احتمال آزادی کاظم دارابی، متهم ردیف اول جنایت میکونوس

به گزارش هفته‌نامه‌ی اشپیگل، کاظم دارابی ، متهم ردیف اول جنایت میکونوس، که به ۲۵ سال زندان محکوم شده بود، قرار است آخر سال جاری آزاد شود.

اشپیگل می‌نویسد دارابی پس از آزادی باید آلمان را به مقصد ایران ترک کند.

ترور میکونوس

عصر ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۲ چند مرد مسلح به مخالفین جمهوری اسلامی ایران دررستوران میکونوس برلین حمله کردند و چهار تن از آنان را به ضرب گلوله به قتل رساندند.

۳ تن از قربانیان، دکتر صادق شرفکندی، همایون اردلان و فتاح عبدلی، از رهبران حزب دموکرات کردستان ایران بودند که برای شرکت در نشست بین‌المللی سوسیالیست‌ها در برلین به‌سر می‌بردند. نفر چهارم، نوری دهکردی ، یکی از فعالان سیاسی برلین بود که سران حزب دموکرات را در این نشست به عنوان مترجم همراهی می‌کرد.

رسیدگی به "پروند‌ه‌ی میکونوس" ۵ سال طول کشید و در پایان، دادگاه کاظم دارابی و ۳ لبنانی به نام عباس رایل، یوسف امین و محمد عطریس را به عنوان عاملان این جنایت محکوم کرد. دادگاه برلین همچنین سران جمهوری اسلامی ایران را به عنوان آمران این فاجعه مجرم شناخت.

اشپیگل در گزارش خود می‌نویسد که جمهوری اسلامی ایران تا کنون بارها برای آزادی دارابی تلاش کرده اما هر بار با شکست مواجه شده است. بر اساس این گزارش، دستگیری دونالد کلاین (Donald Klein) ، ماهیگیر آلمانی در نوامبر ۲۰۰۵ در آبهای خلیج فارس نیز در این رابطه بوده است. اشپیگل مدعی شده است که دولت ایران ۱۶ ماه کلاین را در اسارت نگه داشته، به این امید که او را با دارابی معاوضه کند.

حرفهای همسر یکی از قربانیان

شهره بدیعی، همسر نوری دهکردی در مصاحبه با دویچه وله در مورد خبر آزادی احتمالی دارابی گفت، وکیل مدافع وی در این پرونده، اطمیان داده است که آزادی دارابی به آسانی صورت نخواهد گرفت.

شهره بدیعی از "رفتار دوگانه"‌ی مقامات آلمانی اظهار تعجب کرده، می‌گوید: «در چند ماه اخیر آزادی کریستیان کلار، یکی از تروریست‌های "فراکسیون ارتش سرخ"، در جامعه‌ی آلمان به موضوع پراهمیتی تبدیل شده بود، به طوری که رئیس جمهور آلمان هم برای عفو کلار مستقیماً وارد عمل شد، اما در آخر به این نتیجه رسیدند که آزادی یک تروریست پس از گذشت ۲۶ سال کار درستی نیست. حالا چرا دارابی که در برنامه‌ریزی و اجرای قتل ۴ نفردست داشته، باید آزاد شود؟»

همسر نوری دهکردی که سالها برای محکومیت قاتلان شوهرش مبارزه کرد، در پاسخ به این سؤال که در صورت آزادی دارابی چه واکنشی نشان خواهد داد تأکید می‌کند: «ترور افراد اپوزیسیون، یک مسئله‌ی شخصی نیست که تنها به من یا دخترم مربوط باشد، بلکه یک مسئله‌ی ملی است.»

بدیعی امیدوار است که مقامات آلمانی خواست ایران مبنی بر آزادی دارابی را برآورده نکنند. وی معتقد است که در غیر این صورت اعتماد عمومی از آنان سلب خواهد شد: «در آن صورت مسخره نیست که دولتهای غربی برای دستگیری تروریست‌ها ارتششان را به کوه‌ها و دهات دورافتاده‌ی افغانستان می‌فرستند، اما یک تروریست را که در دستشان است آزاد می‌کنند؟ ... آزادی دارابی اصولاً دلیلی ندارد، چون ایشان تا کنون نه ازعمل تروریستی خودش اظهار ندامت کرده و نه از کسی تقاضای بخشش کرده است ... فقط دولت ایران برای آزادی او اصرار می‌کند، که در صورت آزادی، حتماً تمام فرودگاه تهران را برایش با فرش قرمز می‌پوشانند.»

ج.