چند نکته در مورد خانه‌ها و آپارتمان‌های کرایی در آلمان

آپارتمان‌های کرایی برلین زمانی بیش از اندازه مزدحم بودند و خانواده‌های بزرگ در واحدهای یک یا دو اتاقه زندگی می‌کردند. اما در سال‌های اخیر این ساختمان‌های موسوم به «کهنه ساخت» شاهد تجدید و نوآوری‌های گسترده بوده اند. این ساختمان در منطقه پرینسلاور برگ برلین تا دهه ۱۹۹۰ خالی از سکنه بود، اما حالا اغلب مردم می‌خواهند یک آپارتمان «کهنه ساخت» را کرایه کنند.

در آلمان شرق سابق تقریباَ همه خانه‌ها و آپارتمان‌ها از سوی دولت به مردم کرایه داده می‌شدند و ساختمان‌های کانکریتی پیش ساخته (Plattenbau ) در سراسر آن کشور کمونیستی ایجاد شده بود. این ساختمان‌ها نظر به ساختمان‌‌های کهنه طرفداران بیشتری داشتند، چونکه نیازمندی‌های مدرن مانند لوله‌کشی جدید غیرقابل سوراخ، سیستم بهتر برق و آب گرم را تامین می‌کردند.

براساس آخرین احصائیه (۲۰۱۵)، ۴۸ درصد آلمانی‌ها در خانه‌ها و آپارتمان‌های کرایی زندگی می‌کنند و ۵۲ درصد از خود خانه دارند. بسیاری کرایه‌نشین‌ها در آپارتمان زندگی می‌کنند و بیشترین استفاده ممکن را از بالکن‌های شان می‌کنند. برخی‌ها از بالکن برای آرامش یافتن و یا هم کباب کردن استفاده می‌کنند (البته کباب کردن در همه جا اجازه نیست) و برخی دیگر انبوهی از گل‌ها را در آن می‌کارند.

در برخی شهرهای آلمان به خصوص برلین خانه‌های کرایی از ساختمان‌های جلوی و عقبی ساخته شده اند که در وسط آن‌ها یک حویلی داخلی وجود دارد. این حویلی نه تنها مثلاَ جایی برای پارک کردن بایسکل مهیا می‌سازد، بلکه مردم می‌توانند در آن با یک دیگر وارد تماس و مکالمه شوند.

برای تشخیص آپارتمان‌ها و اتاق‌های یک خانه یا ساختمان، به جای شماره تنها از نام ساکنان آن‌ استفاده می‌شود. مثلاَ در این دروازه در آپارتمانی در هامبورگ اصلاَ شماره خانه نوشته نشده است. بنابراین، در نوشتن آدرس پستی در آلمان باید در کنار شماره خانه، نام گیرنده را نیز نوشت.

در شهرهای کلان که هم کرایه خانه رو به افزایش و هم کمیاب است، آپارتمان‌های مشترک (WG) بسیار معمول است. به این ترتیب، بسیاری تلاش می‌کنند با گرفتن آپارتمانی مشترک هزینه‌ها را کاهش دهند. به خصوص در برلین، شهری مملو از هنرمندان، دانشجویان و مردمی با درآمد پایین، این گرایش رو به افزایش است.

یک رسم دیگر در آلمان این است که اگر کسی بخواهد خانه کرایی را تسلیم کند، اول باید آن را رنگمالی کند. تسلیم کردن خانه‌ای تمیز و تازه رنگ شده کار بدی نیست، اما مشکل در این است که یک فرد باید روزها وقت خود را برای این کار بگذارد و بعد خانه را ترک کند. البته همه قراردادهای خانه کرایی چنین نیست، اما اغلباَ چنین است که کرایه نشین خانه را به همان شکل و حالتی که تسلیم می‌گیرد، پس به صاحب‌خانه تحویل دهد.

تفاوت دیگر خانه‌های کرایی در آلمان با دیگر کشورها در این است که اکثر خانه‌ها و آپارتمان‌های کرایی در آلمان هیچ گونه امکانات آشپزخانه را ندارند. کرایه نشین مجبور است همه امکانات آشپزخانه را خودش خریداری کند. یک امکان دیگر هم این است که آشپزخانه کرایه نشین قبلی را با کمی تخفیف خریداری کرد.

در اصل بسیاری آپارتمان‌های کهنه در آلمان حمام نداشتند، بلکه حمام‌ها به صورت مشترک مورد استفاده قرار می‌گرفتند. حمام‌هایی که در این اواخر در این ساختمان‌ها جدیداَ ساخته شده اند، بسیار تنگ اند. در بعضی از این آپارتمان‌ها یک اتاق آن را کاملاَ حمام ساخته اند. در این عکس دیده می‌شود که گوشه‌ای از آشپزخانه را حمام ساخته اند.

در هنگام جستجوی آپارتمان در آلمان متوجه می‌شوید که غالباَ اندازه آن به متر مربع و تعداد اتاق‌ها ذکر می‌شوند. نه تنها اتاق خواب، بلکه سالون نیز جزو تعداد اتاق‌ها شمارش می‌شود. تنها آشپزخانه و تشناب شامل شمار اتاق‌ها نمی‌شوند. به ویژه در شهرهای مونشن، فرانکفورت و اشتوتگارت کرایه خانه و آپارتمان خیلی بلند است. در این شهرها به ترتیب کرایه نشینان برای هر متر‌مربع ماهانه حدود ۱۶، ۱۳ و ۱۲ یورو می‌دهند.