۱۶ ژوئن ۱۸۹۷: هوادار آلمانی پیامبر ایرانی

آدلبرت مولشلگل (Adelbert Mühlschlegel) در اشتوتگارت رشد کرد و در فرایبورگ، گرایفس‌والد و توبینگن به تحصیل رشته پزشکی پرداخت.

۲۳ ساله بود که توسط مادرش با آیین بهایی آشنا شد و در نامه‌ای به عبدالبها فرزند و جانشین بنیان‌گذار آیین یادشده از ایمان خود به بهاالله و راه او یاد کرد و پاسخی مبنی بر پذیرفته شدن به آیین جدید از او گرفت.

۲۵ ساله بود که در کنار کار پزشکی به تبلیغ آیین بهائیت در آلمان پرداخت و در راستای این کار مطالب توضیحی و ادبی نوشت.

۲۶ ساله بود که بهائیان آلمان او را به عضویت در شورای روحانیت خود برگزیدند که پس از ۱۳ سال توسط گشتاپو (نیروی ضربتی حزب نازی) منحل شد. نازی‌ها آثار و کتاب‌های او را توقیف کردند. ۷ سال پس از آن خانه او نیز در بمباران‌های برلین نابود شد.

۳۰ ساله بود که برای نخستین بار در ژنو درباره آیین بهائیت به زبان اسپرانتو سخنرانی کرد. از آن پس به ترجمه کتاب‌های مهم آیین بهائی به زبان آلمانی پرداخت. از آن جمله کتاب "عهد و میثاق"، وصیت‌نامه پیامبر ایرانی‌تبار بهاییان، بهاءالله و کتاب "ایقان" بود که پاسخ‌های بهاالله است به میرزا سید محمد خال، دایی سید علی محمد باب و از روحانیان شیعه بود.

مولشلگل در ۵۵ سالگی از سوی شوقی افندی رهبر وقت بهائیان جهان به عنوان یکی از "ایادی امرالله" یعنی یکی از دستیاران آن رهبر در آلمان انتخاب و به این ترتیب از مقام برجسته‌ای در سلسله مراتب روحانیان بهایی برخوردار شد.
او از آن پس به ویژه پس از ابتلا به سکته قلبی، کار پزشکی را کنار گذاشت و همه وقت خود را صرف تبلیغ و تحقیق در آیین خود کرد و به این منظور مسافرت‌های متعددی به سراسر جهان از جمله ایران زادگاه بهاءالله انجام داد.

آدلبرت مولشلگل در ۸۳ سالگی در آتن پایتخت یونان درگذشت.