یادی از جانی کش،‌"مرد سیاه‌پوش" کانتری

۲۶ فوریه ۱۹۳۲ داستان زندگی مردی که بعدها او را "مرد سیاه‌پوش" لقب دادند، آغاز شد. این لقب را وامدار لباس‌های سیاه‌رنگی بود که بر تن می‌کرد. او گفته بود که تا زمانی که ریشه فقر و جنگ در دنیا خشک نشود، همواره سیاه خواهد پوشید. او خود در خانواده‌ای بسیار تنگدست زاده شده بود.

ژوئن سال ۱۹۵۵ جانی کش همراه با دو نوازنده دیگر شانس‌شان را برای امضای قراردادی با کمپانی تولید موسیقی "سان" محک زدند. پس از آنکه صاحب کمپانی به آنها گفت که علاقه‌ای به موسیقی سبک گاسپل این سه نفر ندارد، آنها ترانه "گریه کن، گریه کن، گریه کن" (Cry, cry, cry) را که جانی کش در دوران خدمتش در ارتش نوشته بود، اجرا کردند.

این ترانه و این اجرا درهای تازه‌ای را به روی جانی کش گشود. کمپانی سان ترانه "گریه کن، گریه کن، گریه کن" را همراه با ترانه‌ای دیگر با نام Hey, Porte که جانی کش آن را نیز در دوران خدمتش نوشته بود، روانه بازار کرد.

اما سال سرنوشت‌ساز برای جانی کش ۱۹۵۶ بود. در ماه ژوئیه آن سال او ترانه I walk the line را ضبط کرد که تا به امروز پرفروش‌ترین تک آهنگ این خواننده آمریکایی بوده است. این آهنگ بیش از هر ترانه‌ی ‌دیگر جانی کش از سوی خوانندگان دیگر بازخوانی (کاور) شده است.

جانی کش نزدیک به ۴۰ آلبوم موسیقی روانه بازار کرد. او همراه با الویس پریسلی نواخت و به صورت زنده در زندان‌های آمریکا آلبوم ضبط کرد. ترانه‌های او بر خلاف اغلب ترانه‌های آن زمان که در مدح آزادی غرب سروده می‌شد، داستان رنج و محنت، قتل عام سرخپوستان توسط آمریکایی‌ها و روایتگر تاریکی‌ها بود.

اعتیاد، الکل، مخدر، شهرت

اعتیاد به الکل و مواد مخدر سایه سنگین خود را بر زندگی شخصی و حرفه‌ای جانی کش انداخت. زمانی که او در سال ۱۹۶۵ در مرز مکزیک به جرم حمل مواد مخدر دستگیر شد، تصویرش به خبر اول روزنامه‌ها تبدیل شد. الکل، مواد مخدر و وابستگی به داروهای محرک نظیر آمفتامین از این خواننده مشهور انسانی رسیده به خط پایان ساختند که امیدی به درخشش دوباره‌اش نمی‌رفت.

اما در سال ۱۹۶۷ ورق برگشت و جانی بار دیگر به مانند روزهای گذشته به روی صحنه بازگشت. او در سال ۱۹۶۸ و یک سال پس از جدایی از همسرش، با جون کارتر، خواننده و بازیگری که از خانواده‌ای هنرمند می‌آمد، ازدواج کرد. جون کارتر و جانی کش در سال ۱۹۵۶ در پشت صحنه ‌یک تور رادیویی با یکدیگر آشنا شده بودند.

در سال ۱۹۶۸ جانی کش ترانه "پسری به نام سو" (A boy named Sue) را خواند که با استقبال چشمگیری مواجه شد. این ترانه هم در جدول‌ترانه‌های محبوب سبک پاپ و هم در جدول ترانه‌های پرفروش سبک کانتری مقام اول را به خود اختصاص داد.

جانی کش با سبک منحصر به فردش که آمیزه‌ای از موسیقی کانتری، راک اند رول، بلوز و گاسپل بود، هنرمندان دیگری پس از خود را تحت تأثیر قرار داد. باب دیلن و گروه U2 از جمله آنان بودند. او علیرغم شهرت جهانی، دریافت جوایز بی‌شمار از جمله چندین جایزه گرمی تا پایان عمر رفتاری متواضعانه همراه با طنز و شوخ‌طبعی داشت. جانی کش از ازدواج اولش صاحب ۴ دختر و از ازدواج دومش با جون کارتر صاحب یک پسر شد.

اوایل سال ۱۹۹۹ پزشکان در جانی کش نوعی بیماری مربوط به سیستم عصبی را تشخیص دادند که احتمال می‌رفت در نتیجه دیابت بروز کرده باشد. او که در پایان عمر به شدت ضعیف شده بود، چندین بار بر اثر عفونت ریه راهی بیمارستان شد.

۱۲ سپتامبر ۲۰۰۳ چهار ماه پس از درگذشت جون کارتر، جانی کش در بیمارستان باپتیست در شهر نشویل در سن ۷۱ سالگی به دلیل نارسایی ریه درگذشت. این زوج که به مدت ۳۵ سال در کنار یکدیگر زندگی کردند، در آرامگاهی در نزدیکی خانه‌شان در شهر هندرسنویل در ایالت تنسی به خاک سپرده شدند.