کمبود بودجه و پرسه زدن هزاران گاو در ایالت گجرات
۱۴۰۱ مهر ۲, شنبه
حدود ۸۰درصد جمعیت یک میلیارد و ۳۰۰میلیونی هند را هندوها تشکیل می‌دهند؛ آیینی که گاو را نماد زمین، باروری و منشاء لبنیات می‌داند. هندوها گاو را ذبح نمی‌کنند و گوشتش را نمی‌خورند. گاو مرتبط با خدای کریشنا و مستوجب احترام و حفاظت محسوب می‌شود.
مردم اما به شیر و ماست و کره نیاز دارند و معیشت روستاها نیز به این امر گره خورده است. از همین رو، کشاورزان گاوهای نر یا ماده‌های پیر را که بازدهی اقتصادی ندارند، رها می‌کنند.
در شهرهای هند از جمله در دهلی‌نو، دیدن گاوهای ولگرد در خیابان‌ها امری طبیعی است. مراکز مراقبت از گاوهای بدون صاحب هم در همین راستا شکل گرفته‌اند. مردم به بازدید این پناهگاه‌ها می‌روند و با نیت شانس و برکت، به سر گاوها دست می‌کشند. بخشی از هزینه مراقبتی از کمک‌های مردمی تامین می‌شود و بخش بزرگتر آن از بودجه ایالات.
بیشتر بخوانید: قتل در راجستان به خاطر "گاو مقدس"
در ایالت گجرات، مجموعا ۱۵۰۰ پناهگاه با ۴۵۰هزار گاو وجود دارد که در دوران همه‌گیری کرونا بودجه دریافت نکردند. با فروکش کردن پاندمی هم وعده‌های مالی عملی نشدند.
۲۰۰ مرکز نگهداری از گاوها انتظار داشتند دولت محلی ایالت گجرات هند ۶۳میلیون یورو (۵ میلیارد روپیه) برای نیازهای مالی آنها اختصاص دهد. بی‌پاسخ ماندن مطالبات به اعتراضی عجیب منجر شد: هزاران گاو در جاده‌ها و معابر رها شدند تا دولت قدر پناهگاه‌ها را بداند.
در روزهای گذشته ترافیک شدیدی رفت و آمد در گجرات را مختل کرده و این همه برای آن که ثابت شود ول بودن گاوها چه تاثیری در زندگی و بهداشت و امور روزمره ایجاد می‌کند.