چند همسری برای رفع تشنگی

سخارام بهاگات ۶۶ ساله سه زن دارد: سخری، توکی و بهاگی. او دلیل ازدواج با سه زن را چنین بیان می‌کند: «خانم اولم باید از بچه‌ها مراقبت می‌کرد. و وقتی زن دوم‌ام بیمار شد و در نتیجه نمی‌توانست آب بیاورد، ناگزیر زن سوم گرفتم.»

بهاگات همسران خود بهاگی و سخری را در مسیر چاه آب در خارج از قریه دنگانمل همراهی می‌کند. این به اصطلاح "خانم‌های آب" (Water Wives) در مناطق محافظه کار روستایی مورد احترام قرار دارند.

یکی از اهالی روستا از چاه آب می‌کشد و ظر‌ف‌های پر آب را به خانه انتقال می‌برد. براساس ارزیابی مقامات هند، در مهاراشترا، سومین ایالت بزرگ این کشوردر سال گذشته نزدیک به ۱۹هزار روستا به آب آشامیدنی دسترسی نداشته‌اند.

بهاگات و خانواده‌اش از کمبود آب آشامیدنی و خشکسالی در ایالت مهاراشترا رنج می‌برند. به این دلیل همسران او ظرف‌های فلزی را از چاهی واقع در خارج از روستا پر آب نموده، به خانه حمل کرده و برای ایام کم‌آبی ذخیره می‌کنند.

در واقع پدیده چند همسری در هند ممنوع است. حال آنکه داشتن بیش از یک زن در روستای دنگانمل بسیار عادی است و دلیل آن را نیز راه حلی برای تهیه آب عنوان می‌کنند. نامدیو که با هر دو خانم‌اش در این عکس دیده می‌شود، نیز به همین دلیل دو بار ازدواج کرده است.

شیوارتی، خانم دوم نامدئو، ظرف‌هایش را پرآب کرده و در حالی که با یک دست‌اش طفلی را در بغل گرفته و ظرف‌های مملو از آب را بالای سرش گذاشته است، راهی خانه است. غالب این "خانم‌های آب" زنان بیوه‌اند.

بگابای خانم اول نامدئو است. یک عکس سیاه و سفید از او بر روی دیوار خانه نصب شده است. این موضوع که عکس دو زن دیگر بر روی دیوار دیده نمی‌شود نشان از آن دارد که شان و منزلت زنان دوم و سوم به اندازه زن اول نیست.