سرکوبگران راه بورکراسی و فساد مالی را هموار می‌کند

بیش از هشتاد ژورنالیست در سال ۲۰۰۷ کشته شده اند که در سیزده سال گذشته بالاترین تعداد بوده است. این حیرت‌انگیزترین حاصل گزارش سالانه سازمان گزارشگران بدون مرز است. در عین حال اخباری که از زیمباوه و روسیه در مورد آزادی مطبوعات به گوش می‌رسند هم خوش آینده نیستند و این تنها نمونه‌ای از خروار است.

تفسیری از میودراگ زوریچ

گزارش امسال سازان گزارشگران بدون مرز به لیست کشورهائی شباهت دارد که به مبارزه با دمکراسی برخاسته‌اند و حقوق بشر را نقض می‌کنند. در آن اسامی کشورهای آفریقائی چون زیمباوه، سومالی، نیجر و یا چاد دیده می‌شود که در آن ژونالیست‌ها تحت تعقیب هستند. از آزادی مطبوعات در کشورهائی چون کره شمالی، سری لانکا و همچنین کشورهای آسیای مرکزی مانند ترکمنستان و ازبکستان خبری نیست. سیاستمداران در این کشورها به شهروندان خود اعتماد ندارند و آنها را تحت فشار قرار می‌دهند.

زمانی جان استوارت میل اقتصاددان و فیلسوف انگلیسی قرن نوزدهم نوشت:« دولت‌هائی که از شهروندان خود کوتوله می‌سازند، بالاخره زمانی در می‌یابند که با کوتوله نمی‌توان به کار بزرگ دست زد».

صحت این سخن در عصر جهانی شدن و رقابت اقتصادی کشورها بیش از پیش مشهود است. شهروند بدون عقیده و متحدالشکل نمی‌تواند در راه رفاه اجتماعی و قدرت کشورش قدم بردارد. رفاه غرب نه از مواد خام طبیعی، بلکه بخاطر علم و توانائی شنیدن انتقاد و سهیم بودن شهروندان‌اش حاصل شده است. بدون آزادی مطبوعات این امر امکان پذیر نبود.

آنکه دهان ژورنالیست‌ها را می‌بندند، راه آقازادگان، بورکراسی و فساد مالی را هموار می‌کند. این خیالی بیش نیست که فکر می‌شود محدودیت گذرای آزادی مطبوعات در مقاطعی از تاریخ یک کشور مثلا برای تامین ثبات سیاسی ضروری است. اقدامی که بطور مثال اکنون دست اندرکاران سیاسی در روسیه با آن رفتار خود را توجیه می‌کنند. قرار است کاندیدای حزب ۷۰ درصد آرا را بدست آورد و همه رادیوها و تلویزیون‌های دولتی به تعریف از دیمتری مدودف می‌پردازند که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه وی را بعنوان جانشین خود معرفی کرده است.

آیا واقعا روسیه نیازمند این است؟ طبیعی است که روسیه بخاطر مواد معدنی و قدرت نظامی‌اش کماکان یک قدرت باقی می‌ماند، اما آیا بهتر نیست که سرمنشا قدرت آن از ثروت معنوی و فرهنگی ناشی شود که ژورنالیست‌ها هم جزوی از آن هستند. آنها در دهه ۹۰ نشان دادند که در چه سطح بالائی کار می‌کنند. روسیه بخشی از اروپاست و رعایت ارزش‌هائی چون حقوق بشر و آزادی مطبوعات هم جزء هنجارهای اروپائی است.

برگردان: محمود صالحی