودداری کنند. او در زمان نازی‌ها گوشه‌گیر شد و گرچه کتاب‌های تاریخی او اجازه نشر یافتند، کمتر در مجامع عمومی حاضر می‌شد.

هوخ جز آثار ادبی، تاریخ مفصل آلمان را تا سده ۱۹ میلادی تدوین کرده و مجموعه‌ای درباره مبارزان بنام و گمنام علیه نازی‌ها گردآورده است.

هم اکنون در آلمان در بیش از ۴۰ شهر خیابان‌هایی به یاد او نامگذاری شده‌اند. همچنین ۱۰ دبیرستان ریکاردا هوخ در آلمان وجود دارد.

ریکاردا هوخ در ۸۳ سالگی در فرانکفورت در مرکز آلمان درگذشت.