۹ سپتامبر ۱۷۳۹: دستی بر کفگیر و دستی بر قلم

او زنی بود که در آن دوران با نارسایی‌های خانوادگی و اجتماعی می‌جنگید و در تلاش کسب دانش بود.

پدر فریدریکا بالدینگِر (Friderika Baldinger) کشیش بود. چهار سال بیشتر نداشت که پدر را از دست داد و از آن پس چندین بار با مادر و سپس با همسرش از شهری به شهری نقل مکان کرد.

۲۲ ساله بود که با ارنست گوتفرید بالدینگِر، پزشک ارتش محل، آشنا شد و دو سال بعد با او ازدواج کرد. او از آن پس زندگی خود را یکسره صرف همسر و فرزندان خود می‌کرد و با این‌که آنی از آموختن باز نمی‌ایستاد، می‌خواست زن خانه‌دار نمونه‌ای باشد.

از آنجا که او بیان گیرایی داشت، همواره از سوی همسر و آشنایانش به نوشتن تشویق می‌شد. ۳۹ ساله بود که اثر ماندگار خود "در باب پرورش عقلانی من" (Versuch über meine Verstandeserziehung) را آغاز کرد که تألیف آن چهار سال به طول انجامید.

این اثر زندگینامه او به عنوان زنی است که در آن دوران با نارسایی‌های خانوادگی و اجتماعی می‌جنگید تا بتواند جز کتاب مقدس و سرودهای کلیسایی کتاب‌های دیگری هم به چنگ آورد و بخواند و علوم و فنونی غیر از خانه‌داری هم بیاموزد.

او در این کتاب به چهار مرد دانشمند اشاره می‌کند که با گفت‌زگوها و نامه‌نگاری‌های پیوسته در راه آموزش او همواره تشویق و راهنماییش می‌کردند. شناخته‌ترین این مردان، لیشتنبرگ، مخترع و فیلسوف بنام سده ۱۸ است که در همین روزنگار به زندگی او اشاره شده است.

فریدریکا بالدینگر نوشته‌های دیگری از جمله مقاله بلندی با عنوان "هشدار مادر به دختر" دارد. او اما آثار خود را با وجود پافشاری همسرش شایسته انتشار نمی‌دانست. به این خاطر زندگینامه او تازه پس از درگذشتش با نام و پیشگفتار سوفی لاروش (Sophie Laroche) از زنان خودآگاه سده هجدهم میلادی و دوست نزدیک نویسنده منتشر شد.

فریدریکا بالدینگِر در ۴۶ سالگی در شهر کاسل در شمال آلمان درگذشت.