۱۳ فوریه ۱۸۸۳: بحث‌انگیزترین آهنگساز رومانتیسم در آلمان
۱۳۹۴ بهمن ۲۴, شنبه
مجموعه آثار ریشارد واگنر (Richard Wagner) بیش از ۱۰۰ اثر موسیقی در زمینه‌های گوناگون و ۱۶ جلد کتاب در زمینه‌های تئوری موسیقی، ادبیات و سیاست را در بر می‌گیرد.
به گفته موافقان و مخالفانش، او موسیقی بیانگر سده نوزدهم میلادی را به اوج رساند و کلام و موسیقی را به بهترین وجه درآمیخت.
اگر تا پیش از او ملودی، پایه اصلی موسیقی کلاسیک به شمار می‌آمد، با او و پس از او هارمونی نیز از پایه‌های اصلی بیان آهنگین به حساب می‌آید.
واگنر در ۲۲ ماه می ۱۸۱۳ در شهر لایپزیگ در شرق آلمان زاده شد.
هنگامی که در ۱۸ سالگی به مدرسه عالی موسیقی لایپزیگ راه یافت، هنگامه‌ی شورش‌ها و انقلاب‌های شهروندان آلمان علیه فئودال‌ها و نظم پیشین، در اوج خود بود. شاید بتوان شهرت و اعتبار او را مدیون این جنبش‌ها دانست.
تأثیر این جنبش‌ها در آثار و کارهای واگنر تنها در اوپرای بلند "حلقه نیبلونگ" که به موضوع افول نظام اشرافی در سده های میانه و غروب و نابودی خدایان پرداخته محدود نمی‌شود.
نخستین آثار موسیقی‌اش که قطعه‌هایی برای پیانو و کم و بیش تقلیدهایی از فرانتس شوبرت و بتهوون بودند را در ۱۹ سالگی و زیر سرپرستی نخستین استادش تئودور واینلیش (Theodor Weinlig) نوشت و اجرا کرد.
در آستانه بیست سالگی بود که بازیگری برادرش در تئاتری در لایپزیگ او را به فکر ساختن اپرا و آفرینش نخستین درام موسیقایی‌اش "پریان" انداخت.
در سال ۱۸۴۷ برای نخستین بار، مقاله‌ای درباره رهبری ارکستر نوشت و سبکی نو در این زمینه بنا نهاد که در آن رهبر افزون بر عصای خود، با حرکات و سکنات چهره، ارکستر را هدایت می‌کند.
۳۷ ساله بود که در اوت ۱۸۵۰ بحث‌انگیزترین مقاله خود "یهودیت در موسیقی" را در "مجله موسیقی نو" منتشر و بدین ترتیب به اندیشه‌های آزادی‌خواهانه خود پشت کرد. او در این مقاله ادعا کرد که "یهودی تا زمانی سروری می‌کند که نیروی تلاش و کوشش ما را پول تعیین کند".
آثار واگنر در زمان نازی‌ها بیش از هر آهنگساز دیگر از رسانه‌ها پخش می‌شدند اما همان‌ها اپرای "پارسیوال" او را به علت گرایش‌های صلح‌جویانه مضمون آن، ممنوع اعلام کردند.
ریشارد واگنر در ۷۰ سالگی هنگامی که مشغول نوشتن مقاله "زنانگی در آدمی" بود، در بایرویت درگذشت اما بحث و مجادله درباره زندگی و آثار پر شر و شورش هنوز همانند زمان خودش ادامه دارد.