نکش و خوشگلم کن!

در امان ماندن از روند پیری و داشتن پوستی تروتازه آروزی میلیونها زن و در قرن بیست یکم، شاید هم بسیاری از مردان باشد. اما برای این کار هنوز اکسیری کشف نشده است. با این حال می‌شود روند پیر شدن را کند کرد. اگر به این قدم راضی هستید به راهنمایی های یک پژهشگر زیبایی پوست توجه کنید که معتقد است تنها رعایت سه نکته ضروری است و نیازی به "کشته" شدن نیست.

یک رژیم پوستی مؤثر

خانم معصومه ویک، با تحصیل در زمینه‌ی شیمی، مدیر یک مؤسسه‌ی زیبایی در نیوجرسی است. از او دعوت کردیم به عنوان متخصص در امور زیبایی و سلامت پوست در گفتگویی با ما شرکت کند. می‌خواستیم بدانیم که ‌آیا می‌شود پروسه‌ی پیرشدن پوست و چین و چروک را کند کرد، یا اینکه همه‌ی چیزهایی که گفته می‌شود تبلیغات است و جوانی و شادابی پوست بسته به ارث، نوع کار،استرس و تعادل هورمونی دارد و مواد آرایشی در این روند یا دخالتی ندارند یا حداکثر تاثیری ناچیز دارند؟

معصومه ویک تأکید می‌کند که زیبایی پوست به تمام عوامل یاد شده بستگی دارد، اما مواد زیبایی پوستی هم می‌تواند یکی از عواملی باشد که روی پوست و سلامتی آدم تأثیر داشته باشد. این یک عامل بسیار مهم است، ولی تنها عاملی نیست که می‌تواند پوست را کنترل کند.

همانطور که برای خیلی چیزها رژیمی وجود دارد، مثلا رژیم لاغری، چاقی، کلسترول و غیره، برای پوست هم می‌شود از رژیم صحبت کرد. رژیمی که شامل یک‌سری موارد ضروری باشد. به زبان دیگر رعایت مجموعه‌ای از حداقلها که جزو الفبای جلوگیری از پیری زودرس پوست به‌حساب می‌آیند، کافی است تا پوست پرطراوت و شاداب بماند و دیرتر پیر شود.

سه بایست در رژیم پوستی

معصومه ویک، رژیم ثابت پوستی را در سه کار بایسته خلاصه می‌کند و می‌گوید:

«یکی برمی‌گردد به سفیداب سنتی خودمان، پروسه‌ی که به آن می‌گویند Body-exfoliant و یا چرک کردن در فرهنگ ما.»

ماندن سلولهای مرده یا شاخی از رسیدن اکسیژن یا کرمهایی که می‌توانند عامل مهمی در زیبایی پوست باشند جلوگیری می‌کند. به همین دلیل یک چیز خیلی مهم در رژیم پوستی، "چرک‌کردن" است که بایستی با مواد مختلف peeling (پیلینگ، لایه‌برداری) باشد.

«کار بعدی این است که آدم پوست را تمیز کند. بخصوص که من می‌شنوم در ایران آلودگی هوا خیلی شدید هست. پوست تمیز شود، آنهم با موادی که خیلی ملایم باشند و به چربی طبیعی پوست آسیب نزنند و مرحله‌ی سوم که خیلی مهم است رساند رطوبت به پوست است که مطمئن باشید کرمی که استفاده می‌کنید از مواد طبیعی‌ست و پوست را نگه می‌دارد، بخصوص همین که سن آدم می‌رود بالا پوست خشکتر و خشکتر می‌شود و این آب‌دهی به پوست برای اینکه پوست صورت را جوانتر نگهدارد بسیار مهم است. بنابراین سه کار ضروری عبارت‌اند از: چرک‌کردن، تمیزکردن و آب دهی به پوست.»

پیلینگ (لایه‌برداری)

خانم معصومه ویک تأکید می‌کند که خیلی‌ها فکر می‌کنند کافی است پوست‌شان را با صابون یا یک لوسیون بشویند، ولی به پیلینگ اهمیت کافی نمی‌دهند. او در مورد پیلینگ به دوگروه عمده اشاره می‌کند:

«این گروه بندی یکی بصورت مکانیکی است. سفیداب، پیل، گوماژ و همه اینها می‌افتادند توی گروه مکانیکی. وقتی شما وارد آنزیم و اسید و این حرفها می‌شوید، اینها گروه شیمیایی هستند.»

نکته مهم در مورد گروه شیمیایی این است که این مواد خیلی با نفوذ هستند. یعنی به محض قرار گرفتن روی پوست شروع می‌کنند به کارکردن و شکستن دیواره‌ی سلولهای مرده. مشکلی که این مواد دارند این است که آنها فقط با PH معینی می‌توانند به شکل مطلوبی مؤثر باشند. حالت اسیدی یا بازی بودن ماده، در صورت مانده بودن تغییر می‌کند، یعنی یا بالا می‌رود یا پایین می‌آید. برای همین یا می‌تواند پوست را بسوزاند یا اصلا مفید نباشد. خانم ویک می‌گوید:

«وقتی این مواد روی پوست می‌مانند، شروع می‌کنند به حل کردن دیواره‌های سلول و این حتا می‌تواند دیواره‌های سلول زنده و طبیعی را هم حل کند که برای پوست لازم است. برای همین، متخصصین کارآزموده معمولاً می‌دانند چقدر باید از این آنزیم‌ها و اسیدها استفاده بشود، با چه غلظتی باید استفاده بشود که پوست را نسوزانند و حساس‌اش نکنند، ولی در عین حال عمل برداشتن پوست مرده را انجام بدهند."

