۱۶ نوامبر ۱۸۹۱: پایداری با دست خالی

یولیوس لِبِر (Julius Leber) ثمره عشق پنهانی مادرش با جوانی بود که او را رها کرد و ناپدید شد. به این ترتیب بعدها همسر مادرش ژان لِبِر (Jean Leber)، یولیوس را به فرزندی پذیرفت و نام‌خانوادگی لِبِر را به او داد. 

۱۱ ساله بود که با وجود تنگدستی پدر و مادرش با میانجیگری روحانی محل توانست به دبیرستان راه یابد. 

۱۵ ساله بود که تحصیلات متوسطه را به پایان رساند، در یک مدرسه بازرگانی آموزش دید و باز برای ادامه تحصیل تا دیپلم به دبیرستانی در شهر فرایبورگ بازگشت. یولیوس لِبِر از همان زمان دانش‌آموزی، مقالاتی در روزنامه‌های محلی می‌نوشت و برای گذران زندگی به عنوان معلم تقویتی کار می‌کرد. 

۲۱ ساله بود که عضویت حزب سوسیال‌دموکرات‌ها را پذیرفت و در همان هنگام تحصیل رشته اقتصاد ملی در دانشگاه استراسبورگ را آغاز کرد. پس از جنگ جهانی اول تحصیل دانشگاهی را ادامه داد تا این‌که در ۳۰ سالگی دکترایش را در رشته علوم سیاسی گرفت. 

یولیوس لِبِر چند دوره، نماینده سوسیال‌دموکرات‌ها در مجلس ایالتی شمال آلمان بود و تا پیش از روی کار آمدن نازی‌ها سردبیری چند روزنامه هوادار سوسیال‌دموکرات‌ها را بر عهده داشت. یک روز پس از تشکیل دولت هیتلر، یولیوس لِبِر به عنوان مخالف دولت، دستگیر شد و چهار سال در زندان و اردوگاه‌های کار اسیر بود. 

لِبِر پس از آزادی با وجود تنگدستی همه نیروی خود را صرف تماس با جنبش پایداری علیه هیتلر کرد و قصد داشت در سوء قصد علیه هیتلر در روز ۲۰ ژوئیه ۱۹۴۴ شرکت کند ولی دو هفته پیش از آن دستگیر و در یک دادگاه فرمایشی و نمایشی که دادستان و قاضی آن یکی بود، به اعدام محکوم شد. 

یولیوس لِبِر در ۵۳ سالگی در برلین اعدام شد.