ابهام در بارهی نهاد بازداشتکنندهی ۴ دانشجوی دانشگاه علامه
۱۳۸۷ آذر ۵, سهشنبه
در اردیبهشت ماه امسال، در پی انتشار مقالات انتقادی نسبت به عملکرد ریاست دانشگاه علامه طباطبایی، مجوز نشریات دانشجویی این دانشگاه لغو امتیاز شد. در پی اعتراض دانشجویان نسبت به این اقدام، برخی از آنان به کمیتهی انضباطی احضار شدند و از میان آنان، چهار دانشجو حکم محرومیت از تحصیل دریافت کردند. این دانشجویان قبلا نیز چهار ترم، یعنی دو سال محرومیت از تحصیل داشتند و اگر حکم جدید اجرا شود، قانونا دیگر اجازه تحصیل نخواهند داشت.
در اعتراض به این حکم، این چهار دانشجو، مهدیه گلرو، صادق شجاعی، سعید فیضالله و مجید درْی از صبح روز شنبه، دوم آذرماه، دست به تحصن در محوطهی دانشکده ادبیات دانشگاه علامه زدند. به گزارش خبرنامه امیرکبیر، شنبه شب، ماموران حراست دانشگاه، دانشجویان متحصن را با ضرب و شتم از دانشگاه بیرون کردند، اما صبح روز بعد، دانشجویان بار دیگر با سختی وارد دانشگاه شده و تحصن خود را ادامه دادند.
دستگیری در خارج از محوطهی دانشگاه
روز دوشنبه نیز تحصن ادامه پیدا کرد. اما صبح روز سهشنبه، در حالی که دانشجویان متحصن در محوطهی دانشگاه خوابیده بودند، ماموران حراست با ضرب و شتم آنها را بیدار کرده و از دانشگاه بیرون میکنند. دانشجویان متحصن بیرون از محوطه دانشگاه، توسط نیروهای پلیس مستقر در اطراف دانشگاه، بازداشت میشوند.
به گفتهی امیر رئیسیان، مشاور حقوقی کمیتهی دفاع از دانشجویان محروم از تحصیل دانشگاه علامه، هنوز هیچ اطلاعی از محل نگهداری این دانشجویان به دست نیامده و هیچ مرجع قضایی و قانونی تاکنون مسئولیت دستگیری این افراد را نپذیرفته است.
رئیسیان احتمال میدهد که این دانشجویان به دادگاه انقلاب برده شده باشند، اما میگوید، این دادگاه پاسخ مشخصی در این مورد نداده است.
وی در پاسخ به این پرسش که اگر دانشجویان به دادگاه رفته باشند، آیا معنایش این است که در حال بازجویی هستند و نه بازداشت و بنابراین ممکن است امشب آزاد شوند، میگوید: «اصلا پروسه این جوری نیست. معمولا موقعی که بازداشت هستند، در حین بازداشت برای بازجوییها و تفهیم اتهام نزد مراجع قضایی میروند یا برای تعیین وثیقه یا کفیل یا صدور قرار کفالت مناسب و غیره به دادگاه و به مراجع قضایی هم برده میشوند. این که به دادگاه رفتند، معنایش این نیست که بازداشت نیستند و آزاد خواهند شد. ممکن است بعد از این که بروند دادگاه، بعد با قرار بازداشت موقت مواجه بشوند و مدتها در بازداشت موقت بمانند و ممکن هم هست که قرارهای دیگری صادر بشود یا این که اصلا بدون صدور قرار کفالت یا وثیقه آزاد بشوند. همه چیز احتمال دارد، ولی متاسفانه اغلب بدترین احتمال اتفاق میافتد».
رئیسیان امکان پیگیری مسئلهی محرومیت از تحصیل این دانشجویان و بازداشت آنها، از طریق رایزنی با مسئولان دانشگاه را منتفی دانسته و میگوید: «متاسفانه راه رایزنی با مسئولین دانشگاه بسته شده است. به دو دلیل: اول این که تعداد زیادی از اعضای کمیتهی دفاع از حق تحصیل، همگی محروم از تحصیل هستند و اغلب محرومین، حق ورود به دانشگاه را ندارند. عدهی دیگری هم که محروم نبودند، به واسطهی یکسری برخوردهای حذفی و سلبی که صورت گرفته است، امکان گفتوگو و مذاکره با مسئولین دانشگاه را نداشتند و متاسفانه نتوانستند رایزنی صورت بدهند و عملا کمیتهی دفاع از حق تحصیل الان کار خاصی از دستش برنمیآید».
امیر رئیسیان، که خود از دانشجویان محروم از تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد است، همچنین پیشبینی میکند که در صورت حل نشدن مشکل این دانشجویان تا روز ۱۶ آذر، یعنی روز دانشجو، دیگر دانشجویان از طرق قانونی، این مسئله را پیگیری خواهند کرد: «دانشجوها و جامعهی دانشجویی فارغ از این که اقدام دوستانشان و سایر دانشجوها درست است یا غلط، از آنها حمایت خواهند کرد. شاید اقدام این چهارنفر از دوستان ما مورد موافقت و پسند برخی از دیگر دانشجوها نباشد، اما با این حال بهواسطهی این که ایشان دانشجو هستند، از دوستان ما هستند و حقوقشان محترم است و باید بهرهمند از حمایتهای قانونی و بشردوستانه بشوند، بههرحال دانشجوها نسبت به این مسایل کوتاه نخواهند آمد و از طرق مسالمتآمیز و طرق کاملا منطقی و قانونی، اهداف و حقوق خودشان را پیگیری خواهند کرد».
دانشگاه علامه طباطبایی بزرگترین دانشگاه علوم انسانی ایران است. ریاست این دانشگاه از زمان روی کار آمدن دولت احمدینژاد با صدرالدین شریعتی است. در طول دورهی ریاست شریعتی، نزدیک به صد حکم تعلیق از تحصیل برای دانشجویان این دانشگاه صادر شده و بسیاری از اساتید این دانشگاه نیز اخراج و یا بازنشسته شدهاند.