جام جهانی و شادی زنان در ایران

تیم ملی ایران در مقابل آرژانتین "پیروز قلب‌ها" بود. پس از نمایش خیره‌کننده ملی‌پوشان ایرانی علیرغم شکست، هزاران نفر به خیابان‌ها آمدند تا این "پیروزی" را جشن بگیرند. آنانی که به استادیوم‌ها راهشان نمی‌دهند نیز در این شادی سهیم بودند. این روند اجتماعی در بین بانوان ایرانی، از سوی نمایندگان زن در مجلس "عددی" به حساب نمی‌آید.

شادی زنان ایرانی در خیابان‌ها در حالی بود که یک روز قبل از آن در روز جمعه (۲۰ ژوئن/ ۳۰ خرداد) در حاشیه بازی والیبال ایران و ایتالیا شماری از زنان خواهان ورود به استادیوم و نیز تعدادی از مردانی که از خواست آن‌ها دفاع می‌کردند بازداشت شده بودند.

جالب اینکه در جریان رقابت لیگ جهانی والیبال شماری از خانم‌ها با ترفند پوشیدن لباس برزیلی‌ها و به یاری برخی از خانواده‌های برزیلی موفق به ورود به استادیوم و تماشای بازی شدند.

نیره اخوان بی‌طرف، نماینده اصفهان در گفت‌وگو با نشریه پیام نو گفت، ورود به استادیوم "هیچ اولویتی ندارد، نه از نظر شرعی و نه اجتماعی."

نماینده اصفهان می‌گوید: «زنان ایران مسائل حل نشده بسیار زیادی دارند، حالا این که یک سری از زنان و دختران آمده‌اند و حاشیه درست کرده‌اند و دارند به کمک رسانه‌ها آن را بزرگ می‌کنند، نباید ما را فریب بدهد. این‌ها را من شخصا نماینده زنان ایران نمی‌دانم. این‌هایی که به مسابقه والیبال آمدند اصلا در مقابل جامعه زنان ایرانی عددی نیستند که بخواهند آن‌ها را نمایندگی کنند.»

فاطمه آلیا٬ نماینده تهران نیز پا را فراتر گذاشت و کار زن را "بچه دار شدن و تربیت فرزند و شوهرداری" خواند و گفت: «یک عده‌ای می‌خواهند هر طور شده به زن نقش‌هایی بدهند که مخالف با وظایف شرعی است.»

سکینه عمرانی٬ نماینده خمینی‌شهر٬ هم در گفت‌وگو با پیام نو گفت: «اصلا هیچ لزومی ندارد که خانم‌ها به ورزشگاه بروند، اگر هم خیلی مشتاق دیدن مسابقه هستند در خانه و از تلویزیون مسابقات را ببینند. به خصوص اینکه در ورزش آقایان پوشش کامل ندارند و این حرام شرعی است.»

سپ بلاتر، رئیس فدراسیون جهانی فوتبال در سفر خود به تهران خواهان رفع ممنوعیت حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال کشور شد. بلاتر در دیدار خود با علی لاریجانی، رئیس مجلس و معصومه ابتکار، رئیس سازمان محیط زیست ایران خواستار رفع این ممنوعیت شد. وی گفت:«در فرصت دیدار امروز خود با معصومه ابتکار خواستار آن شدم تا ایران موانع فرهنگی برای حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال را برطرف کند.»

خانم مویا داد، نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز گفته‌ است:« ما نمی‌توانیم قوانین کشورها را عوض کنیم، اما تا جایی که بتوانیم تلاش می‌کنیم که شرایط حضور زنان ایرانی در ورزشگاه‌ها مهیا شود تا آن‌ها در کنار این‌که فوتبال و فوتسال بازی می‌کنند، بتوانند بازی‌های مختلف را از روی سکوی تماشاگران دنبال کنند.»

زنان ایرانی در سال‌های گذشته نشان داده‌اند که با عشق و علاقه، بسیاری از رویدادهای ورزشی را پی‌گیری می‌کنند.

ممنوعیت حضور زنان در استادیوم‌های ایران از بعد از انقلاب اسلامی آغاز شد. تاکنون بارها گروه‌های مختلف زنان خواستار رفع این ممنوعیت شده‌اند.

گروهی از فعالان زن ایرانی در دهه‌ی هشتاد با راه‌اندازی کمپین "حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی" که به کمپین "روسری سفیدها" هم مشهور شد، خواستار حضور در استادیوم‌های فوتبال شدند.

مقامات ایران مدعی هستند که این ممنوعیت به دلیل حفاظت از زنان در برابر ناسزاگویی مردان در استادیوم‌های فوتبال و "برای امنیت" آن‌ها است.

فعالان زن می‌گویند:«چرا زنان باید به‌خاطر ناسزاگویی مردان تنبیه شوند و اجازه ورود به ورزشگاه را نداشته باشند. چرا به‌جای زنان مردان ناسزاگو از ورزشگاه اخراج نمی‌شوند؟»

برخی براین باورند که حضور زنان ایرانی در استادیوم‌های فوتبال به این زودی‌ها تحقق نخواهد یافت، اگر چه مسئولان هر چند گاهی وعده و وعیدها‌یی مبنی بر اجازه حضور زنان در استادیوم‌های فوتبال می‌دهند.

شماری از جمله بهتاش فریبا، ملی‌پوش سابق فوتبال ایران نیز معتقدند که که آمدن زنان به استادیوم‌ها سبب آرام شدن و تلطیف فضای ورزشگاه‌ها می‌شود. او تصریح می‌کند: «اگر خانم‌ها حضور داشته باشند، ممکن است بعضی از این تماشاگرها، که اسم‌شان را همیشه تماشاگرنما می‌گذاریم، حیا و شرم کنند و کمتر این نکاتی را بگویند که نباید بگویند.»

تا آن روز که بسترهای سیاسی و فرهنگی حضور زنان ایرانی در ورزشگاه‌ها پدید آید، خیابان‌ها تنها مکانی‌اند که زنان می‌توانند احساسات ورزشی خود را به نمایش بگذارند.