شبکههای اجتماعی، مانع همپیوندی با جوامع میزبان
۱۳۹۱ اسفند ۱۲, شنبه
سامانتا روز (Samantha Rouse)، یک دانشجوی بریتانیایی در رشتهی انفورماتیک است. او در ماه اکتبر سال گذشته برای تحصیل در دانشگاه آزاد برلین به مدت یک سال به این شهر آمد. در وسائل او یک لپتاپ و یک گوشی هوشمند وجود داشت، زیرا او از طریق فیسبوک با دوستان قدیمی در کشورش در ارتباط است؛ آن هم به زبان انگلیسی. اما این ارتباط تنها مثبت نیست بلکه برای او عواقب منفی نیز دارد.
عدم یادگیری زبان کشور جدید
زمانی که سامانتا در ماه دسامبر احساس کرد که هنوز هم قادر به درک درسها به زبان آلمانی نیست، دیگر میدانست که استفاده بیش از حد از شبکههای اجتماعی برای او ضرر دارد. او پس از آن، از فیسبوک برای ارتباط برقرار کردن با دانشجویان آلمانی، برای مثال جهت مبادلهی محتویات درسی استفاده کرد.
پژوهشی جدید نشان میدهد که در شرایط دشوار زندگی، همچون تحصیل و زندگی کردن در کشوری جدید، جوانان بیشتر سراغ شبکههای اجتماعی میروند. دلیل این امر آن است که شبکههای اجتماعی به آنها احساس امنیت میبخشند. اما از طرف دیگر، همین شبکهها هستند که مانع همپیوندی این افراد با جامعهی جدید میشوند.
کلاس ورزش بهجای فیسبوک
هانز روکرت، مدیر مرکز مشاوره روحی برای دانشجویان در دانشگاه آزاد برلین است. او میگوید که در نشستهایی که با دانشجویان خارجی دارد، در اکثر موارد مشخص میشود که مشکل آنها اعتیاد به شبکههای اجتماعی است. به گفتهی روکرت، دانشجویان باید قبل از اینکه به کشور جدید سفر میکنند، در باره چگونگی ارتباط برقرارکردن با دانشجویان آن کشور فکر و برنامهریزی کنند. این روانشناس تاکید میکند که دانشجویان خارجی از طریق چت در فیسبوک در اصل فقدان ارتباط خود با جامعهی جدید را جبران میکنند.
شغل یافتن از طریق فیسبوک
اما برخی از دانشجویان از شبکههای اجتماعی درست استفاده میکنند. برای مثال سیبیلا آتاناسووا، یک دانشجوی بلغاری در شهر برلین است. او که در حال تحصیل در رشتهی فوق لیسانس روانشناسی است، میگوید که روزانه از طریق فیسبوک و اسکایپ با دوستان قدیمی و پدرو مادر خود در ارتباط است.
اما او همچنین از طریق شبکههای اجتماعی، خانهی خود در شهر برلین و حتی یک شغل دانشجویی نیز یافته است. به همین خاطر فیسبوک برای او تنها نوعی سرگرمی نیست بلکه وسیلهای است برای ارتباطات واقعی و مجازی.
اشتفان گروب (Stefan Grob)، سخنگوی سازمان امور دانشجویان آلمان، نظری متفاوت دارد. به گفتهی او این دانشگاهها هستند که باید از علاقهی جوانان به شبکههای اجتماعی استفاده کنند؛ نه تنها برای اطلاع رسانی بلکه حتی برای تبادل نظر با آنها. به گفتهی او، هر جا دیالوگ برقرار میشود، شبکههای اجتماعی نیز حضور دارند.