اتوبوس زنان برای مردان روستایی مجرد در اسپانیا
اسپانیا شاهد مهاجرت جوانان و خالی‌شدن روستاها از سکنه است. بیشتر مردان باقی‌مانده هم تنها و بدون همسر هستند. اتوبوسی از مادرید زنان را برای آشنایی با مردان به روستاها می‌برد که اعتراض‌هایی را برانگیخته است.
بیست سال از حرکت اولین اتوبوس"کاروان زنان" از شهر مادرید، پایتخت اسپانیا بسوی روستاها می‌گذرد. زنان مجردی که به امید آشنایی با مردی کشاورز سوار این اتوبوس می‌شوند. اما ماجرا چیست و چرا چنین اتوبوسی سازماندهی شده است؟
اسپانیا در دهه‌های گذشته با پدیده مهاجرت جوانان و خالی شدن روستاها از سکنه روبرو بوده است. پانزده درصد از ۸ هزار و ۱۱۷ روستای اسپانیا در حال حاضر کمتر از صد نفر جمعیت دارند. ۳هزار روستا کاملا خالی از سکنه شده‌اند و هیچ کس در آن‌ها زندگی نمی‌کند.
وقتی وارد یکی از روستاهای منطقه "گالیسین" واقع در شمال غربی اسپانیا می‌شوید اغلب سالمندی با تعجب و با گویش مخصوص منطقه می‌گوید " کسی اینجا نیست" (No hai ninguén). بین ۵۰۰ تا هزار روستا بزودی بدون سکنه می‌شوند و ۴۶۱ روستا کمتر از ۵۰ نفر جمعیت دارند.
نبود کار و زیرساخت‌هایی که جوانان به آن نیاز دارند باعث شده تا مهاجرت جوانان از روستاها به شهر‌های بزرگ و یا مناطق توریستی صورت گیرد.
آن‌هایی که در روستاها باقی مانده‌اند سالمندان و میانسالان کشاورز هستند. در این مناطق بصورت سنتی تعداد مردان بیشتر از زنان است و این مردان به علت کمبود زن، تنها زندگی می‌کنند.
بیست سال پیش مانوئل گوتزالو، برای مقابله با روند خالی شدن روستاها از سکنه پروژه‌ای را آغاز کرد. او با مردان و زنان مجرد و تنهایی که تمایل به آشنایی و احتمالا ازدواج داشتند تماس گرفت و اتوبوسی را سازماندهی کرد.
اتوبوس "کاروان زنان" هر از چندگاهی از مادرید به مقصد یک روستا حرکت می‌کند. هزینه این اتوبوس برای زنان ۲۰ یورو و برای مردانی که تمایل به آشنایی با زنان دارند ۵۰ یورو است.
با ورود "کاروان زنان" به روستا پس از مراسم کوتاه معارفه رقصیدن، صرف غذا و نوشیدنی و گفت‌وگو بین طرفین صورت می‌گیرد.
در طول روز فرصتی هم برای زنان فراهم می‌شود تا با روستا و زندگی روستایی آشنا شوند.
مانوئل گوتزالو می‌گوید در سال‌های گذشته ۱۲۰ زوج از این طریق با هم آشنا شده و ازدواج کرده‌اند.
وقتی از مردانی که در این مراسم شرکت می‌کنند پرسیده شود چه انتظاری دارند، می‌گویند:« زنی که عاشق هم شویم و شریک زندگی‌ام شود.»
اغلب زنانی که با اتوبوس "کاروان زنان" راهی روستاها می‌شوند، بطور متوسط بین ۳۰ تا ۵۵ سال دارند و به دنبال شریک زندگی هستند.
البته در میان مردان روستایی که به دنبال همسر می‌گردند، مردانی نیز یافت می‌شوند که اهداف دیگری از شرکت در این مجلس دارند.
آخرین سفر "کاروان زنان" با انتقاداتی همراه شد. گروه‌های فعالان فمینست در یک پلاتفرم اینترنتی طوماری را در اعتراض به این اقدام منتشر کردند که به امضای ۱۱ هزار نفر رسید. آن‌ها این اقدام را عملی "سکسیستی"، "استفاده ابزاری از زنان" و "تجاری کردن بدن زنان" عنوان کردند.
در ماه‌های گذشته نمایندگان محلی حزب چپ "پودموس" با انتقاد از این "روش همسریابی" حتی برای ممنوع کردن آن تلاش کردند که بی‌نتیجه ماند.
مانوئل گوتزالو که همراه با همسرش اتوبوس "کاروان زنان" را سازماندهی می‌کند، دلیل "بروز ناگهانی این انتقادات" را نمی‌فهمد و می‌گوید: "در ۲۰ سال گذشته هیچ مشکلی نداشتیم".
در پایان روز، زنان سوار اتوبوس می‌شوند و به مادرید برمی‌گردند.
منتقدان "اتوبوس زنان" را برنامه‌ای برای "عیاشی و خوش‌گذرانی مردان"، "استفاده ابزاری از زنان" و "تجاری کردن بدن زنان" می‌نامند و موافقان نیز به آن "همسریابی و راهی برای مقابله با خالی شدن روستاها از سکنه" می‌گویند. برخی نیز سئوال می‌کنند: «چرا اتوبوسی برای ارائه مردان وجود ندارد؟» این‌روزها چینن نظرهائی به بحث‌های داغ در اسپانیا دامن زده است.