۱۲ ژوئن ۱۹۲۹: مشهورترین قربانی هیتلر

خانواده آنه فرانک (Anne Frank) تا ظهور نازی‌ها در هم‌زیستی کامل با هم‌میهنان خود زندگی می‌کردند. اوتو فرانک، پدر آنه میهن‌دوست و در جنگ جهانی اول افسر ارتش بود.

با روی کار آمدن نازی‌ها، اوتو فرانک به نمایندگی از شرکت صنایع غذایی که در آن کار می‌کرد به هلند مهاجرت کرد تا خانواده‌اش در آمستردام از یهودی‌ستیزی در امان بماند.

اما آنه فرانک ۱۱ ساله بود که نازی‌ها هلند را به اشغال خود درآوردند و در آنجا هم به تعقیب و آزار یهودیان دست یازیدند. آنه ۱۳ ساله بود که پلیس امنیتی نازی‌ها خواهر بزرگش را "برای شرکت در کاری در خارج از هلند" احضار کرد. همه می‌دانستند این یعنی فرستادن به اردوگاه‌های کار و مرگ.

به محض دریافت احضاریه خانواده فرانک در آپارتمان کوچکی که به انبار شرکتشان متصل و کاملا دور از چشم بود، پنهان شدند و با ۴ نفر دیگر مخفیانه ۲۵ ماه در آنجا زندگی کردند.

آنه فرانک از همان روز اول زندگی مخفیانه، خاطرات روزانه‌اش را می‌نوشت: «احساس عجیبی دارم چون فکر می‌کنم بعدها درددل‌های یک دختر مدرسه‌ای ۱۳ ساله نه برای خودم نه برای کس دیگری مهم باشد.»

۱۶ ساله بود که در آخرین روزهای پیش از دستگیری خطاب به دوست خیالی‌اش نوشت: «کیتی جان! دیروز آقای وزیر بولکشتاین در رادیو می‌گفت که بعد از جنگ، خاطرات و نامه‌های این دوره را منتشر می‌کنند. تصور کن چه جالب خواهد بود که من هم "رمان خانه پشتی" را منتشر کنم. من با نوشتن، غم از یادم می‌رود، جرأتم بیشتر می‌شود اما آیا روزی من هم نویسنده و روزنامه‌نگار می‌شوم؟»

میپ گیس (Miep Gies) منشی شرکت فرانک که در آن دو سال همه روزه مخفیانه برای آن‌ها خوراک و نیازمندی‌های روزانه را فراهم می‌کرد، دفترچه آنه را در مخفی‌گاه آن‌ها پیدا کرد و پس از شکست نازی‌ها به پدر آنه سپرد که تنها کسی بود که از آن خانواده از اردوگاه مرگ نازی‌ها جان سالم بدر برد.

خاطرات آنه فرانک تا کنون به ۶۰ زبان ترجمه و در بیش از ۳۰ میلیون نسخه چاپ و منتشر شده است.

آنه فرانک در ۱۶ سالگی در اردوگاه مرگ برگن‌بلزن در نزدیکی هانوفر (محلی که امروزه در ایالت نیدرزاکسن واقع شده است) درگذشت.