متاسفانه بسیاری کرم ها یا لوسیون های موجود در بازار در این معنا "تازه" نیستند. به همین دلیل مهم است که به محض شروع استفاده از آنها توجه شود، که حساسیتی ایجاد نکنند و به پوست آسیب نرسانند. معصومه ویک درباره استفاده از این مواد مراجعه به متخصص را مطمئن تر می‌داند.

او می‌گوید:

«حسن سفیداب یا مواد پیلینگ مکانیکی در این است که به محض اینکه سلولهای مرده از پوست جدا می‌شوند، هرچقدر هم که شما بمالید، دیگر چرک نمی‌آید. برای همین مردم می‌دانند که کی دست بکشند و دیگر چرک نکنند و این خصوصیت خیلی مثبت سفیداب است که من همیشه تحسین کرده‌ام. برای اینکار بهتر است از سفیداب بسیار نرم استفاده شود.»

ساده‌تر، اما پیگیر‌‌‌ تر!

خانم ویک توصیه می‌کند برای رسیدگی به پوست تا جایی که می‌شود باید اصل سادگی را رعایت نمود و از استفاده از مواد گوناگون خودداری کرد. او می‌گوید:

«این فلسفه‌ی من است و به نظر من در زندگی هم همینطور است. هرچقدر ساده‌تر باشید، به موضوعات ساده‌تر نگاه بکنید، زندگی آسانتر است. برای من در رابطه با پوست و مسایل بهداشتی هم همینطور است. آنقدر محصول توی بازار هست که همه گیج‌اند، چه استفاده کنند، چه استفاده نکنند. خیلی از این کمپانی‌های خیلی بزرگ بازیهای بازاریابی و بازارگرمی می‌کنند و مثلا می‌گویند: یک کرم باید برای گردن باشد، یکی برای سینه و یکی برای پوست و ... البته کرم زیر چشم مهم است، ولی کرمهایی هست که برای صورت است و آنقدر اینها خوب فرموله شده‌اند که حتا شما می‌توانید برای زیرچشم‌تان هم استفاده کنید.»

به نظر او هرچقدر کرمهای مختلف کمتری بخرید، بهتر است و فقط کافی است یک یا دو کرم سالم داشته باشید. او معقتد است که ادامه کاری و انضباط به مراتب مهم تر است. درصورت منضبط بودن:

«می‌بینید بعد از دوهفته واقعا پوستتان شروع می‌کند به تغییر کردن. مهم این است که آدم مرتب انجام بدهد و این مسئله که مرتب باشد و کم باشد خیلی بهتر از این است که آدم ده تا کرم مختلف داشته باشد و بعضا چرک نکند. شما می‌توانید کلی پولتان را هدر بدهید، برای اینکه کرم گردن بگیرید، برای اینکه به شما می‌گویند که کرم گردن فرق می‌کند با صورت. نه! اگر آدم کرم پوست صورتش خوب باشد، می‌تواند برای گردنش هم به نظر من استفاده بکند."

مواد داخلی یا مارکهای خارجی؟

درحال حاضر گروه بزرگی از پزشکها و داروسازهای ایرانی روی آورده‌اند به تولید کرمهای گوناگون. خانمهای ایرانی هم با این مسئله دو گونه برخورد می‌کنند. برخی مشتری پروپاقرص فرآورده‌های این داروسازان و پزشکان داخلی هستند و گروه دیگر ترجیح می‌دهند به رترتیب همچنان از مارکهای معروف خارجی استفاده کنند. آیا می‌شود بین کرمهای وطنی و مارکهای معروف آمریکایی و اروپایی قضاوت نهایی کرد و یکی را بر دیگری ترجیح داد؟ با توجه به اینکه دسته‌ی اول، یعنی سازندگان داخلی در استفاده از مواد طبیعی و سنتی دست‌شان بازتر است و از ‌آنطرف هم امکانات کمپانی‌های خارجی به لحاظ داشتن لابراتوارهای مدرن و مجهز و سرمایه‌های هنگفتی که دارند بیشتر است. توصیه معصومه ویک به خانم های ایرانی این است که لزوما به دنبال مارک های خارجی نروند. بسیاری مارکهای معروف فقط پول شهرت شان، بسته بندی و تبلیغات شان را می‌گیرند. اما در مورد تولیدات داخلی هم باید یک نکته را از نظر دور نکرد:

«من نمی‌دانم آیا به کنترلی که روی مواد، تازگی آنها، تمیز بودن آن در ایران می‌شود، می‌توان اطمینان کرد یانه. این موضوعی است بسیار مهم که می‌تواند با سلامت پوست بازی کند. فراموش نکنیم که به صرف طبیعی بود مواد اولیه استفاده از آنها برای پوست مفید نیست و می‌تواند ضرر هم داشته باشد. باید بگویم که این کنترل در اروپا و آمریکا بسیار شدیدتر و قابل اطمینان تر است و شرکتهای سازنده مواد آرایشی به هرحال از امکانات بسیار مجهزتر و وسیع تری برخوردارند. با این حال یک قضاوت نهایی در این مورد بسیار سخت است. من فقط می‌توانم به خانمهای ایرانی بگویم که با دقت و حساسیت نسبت به آنچه می‌خرند برخورد کنند.»