گزارش سالانه عفو بین الملل: دادخواهی علیه سیاست وحشت
۱۳۸۶ خرداد ۲, چهارشنبه
در بیانیه‌ی مطبوعاتی شعبه‌ی آلمان عفو بین الملل به نقل از باربارا لوخبیلر (Barbara Lochbihler) دبیر کل این شعبه آمده است: «وحشت به نیروی محرکی در سیاست جهانی بدل شده است. بسیاری از انسانها به حق، در وحشت از حمله و انفجار به سر می‌برند. و جایی که وحشت‌انگیزی ثمربخش باشد، تفکر دوپاره بودن جهان گسترش می‌یابد، تفکر تقابل "ما" و "آنان"، مسیحیان و مسلمانان، عربها و اروپایی‌ها، فقیر و غنی.»
در گزارش عفو بین الملل به نحو بارزی بازنموده شده که چگونه دولتها زیر عنوان مبارزه با تروریسم آزادی‌ها را محدود می‌کنند. در برخی مناطق جهان محدودیت آزادی با بلاهایی چون ایدز و فقر درآمیخته می‌شود و زندگی انسانها سرشار از رنج می‌گردد.
در گزارش عفو بین الملل هم به مناطق و قاره‌ها پرداخته شده و هم به مجموعه‌ای از کشورها. بخشی از گزارش به خاورمیانه اختصاص دارد که در آن به تفصیل وضعیت دردناک حقوق بشر در این منطقه بررسی شده است. مردم در این منطقه هم زیر فشار جنگ، درگیر‌ی‌های قومی و تروریسم قرار دارند و هم مجموعه‌ای از عوامل پایمال‌کننده‌ی حق بشر، که بویژه زنان را از حقوق انسانی خود محروم می‌کنند.
حقوق بشر در ایران
گزارش در توضیح وضعیت در ایران، پس از به دست دادن تصویری از موضوع‌های عمده‌ی سیاسی کشور در سال گذشته، نخست به سرکوب اقلیتهای قومی - عربها، آذریایجانی‌ها، کردها و بلوچ‌ها – و سپس تشدید فشار بر اقلیتهای مذهبی - از جمله درویشان و بهاییان - پرداخته است. بخش بعدی مربوط به فشارهایی است که متوجه مدافعان حقوق بشر در ایران است. به دنبال آن بخش مربوط به شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی آمده که با طرح این موضوع آغاز شده است که آزار زندانیان، بویژه در دوره‌ی بازجویی، امری رایج است. در اینجا به سرنوشت زندانیانی چون اکبر محمدی اشاره شده است که به دنبال اعتصاب غذا در زندان و خودداری زندانبانان از کمک پزشکی به او درگذشت.
بنابر گزارش عفو بین الملل کسانی که در ایران حقوق انسانی‌شان پایمال می‌شود، امکانی برای دادخواهی ندارند. گزارش در این رابطه به نمونه پرونده‌ی گشوده‌مانده‌ی قتلهای زنجیره‌ای اشاره کرده و ستمی که بر ناصر زرافشان، وکیل خانواده‌های مقتولان، رفت.
گزارش عفو بین الملل بخشی از بیلان کاری دستگاه قضایی ایران در سال ۲۰۰۶ را با ذکر این که دست کم ۱۷۷ نفر را اعدام کرده‌اند، به دست داده است. مجازات ویژه‌ی اسلامی از نوع سنگسار، قطع دست و پا و درآوردن چشم نیز جزو این بیلان کاری است.
در بخش مربوط به آزادی بیان و تشکل در ایران، به فشاری که به روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان می‌رود، اشاره شده و نمونه‌ی سرکوب اعتصاب کارگران شرکت واحد و اعمال فشار بر سندیکای آنان ذکر گردیده است.
در بخش پایانی گزارش عفو بین الملل در مورد ایران به پایمال شدن حقوق زنان در ایران پرداخته شده و در آن به سرکوبی تظاهرات حق‌خواهانه‌ی گروهی از فعالان زنان در سال گذشته اشاره شده است.