۱۰ ژوئن ۱۴۹۳: بزرگترین بستانکار سده ۱۶ میلادی

عموی آنتون فوگر (Anton Fugger) از فروش فرآورده‌های معدنی شرکت بزرگی برپا کرده و به "یاکوب توانگر" مشهور شده بود. او که فرزندی نداشت، آنتون را به فرزندی قبول و به عنوان وارث خود تعیین کرده بود و او را از کودکی به تحصیل و کارهای شبانه‌روزی ملزم می‌ساخت تا از او بازرگانی کارآمد بار آورد.

۲۰ ساله بود که عمویش او را برای آشنایی با جهان بازرگانی به رم فرستاد. فوگر در آنجا به علت نامعلومی بدهی زیادی بالا آورد ولی عمویش حتا زمانی که فوگر جوان، نمایندگان شرکت را از کار برکنار کرد و اقداماتی در صرفه‌جویی در بخش مدیریت شاخه رم شرکت انجام داد، به پشتیبانی از او ادامه داد.

۳۲ ساله بود که جانشین عمویش شد و اداره توانگرترین شرکت و بانک اروپای آن زمان را به عهده گرفت. سرعت و دقت مبادله پول و اوراق بهادار بانک فوگر در ۵۰۰ سال پیش با بانک‌های امروزی کاملا قیاس‌پذیر است. اعتبار این بانک چنان بود که شارل پنجم امپراتور موسوم به "رم مقدس و ملل آلمانی" پیوسته از او وام می‌گرفت و به حساب امروزی بدهی میلیاردی به این بانک داشت.

بدهی امپراتور به فوگر آنقدر بالا بود که بازرگان بزرگ می‌دانست شارل پنجم هرگز نمی‌تواند وام‌هایش را بپردازد و تنها به پرداخت بهره‌های کلان بسنده خواهد کرد. به این خاطر فوگر رفته رفته دارایی خود را به ملک و زمین تبدیل کرد و کوشید که هر ۱۰ فرزندش با خانواده‌های اشراف وصلت کنند.

آنتون فوگر در سال‌های آخر عمر دچار ناراحتی وجدان شده بود. او که به کلیساهای کاتولیک و مذهب نوبنیاد پروتستان وام‌های کلان داده و بهره های بالا گرفته بود، برای شستن گناهانش چندین بیمارستان از املاکش را وقف آن‌ها کرد.

آنتون فوگر در ۶۷ سالگی در زادگاهش درگذشت.