اعدام یک نفر در ایران به اتهام جاسوسی برای اسرائیل
۱۳۸۷ آذر ۲, شنبه
خبرگزاری نیمه‌رسمی "فارس" خبر اعدام را صبح روز شنبه ۲۲ نوامبر (۲ آذر) به نقل از "مدیرکل ضد جاسوسی وزارت اطلاعات" منتشر کرده است. متهم سحرگاه دوشنبه ۲۷ آبان (۱۷ نوامبر) اعدام شده است.
به نوشته‌ی این خبرگزاری، علی اشتری دو سال پیش به اتهام "جاسوسی" برای سرویس اطلاعاتی اسرائیل توسط وزارت اطلاعات دستگیر شده بود. وی اوایل تابستان گذشته (تیر ماه ۱۳۸۷) توسط دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد.
در گزارشی که تابستان گذشته رسانه‌های دولتی ایران به نقل از فرد اعدام شده منتشر کردند، آمده بود، علی اشتری به مدت ۱۷ سال مدیریت یک تجاری را در "تهران، دبی و یک کشو خارجی" برعهده داشته و "محصولات مخابراتی، حفاظتی و امنیتی" می‌فروخته است. سازمان‌های دولتی ایران در بخش‌های صنعتی و نظامی، از جمله خریداران محصولات این شرکت بوده‌اند. گفته می‌شود، این محصولات "دستکاری" شده بوده و از خارج شنود می‌شده است.
وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی اتهام‌های علی اشتری را چنین بر شمرده است: «علی اشتری اخبار و اطلاعات مورد نظر اسرائیل را در داخل کشور جمع‌آوری می‌کرد و در اختیار آنان قرار می‌داد. وی تلاش می‌کرد به مراکز مهم و حساس کشور نفوذ کند تا نیازمندی‌های موساد را به اجرا درآورد. اشتری از امکانات و اختیاراتی که برخی مراکز به خاطر مشاوره‌های فنی و دفاعی در اختیار وی قرار می‌دادند به نفع اسرائیل بهره‌برداری می‌کرد. وی وظیفه داشت برای افراد موردنظر موساد دام بگذارد تا اسرائیل بتواند در زمان مقتضی با آنان ارتباط بگیرد. اشتری با هدایت موساد، به برخی مراکز تحقیقاتی و سازمان‌های فنی و صنعتی ایران امکانات نامناسب و معیوب و تجهیزات آلوده فروخته و به برخی مراکز امنیتی و دفاعی "مشاوره‌های خائنانه" داده است...»
صحت و سقم اتهام‌های وارده شده به علی اشتری تاکنون توسط هیچ منبع مستقل و بی‌طرفی تایید نشده است.
در ایران "جاسوسی" اتهامی است که معمولا به مخالفان و منتقدان سیاسی حکومت ایران و حتی فعالین مدنی و روزنامه‌نگاران نیز نسبت داده می‌شود. این اواخر حتی این اتهام متوجه افرادی از درون نظام سیاسی ایران بود. حسین موسویان، سفیر سابق جمهوری اسلامی در آلمان و از اعضای ارشد شورای عالی امنیت ملی در دوره‌ی ریاست جمهوری محمد خاتمی از جمله کسانی بود که تا یک سال پیش با چنین اتهامی از سوی طرفداران محمود احدی‌نژاد روبرو بود. برخی از این اتهام‌زنندگان بعدها به بی‌پایه بودن اتهام‌های خود اعتراف کردند.