1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

بيمارى شيرين !

۱۳۸۴ آبان ۴, چهارشنبه

وقتى صحبت از يك بيمارى مى‌شود‌، همه ما كنجكاو مى‌شويم كمى بيشتر بدانيم و ناخودآگاه به دنبال نشانه‌هاى آن بيمارى در خود مى‌گرديم. بخصوص اگر صحبت از بيماريهاى واگيردار باشد‌‌، قبل از هر چيز دوست داريم بدانيم چگونه مى‌توانيم از ابتلا به بيمارى جلوگيرى كنيم. اما بعضى اوقات بيمارى‌ها بدون آنكه واگيردار باشد در يك جامعه شيوع پيدا مى‌كنند و هر روز تعداد بيشترى را مبتلا مى‌كنند.

https://p.dw.com/p/A6Vy
عکس: Bilderbox

يكى از شناخته شده‌ترين، انواع اين بيماريها، بيمارى ديابت يا همان مرض قند است. بيمارى ديابت يكى از شايع‌ترين بيماريهاى غيرواگيردار جهان است كه تعداد مبتلايان به آن در سراسر دنيا رو به افزايش است.

بيمار ديابتى، بيمارى است كه بدن او توانايى تنظيم قند خون خود را ندارد. منظور از قند فقط قند و شكر خوراكى كه مصرف مى‌كنيم نيست. قند به دسته خاصى از تركيبات بيوشيميايى گفته مى‌شود. نه تنها قند و شكر بلكه بسيارى از تركيبات خوراكى در اين دسته قرار مى‌گيرند.

قند مصرفى بدن كه در خون شناور است گلوكز ناميده مى‌شود. تنظيم گلوكز توسط آنزيم مخصوصى صورت ميگيرد كه درون بدن از غده لوزالمعده ترشح مى‌شود. اين آنزيم به انسولين معروف است. بالا بودن قند خون يا همان گلوكز در خون‌، در بيمار ديابتى به علت اختلال در كار انسولين است.

پزشكان بيماران ديابتى را به دو دسته تقسيم مى‌كنند: بيماران مبتلا به ديابت نوع اول و بيماران مبتلا به ديابت نوع دوم. ديابت نوع اول كه بيشتر در كودكان و جوانان ديده مى‌شود زمانى رخ مى‌دهد كه لوزالمعده به ميزان كافى انسولين توليد نمىكند. در نتيجه اين بيماران نياز به تزريق انسولين دارند. ديابت نوع اول تا حد زيادى ريشه ژنتيكى دارد و با علائمى مثل عطش زياد، تكرر ادرار، خستگى‌ و تارى ديد همراه است.

اما ديابت نوع دوم كه هر روز تعداد بيشترى در كل جهان به آن مبتلا مى‌شوند، در اكثر موارد بدون نشانه است. به همين علت فرد متوجه بيمارى خود نمى‌شود و بيمارى به صورت مزمن در مى‌آيد. ديابت نوع دو در دراز مدت به اندامهاى درونى بدن آسيب مى‌زند. فرد بيمار زمانى متوجه بيمارى خود مى‌شود كه بالا بودن قند خون باعث يك بيمارى ديگر شده است. ديابت نوع دوم عامل بسيارى از بيماريهاى قلبى و عروقى، نارساييهاى كليوى ، ضعف بينايى و يا حتى نابينايى است. بالا بودن قند يا گلوكز خون به رشته‌هاى عصبى به شدت آسيب مى‌زند. اين آسيب كه بيشتر اعصاب پا را درگير مى‌كند مىتواند منجر به زخم‌هاى عفونى و يا حتى قطع عضو شود.

مهمترين علت ابتلا به بيمارى ديابت نوع دوم، تغذيه نادرست و كم‌تحركى است. هر چه كه جوامع صنعتى‌تر و مدرن‌تر مى‌شوند، تعداد افراد مبتلا به اين بيمارى هم بيشتر مى‌شود. در ديابت نوع دوم انسولين به ميزان كافى در بدن ترشح مى‌شود، اما به درستى عمل نمىكند.

اين نوع ديابت را تنها با تغيير روش زندگى مى‌توان كنترل كرد.

درمان بيمارى ديابت آسان نيست و اين بيمارى مشكلات بسيارى را براى فرد مبتلا به همراه مى‌آورد. در نتيجه پيشگيرى از ابتلا به بيمارى بهترين راه است.

افزايش فعاليت بدنى و داشتن رژيم غذايى سالم بهترين راهها هستند. مصرف لبنيات كم‌چربى در كاهش خطر ابتلا به ديابت موثر است. لبنيات مثل شير به علت دارا بودن عنصر منيزيم، به تنظيمات درون سلولى از جمله تنظيم قند كمك مىكنند. همچنين مصرف سير، كه تحقيقات زياد روى آن صورت گرفته است به كنترل قند خون كمك مى‌كند. مصرف روزانه سير تازه همراه غذا در اين زمينه بسيار موثر است.

اما بهتر است بعد از چهل و پنج سالگى هر ماه با آزمايش خون، فاكتورهاى خونى را كنترل كرد و از سلامت درونى بدن مطمئن شد. بخصوص اگر از مشكل چاقى رنج مى‌بريد يا چربى خونتان بالاست.

شبنم نوريان