وقتی آبروی نوعروسان ایرانی را می‌برند
ایرانیان دارای صفات نیک و پسندیده‌ای مثل "کمک به هم‌نوع" و "آبروداری" هستند. اما این روز‌ها در ادامه سیاست "ازدیاد جمعیت" و با نام "کمک‌های خیریه به نوعروسان بی‌بضاعت" آبروی شهروندان را می‌برند.
به دستور آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، قرار شده است جمعیت ایران به ۱۵۰ میلیون نفر افزایش پیدا کند. در مقابل این دستور و خواسته اما موانع اقتصادی بسیاری قد علم کرده‌اند. موانعی که ناشی از سیاست‌های دولت‌های نهم و دهم و همچنین سیاست‌های اتمی و تحریم‌های ناشی از آن هستند. همین‌ها میلیون‌ها نفر را به زیر خط فقر کشانده است.
تعریف رابطه زن و مرد در ایران از کانال "ازدواج" می‌گذرد. این کانال نیز با موانع و رسم و رسوم پر هزینه‌ای همچون "برگزاری مراسم جشن عروسی" و یا "جهیزیه" بخصوص برای خانواده‌ها همراه است.
در سال‌های گذشته بارها دیده شده که دختران جوان در خانواده‌هایی با توان کم اقتصادی "عقد کرده‌اند" اما به دلیل عدم توانایی خانواده‌ها برای تهیه جهیزیه، این دختران سال‌هاست در خانه پدری زندگی می‌کنند و نداشتن جهیزیه به دلیلی برای عدم آغاز زندگی مشترک تبدیل شده است.
ایرانیان دارای صفات نیک و پسندیده‌ای مثل "کمک به هم‌نوع" و "آبروداری" هستند. اما این روز‌ها با نام "کمک‌های خیریه به نوعروسان بی‌بضاعت" آبروی شهروندان را می‌برند.
مدت‌هاست در بسیاری از شهرهای بزرگ و کوچک ایران برنامه توزیع جهیزیه بین "نوعروسان بی‌بضاعت" توسط نهادهایی برگزار می‌شود. کاری که در نگاه اول انسانی به نظر می‌رسد.
در مراسم تبلیغاتی "نو عروس‌های بی‌بضاعت" را جمع می‌کنند و با تهیه فیلم و گزارش‌های تصویری چهره آن‌ها را به نمایش عمومی می‌گذارند.
عده‌ای نیکوکار برای خرید جهیزیه کمک مالی می‌کنند. بعد این جهیزیه‌ها را با بوق و کرنا در مساجد و اماکن عمومی به نمایش می‌گذارند.
وانت‌ها را در خیابان‌ها به صف می‌کنند و با "بنر جهیزیه‌های اهدایی" به نمایش عمومی می‌گذارند.
حتی در یک شهر از این اقدام با نام "مانور جهیزیه" یاد شده است.
سرانجام هرکدام از این وانت‌ها در برابر دوربین عکاسان و "در و همسایه" جلوی خانه‌های خانواده‌های نوعروسان توقف می‌کنند تا همه بدانند این جهیزیه را افراد "خیر" برای این خانواده بی‌بضاعت و فقیر خریده‌اند.
سپس چند قلم کالا تحت عنوان "جهیزیه اهدایی" در جلوی چشمان "در و همسایه" تحویل نوعروس و خانواده‌اش می‌شود.
"در و همسایه" در ایران، تاریخ نگار هم هست. توقف وانت "جهیزیه اهدایی" در مقابل یک خانه از فردای آن روز به بخشی از هویت و تاریخ آن خانواده در آن محل تبدیل می‌شود.
رعایت "در و همسایه" در ایران با رفتارها و ملاحظات عجیبی همراه است. حتی دیده شده در ماه رمضان که برخی نمی‌خواهند یا نمی‌توانند روزه بگیرند چراغ آشپزخانه را در طول شب روشن می‌گذارند تا "در و همسایه" فکر کنند آن‌ها در حال انجام "سحری" هستند و روزه می‌گیرند.
در سال‌های اخیر، فقرا نه تنها فقیر بوده‌اند بلکه "آبرو" هم نداشته‌اند. هنوز مدت زیادی از به صف کردن نیازمندان برای "دریافت سبد کالا" و انتقادهای ناشی از این رفتار نگذشته که این‌بار نوبت به نوعروسان رسیده است.
قدیم‌ترها در ایران گفته می‌شد:«اگر با دست راستت به کسی کمکی کردی، به گونه‌ای این کار را انجام بده که دست چپ خودت از آن خبردار نشود». حکمت این گفته در حفظ آبرو بوده که بخش مهمی از حقوق اولیه شهروندان است.
برای کمک به افراد "بی‌بضاعت" بدور از جار و حنجال‌های تبلیغاتی، راه‌های دیگری نیز وجود دارد که در آن کرامت شهروندان حفظ می‌شود.