مالی و سوریه، موضوع های مهم در کنفرانس مونشن

کنفرانس امنیتی مونشن که در گیرودار جنگ سرد در سال 1963 طرح ریزی شده بود، از آن زمان تاکنون چندین بار هویت و اهدافش را تغییر داده است. هدف اساسی از تاسیس این کنفرانس، گردهمایی کشورهای عضو ناتو برای رایزنی درباره منازعه شرق و غرب بود. این کنفرانس همه ساله از تاریخ یک تا سه فبروری برگزار می شود.

پس از فروپاشی دیوار برلین، این مرکز تجمع درهایش را به روی کشورهای اروپای مرکزی و شرقی و جمهوری های پیشین شوروی گشود و سپس آسیا نیز به طور فزاینده ای به یکی از موضوع های اصلی بحث و گفتگو در شهر مونشن آلمان تبدیل شد. امروز کنفرانس مونشن که از یک تا سه فبروری طول می کشد، بیشتر به موضوع های جهانی سازی و سیاست امنیتی می پردازد.

در کنار قدرت های نوخاسته مانند هندوستان، برازیل و چین، کشورهای افریقایی نیز در میان تقریبا 400 شرکت کننده از بیش از 70 کشور هستند. افزون بر این، مدت ها است که به غیر از سیاستمداران، مقام های بلندپایه اقتصادی و نمایندگان سازمان های غیردولتی نیز برای اشتراک در این همایش به ایالت بایرن سفر می کنند.

وولفگنگ ایشینگر، رییس این کنفرانس گفت: «کنفرانس امنیتی مونشن به ابزار سنجش روند تحولات سیاسی امنیتی قرن بیست و یکم تبدیل شده است». او در مورد اهداف این گردهمایی گفت که در کنار موضوع های همیشگی سیاست امنیتی، مسایلی چون تغییر اقلیم و امنیت سایبری نیز در دستور جلسه قرار دارند.

بازگشت بایدن

گرچه کنفرانس های بین المللی متعددی در فواصل منظم برگزار می شوند، بازهم به نظر می رسد که نیاز شدید به تبادل نظر درباره سیاست امنیتی وجود دارد. رییس کنفرانس مونشن تاکید کرد که «ازدحام به ویژه دراین سال بسیار زیاد است... بیش از 90 هیات حکومتی به مونشن سفر خواهند کرد».

به گفته ایشینگر، سرشناس ترین اشتراک کننده در این کنفرانس، جو بایدن، معاون رییس جمهور ایالات متحده خواهد بود که بیش از این در سال 2009 به مونشن سفر کرده و درباره روابط با روسیه سخنرانی کرده بود.

برای نخستین بار در این کنفرانس، وزیر خارجه بریتانیا و سارنوال کل محکمه بین المللی جزایی نیز اشتراک خواهند کرد. ایشینگر می گوید که مهمترین موضوع های این کنفرانس امنیتی در سال روان، کشورهای مالی و سوریه و همچنین چگونگی برخورد با ایران می باشد.

تبادل نظر غیررسمی

جیمز دیویس، پروفیسور سیاست بین المللی در دانشگاه سن گالن کشور سویس، که از ده سال پیش بدین سو در کنفرانس مونشن اشتراک می کند، گفت: «این کنفرانس این امکان منحصر به فرد را می دهد که کشورهای عضو، سازمان های بین المللی و غیردولتی، گردهم بیایند و در مورد خطرهای بین المللی که متوجه امنیت است، بحث کنند».

به گفته دیویس در این کنفرانس تصمیم گیری نمی شود و اشتراک کنندگان این فرصت را دارند که درباره فرضیه ها و دیدگاه های جدید به طور غیررسمی بحث و گفتگو کنند. این پروفیسور سیاست بین المللی می پرسد که به غیر از کنفرانس مونشن، در کجا امکان دارد که یک سناتور امریکایی حین نوشیدن قهوه با یکی از اعضای حکومت ایران گپ بزند؟