۲ مه ۱۶۰۲: علامه گمنام سده هجدهم

از کودکی او آگاهی دقیقی در دست نیست. آناتازیوس کیرشر (Anathasius Kircher) در ۱۲ سالگی به مدرسه روحانیان در شهر فولدا در نزدیکی زادگاهش راه یافت و از ۱۶ سالگی به عضویت صومعه یسوعی‌ها درآمد و در آنجا فلسفه و الهیات و چند رشته دیگر را آموخت.

جوانی کیرشر در دوره جنگ ۳۰ ساله میان کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها گذشت؛ ۲۰ ساله بود که از زادگاهش به شهر کلن گریخت و از همان زمان به تدریس ریاضیات، عبری و سریانی پرداخت.

او ۲۶ ساله بود که به عنوان استاد در دانشگاه وورتسبورگ در جنوب آلمان ریاضیات و اخلاق درس می‌داد؛ ۳۰ ساله بود که از کارزار میان دو مذهب یادشده در آلمان به رم گریخت و در آکادمی رم که مستقیما توسط پاپ اداره می‌شد به کار تدریس ادامه داد.

کیرشر ۴۳ ساله بود که پاپ او را از تدریس معاف کرد تا بتواند تمام وقتش را صرف پژوهش در رشته‌های کاملا متفاوت کند.

او در اغلب رشته‌های علمی کتاب و مقاله‌های پژوهشی ماندگاری دارد. کیرشر بر این باور بود که دانش‌ها همه از یک ریشه سرچشمه می‌گیرند. به این خاطر آثار او همه مضمون‌های متفاوت و گاه متضادی را دربر می‌گیرند. برای نمونه اثر او درباره نیروی مغناطیس به موضوع نیروی جاذبه زمین و نیروی جاذبه عشق نیز نظر افکنده است.

کیرشر پژوهشگر پرکار و پرباری بود اما چون همواره تاریخ را بر پایه عهد عتیق، کتاب مقدس مسیحیان می‌سنجید و توجیه می‌کرد، پژوهش‌های او با اشتباهات و افسانه‌های بسیار همراهند.

او نخستین اروپایی است که به طور جدی و پیوسته به انکشاف سنگ‌نوشته‌های مصر و چین باستان پرداخت و دستور زبانی برای آموزش زبان قبطی تدوین کرد.

کیرشر افزون بر این‌ پژوهش‌هایی در زمینه‌های زمین‌شناسی و ستاره‌شناسی دارد و چندین دستگاه از جمله یک ماشین حساب، یک ساعت که با نیروی مغناطیسی کار می‌کرد و یک دستگاه مانند پروژکتورهای اولیه ساخته بود.

آتانازیوس کیرشر در ۷۸ سالگی در رم درگذشت.