سردی شدید روابط میان ترک‌تباران آلمانی و آلمانی‌ها
۱۳۹۵ اسفند ۸, یکشنبه
آلمانی‌ها و آلمانی‌های ترک‌تبار از پس از کودتای نافرجام ترکیه در تابستان ۲۰۱۶ در داوری نسبت به پیامدهای منفی آن، در برابر یکدیگر قرار گرفته‌اند و در حال حاضر ارزیابی‌های گروه اول، شگفتی گروه دوم را برمی‌انگیزد و برعکس. بحث‌های جنجال‌برانگیز اخیر در باره‌ی تغییر برخی از اصول قانون اساسی ترکیه نیز، روند "عدم تفاهم میان این دو گروه" را تشدید کرده است.
براساس این تغییرات، سمت نخست‌وزیری در ترکیه حذف می‌شود و قدرت اجرایی بیشتری در اختیار رئیس‌جمهور قرار می گیرد. دولت زمان برگزاری همه‌پرسی در باره‌ی اصلاح قانون اساسی را که به تائید پارلمان و امضای اردوغان هم رسیده، در ماه آوریل تعیین کرده است. گفته می‌شود که قرار است رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، به زودی عازم کلن شود کند و برای کسب آرای ترک‌تباران در آلمان، در این باره تبلیغ کند.
نظرات گوناگون در باره‌ی رویدادهای سیاسی
اغلب ترک‌تباران آلمانی در حال حاضر از "ملت ترکیه" که موفق شده کودتای نظامی علیه دولت اردوغان را به شکست بکشاند، با غرور سخن می‌گویند و به این که دولت اکنون در حال مبارزه با کودتاچیان، جدایی‌طلبان و تروریست‌ها است، افتخار می‌کنند؛ موضعی که برای اکثر آلمانی‌ها غیرقابل درک است.
بیشتر بخوانید: شرکت هزاران نفر در تظاهرات طرفداران اردوغان در شهر کلن
هم‌زمان واکنش آلمانی‌ها هم برای نسل سوم ترک‌تباران شگفتی‌آور است. آلمانی معتقدند که ترکیه در حال حاضر در راه دیکتاتوری گام برمی‌دارد و اردوغان موازین حقوق بشر و آزادی بیان را زیر پا می‌گذارد.به نظر اغلب ترک‌تباران در آلمان، ضروری است که امامان مساجد اسامی افرادی که به کودتاچیان کمک کردند، در اختیار مقامات بالا قرار دهند و از آموزگارانی که سیاست‌های دولت اردوغان را زیر سوال می‌برند، شکایت کنند.
از دید این گروه هم‌چنین این که اردوغان بتواند در آلمان برای برنامههای خود از جمله تغییر قانون اساسی تبلیغ کند، امری روشن و بدیهی است.
آلمانی‌ها، ولی این اقدامات را "جاسوسی"، "زهر چشم گرفتن" و "صدور تنش‌های داخلی ترکیه به آلمان" ارزیابی می‌کند.
چشم‌پوشی از ملت؟
به نظر ماتیاس دروبینسکی، مفسر روزنامه‌ی "زود دویچه تسایتونگ" این امر نشانه‌ی آن است که ترکیه نمی‌خواهد از ظرفیت شهروندانی که سال‌ها پیش به آلمان مهاجرت کرده‌اند، چشم بپوشد و هواداران اردوغان "سرسختانه" می‌کوشند این "منبع عظیم انسانی ـ اقتصادی" را حفظ کنند.
این امر هم‌چنین نشان‌دهنده‌ی سرخوردگی شدید ترک‌تباران آلمانی از میهن جدید خود یعنی آلمان است که هنوز به وطن واقعی آنان تبدیل نشده است: برخوردهای تلخ و جریحه‌دار‌کننده‌‌ای که این گروه هر روز از محل کار گرفته تا کنترل معمولی پلیس تجربه می‌کنند، سبب شده که بسیاری از آن‌ها سیاست اردوغان را "فوق‌العاده" خوب ارزیابی کنند؛ سیاستی که به هر حال اروپای "پرمدعا" و جهان را به چالش فرامی‌خواند.
بیشتر بخوانید: ابراز نگرانی اروپا از سرکوب آزادی قلم در ترکیه
ماتیاس دروبینسکی می‌گوید، این داوری "هزینه‌ای برای ترک‌تباران آلمانی" ندارد. دست کم این هزینه کمتر از مشکلاتی است که شهروندان ترک در استانبول و آنکارا هر روز با آن‌ها روبرو هستند.
مرگ دیالوگ
بنا بر ارزیابی دروبینسکی، در این میان شمار کسانی که در هر دو سو در بحث‌ها و گفت‌وگو‌ها با صدای بلندتری حرف می‌زنند و روی تفاوت‌ها و فاصله‌‌ها تکیه می‌کنند، هر روز افزایش می‌یابد. در مقابل افرادی که با تامل و تفکر و منطق با مسئله برخورد می‌کنند و اما سکوت بر می‌گزینند، از تعداد آنان به تدریج کاسته می‌شود. چون سرانجام به این نتیجه می‌رسند که بحث فایده‌ای ندارد.
بیشتر بخوانید: آغاز دادگاه روزنامه‌نگاران منتقد دولت در ترکیه
پدیده‌ی دیگری که ماتیاس دروبینسکی به اشاره می‌کند، این است که درمیان ترک‌تباران مقیم آلمان نیز ترس از توهین و تحقیر و "لو رفتن" و "طرد شدن" هم جا باز می‌کند. بنا به گفته‌ی او «معلوم است کسی که در مسجد از اردوغان انتقاد کند، جایی در هیئت امنای آن ندارد.» او می‌نویسد اغلب به عنوان روزنامه‌نگار با این و آن آلمانی ترک‌تبار که سیاست دولت اردوغان را زیر سوال می‌برند، گفت‌وگو کرده و در پایان شنیده است: «اسم مرا نیار. من در ترکیه خانواده دارم.»
دروبینسکی در پایان تفسیر خود نتیجه می‌گیرد که رابطه‌ی "بسیار سردی" میان ترک‌تباران آلمانی و آلمانی‌ها در حال حاضر وجود دارد. به باور او هنگامی که این دو گروه با یکدیگر حرف نزنند و بحث نکنند، فرهنگ گفت‌وگو و دیالوگ بین آن‌ها هم از بین می‌رود.