۱ آوریل ۱۸۱۵: عدوی خیر و صدراعظم آهنین

پدر اوتو فن بیسمارک (Otto von Bismarck) از خانواده‌های اشرافی قدیمی و زمین‌داران بزرگ بود و به فرزندانش در تشویق و ترغیب به کار و آموزش سخت نمی‌گرفت اما مادرش از خانواده شهرنشین مرفه و آکادمیسین بود و از جمله اوتو را وامی‌داشت که به جای شکار و سوارکاری و زمین‌داری پیوسته در پی کسب سواد باشد.

۳۰ ساله بود که به مجلس ایالت زاکسن راه یافت. ۴۷ ساله بود که نخست‌وزیر سرزمین پهناور پروس و ۵۲ ساله بود که صدراعظم اتحادیه دولت‌های شمالی آلمان و سرانجام در سال ۱۸۷۱ نخستین صدراعظم امپراتوری نوبنیاد آلمان شد.

بسیاری از تاریخ‌دانان او را بنیان‌گذار حکومت سرزمین یکپارچه آلمان می‌دانند که تا پیش از آن به صورت ملوک‌الطوایفی اداره می‌شد.

از آنجا که برپایی این امپراتوری تنها پس از سه جنگ سرزمین‌های آلمانی با دانمارک، اتریش و فرانسه امکان‌پذیر شد و آگاهان به تاریخ، بیسمارک را در درگیری این سه جنگ که پیروزی آلمان را در پی داشت، مسئول می‌دانند، او را صدراعظم آهنین نامیده‌اند.

بیسمارک سرسختانه با دو طیف سوسیالیست‌ها و کاتولیک‌ها دشمنی می‌کرد به طوری که اقدامات ماندگار او مانند برپایی بیمه‌های اجتماعی و تضعیف قدرت سیاسی کلیسا در سیاست را نتیجه این دشمنی‌ها دانسته‌اند.

او هوادار سرسخت سلطنت و اداره کشور توسط اشراف و ارتش بود و برای مقابله با بروز انقلاب و برقراری دموکراسی همواره "انقلاب از بالا" یعنی ابتکار سیاستمداران و اصلاح اداری کشور را پیشنهاد می‌کرد و به این ترتیب ناخواسته نخستین پایه‌های یک حکومت رفاهبخش را ریخت.

۳ ساله بود که پس از ۱۷ سال صدارت امپراتوری به خواست ویلهلم دوم که تازه بر تخت نشسته بود، از حکومت کناره گرفت ولی کوشید نقش خود در سیاست را با انتشار مقالات انتقادی علیه جانشینانش از دست ندهد.

اوتو فن بیسمارک در ۸۳ سالگی در شهرک فریدریشرو Friedrichruh در نزدیکی هامبورگ درگذشت.