اردوگاه پیشین کار اجباری، اقامتگاه پناهجویان
۱۳۹۳ دی ۲۷, شنبه
پیوسته پناهجویان بیشتری به آلمان می آیند و شهرها و نواحی زیادی نمی دانند سیلی از پناهجویان را کجا جا دهند. در یک تعداد شهرها پناهجویان در جمنازیوم های ورزشی جا داده می شوند. در شهرهای دیگری باشندگان اصلی و یا افراط گرایان دست راستی حاضر به اِعمال خشونت، علیه اسکان این پناهجویان اعتراض می کنند.
در شهر شویرته با جمعیت 46 هزار نفری اش در ایالت نوردراین ویستفالن واقع در غرب آلمان، سیاستمداران و مقام های اداری فکر می کنند که یک راه حل خوب پیدا کرده اند. البته آن‌ها روی این حساب نکرده بودند که جا دادن پناهجویان در اردوگاه کار اجباری پیشین نازی‌ها، انزجار برانگیز می‌شود.
هینریش بویکه لویهر، شهردار شویرته روز جمعه در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که شهرداری در مورد این تصمیم اش ایستادگی می کند. شهردار گفت که «اتهام وارد شده است که شورای شهری و شاروالی شویرته آگاهی تاریخی ندارند و بی احساس اند. هرگونه اساس این اتهام در برابر فرهنگ استقبال زنده در اینجا ازبین رفته است. به نظر ما جا دادن پناهجویان در اقامتگاه های دستجمعی، خانه های کانتینری و جمنازیوم های ورزشی، با یک ادغام موفقیت آمیز کمتر انطباق دارد.»
گزارش منفی رسانه ها
این اقامتگاه آینده پناهجویان در محوطه یک اردوگاه سابق در شویرته شرقی، در بیرون اردوگاه کار اجباری بوخنوالد قرار دارد. در اینجا نازی ها "اردوگاه کارگران خارجی" ایجاد کرده بودند که در آن تا 701 انسان به کار اجباری واداشته می شدند. تا ماه جنوری 1945 این کارگران تحت شرایط ظالمانه ای در بزرگترین ورکشاپ ترمیم، لوکوموتیف های قطار "رایش بان" را ترمیم می کردند.
دیگر مدت هاست که قاغوش هایی که در آن زندانیان و پاسبانان زندگی می کردند، از بین برده شده اند. پس از آغاز گزارشدهی منفی در مورد این مسأله، اداره آبدات ایالت نوردراین وستفالن به این شهر سفارش یک پژوهش را داد تا به طور دقیق زمینه های تاریخی ایجاد این محوطه را معین گرداند. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که همه این منطقه که امروز در ناحیه اردوگاه کار اجباری پیشین ساخته شده است، درست در سال های 1950 ساخته شده است. بنابراین پناهجویان در قاغوش های پیشین زندانیان جا داده نمی شوند.
یازده مرد پناهجو از گینه، مراکش، مصر و بنگله دیش در خانه ای آورده می شوند که قبلاً یک کودکستان و ستدیوی هنرمندان بوده است. همین که همه اتاق ها نوسازی گردند، قرار است ده مرد دیگر به اینجا آورده شوند.
آبده یادبود پنهان شده
این اقامتگاه آینده پناهجویان از بیرون در وضع نسبتاً بدی به نظر می رسد. درست پانزده دقیقه با موتر از شهرداری که در مرکز شهر واقع شده است فاصله دارد و در یک منطقه صنعتی در برابر آن یک فابریکه پرسروصدا قرار دارد. مستقیماً در مجاورت سوپر مارکیت، ساختمان های رهایشی نیست و یا کدام امکان دیگری وجود ندارد که پناهجویان با "باشندگان قدیمی" آشنایی بهم رسانند. یعنی یک موقعیت خراب به منظور ادغام پناهجویان به جامعه آلمان.
برای رسیدن به آبده یادبودی که برای محکومان متوفای کار اجباری در اردوگاه کار اجباری بوخنوالد ساخته شده است، باید نزدیک به 100 متر در امتداد جاده اصلی رفت. بعداً به طرف راست به یک کوچه باریک پیچید. پس از چند قدمی انسان در برابر قطعه کوتاه راه آهن قرار می گیرد. این قطعه بر اجساد آهنینی پنج مرد قرار دارد. یکی آنان دهنش را برای کشیدن یک فریاد دردناک درهم پیچیده است. سر یکی دیگر آن ها تنها یک جمجمه استخوانی است.
انتقاد حکومت منطقه
مقام ارشد ایالت نوردراین وستفالن با این تصمیم موافق نیست که پناهجویان را در این ناحیه جا داده شوند. هانلوره کرافت، نخست وزیر این ایالت گفته است که این تصمیم علامت خوبی نیست. او از شهرداری تقاضا نمود است تا یک بار دیگر بر تصمیمش «بیاندیشد و آن را سبک و سنگین کند».
بویکه لویهر شهردار از این مداخله استقبال نکرده است. او گفته است: «با همه احترام، ما به کدام اشارت نخست وزیر نیاز نداریم، بلکه پیشنهاد مشخص می خواهیم، یعنی این که هرگاه پناهجویان را در آن محل جا ندهیم، پس چه کنیم؟».
شهر شویرته قرضدار است و با جادادن به شمار فزاینده پناهجویان مبارزه می کند. تا حال 173 پناهجو در سه اقامتگاه موقتی آن قرار دارند که تا سرحد انفجار پر از پناهجویان می باشند. تنها بین اکتوبر 2014 و 15 جنوری، مقامات ایالت نوردراین وستفالن، 64 پناهجو را به آنجا فرستاده اند.
حیثیت خدشه دار شده؟
این سوال را که هرگاه ساکنان جدید، از گذشته این محل به مثابه اردوگاه کار اجباری پیشن خبر شوند، چه اتفاق می افتد، کسی نتوانست در کنفرانس مطبوعاتی روز جمعه پاسخ دهد.
ینس کریتسلر، یکی از باشندگان منتقد این تصمیم شویرته، این امر را نگران کننده ارزیابی می کند. او می گوید: «هرگاه آن ها بگویند، برای ما فرق نمی کند، مسأله اصلی این است که ما یک محل خوب برای ماندن داریم، در آن صورت درست است.»
دانیل شوماخر، اهل شویرته که در دورتموند یک دیسکو دارد، از این انتقاد می کند که مقامات شهر درست پس از آنکه مطبوعات به طرح این مسأله اقدام کرد، یک تحقیق تاریخی در این زمینه انجام دادند. همچنان کنفرانس مطبوعاتی با تاخیر برگزار شد. این مرد 28 ساله می گوید: «اصلاً مقامات شهر اقدامی نکردند، بلکه مجبور شدند از خود واکنش نشان دهند. آن ها با یک ناشی گری سیاسی برخورد کردند».
این متصدی دیسکو نگران حیثیت شهر زادگاه اش می باشد. او شکایت می کند که نه تنها مطبوعات در مورد شویرته گزارش منفی می دهند، بلکه این خبر تا اقصا نقاط جهان کشیده شده است. روزنامه "نیوزیلند هرالد" در عناوین شماره روز چهار شنبه اش نوشته است که «پناهندگان در اردوگاه کار اجباری نازی».