نوع کمک هاي چين به افريقا طور ديگر است

چين به عنوان بازيگر جديد در صحنه جهاني، براي بازي گران قديم کمک کنندۀ غرب چالش هاي را به وجود آورده است؟ و افريقا بايد در مقابل چين به عنوان کمک کننده چگونه برخورد نمايند؟

اين پرسش ها در کنفرانس جهت کمکهاي انکشافي موثر در شهر اکرا پايتخت غنا در صحبت هاي زياد نقش مرکزي داشتند.

از روز سه شنبه تا پنج شنبه (4 ام سپتمبر ) نظر به دعوت بانک جهاني و "سازمان امنيت و همکاري اروپا" بيش از 1200 تن از نمايندگان حکومت ها و سازمان هاي کمکي در آن شهر گرد هم آمدند.

چين، کشوري که خود در 20 سال اخير 1757 ميليارد دالر امريکايي به عنوان کمک هاي انکشافي دريافت کرده است، در اين ميان خود به صورت يکي از کشور هاي کمک کننده مهم درآمده است. کمک و تجارت براي چيني ها در رابطۀ تنگا تنگ با هم قرار دارند. ميزان شمار دقيق کمک هاي که از طرف چين به افريقا سرازير مي شود، روشن نيست.

اما آنچه که روشن است، اين است که چين سومين بزرگترين شريک تجارتي افريقا است با يک حجم 55 ميليارد دالر در سال 2006. تا سال 2010 قرار است که اين مبلغ دو برابر گردد. اما چين کمک هاي خود را به صورت پول نقد نمي دهد، بلکه همواره به شکل کالا ها و فعاليت هاي زيرساختي و کريدت ها عرضه مي کند. طر ز العمل چيني ها اين است:

تو به من بده و من به تو مي دهم

به اين دليل واژه معمول و مروج "کمک هاي انکشافي" از جانب چيني ها به کار نمي رود. بنا بر اظهارات ويتاليس ميجا ، رييس در "امور لابي شبکۀ افريقايي براي کمک هاي انکشافي و رهايي از قرضه" يا (Afrodad)، چيني ها هيچ شک و شبهه اي را در قسمت کمک هاي شان به افريقا باقي نمي گذارند که اين کمک ها با منافع اقتصادي خود آنها مطابقت دارد. چيني ها هر گونه حمايت مالي شان به افريقا را با انتظاراتي پيوند مي دهند. از نظر ميجا، اين نوع برخورد واضح از يک جهت نسبت به برخورد غرب در قسمت کمک هاي شان که مقاصد شان را کاملا ً آشکار بيان نمي کنند، خوب است .

اما چين در سال هاي اخير همواره به خاطر اين نوع کمک هاي مالي خود به افريقا مورد انتقاد قرار گرفته است. روش ديگر چيني ها اين است که آنها در کمک هاي انکشافي شان هيچ "شرايط سياسي" را بر کشور هاي گيرنده کمک اعمال نمي کنند، روشي که آنان را به همکاري هاي مورد مناقشه با رژيم هاي چون در زيمبابوه و سودان سوق داد.

چه کسي چين وادار به مراعات حد و اندازه اش مي کند؟

پروژه هاي چين کمتر از تداوم بر خوردار هستند و با معيار اجتماعي و رعايت حفظ محيط زيست بين المللي مطابق نيستند و همواره با اين شرط همراه است که تجهيزات نظامي و نيرو هاي کاري بايد از چين به آن کشور هاي اعزام گردند که اين محدوديت ها به ضرر نيرو هاي محلي کشور هاي کمک شونده تمام مي شود.

ويتاليس ميجا، مي گويد که کشور هاي افريقايي به جاي شکوه و زاري بايد با آگاهي و شجاعت با اين گونه شرايط برخورد نمايند و خواهان اصلاحات گردند که چيني ها در اين گونه برخورد هاي شان تجديد نظر نمايند.

پيتر لانسيت ، از سازمان "کمک هاي انکشافي پروتستاني" نيز از چين انتظار يک تغيير در نوع کمک هايش دارد. لانسيت به حيث نمايندۀ سازمان هاي جامعه مدني آلمان در اين کنفرانس در اکرا شرکت کرده بود. او ميگويد که چين با پروژهاي زيرساختي بزرگ خود به فعاليت هاي دست ميزند که کشور هاي کمک کننده ديگر توانايي انجام آن ها ندارند. به همين دليل نيز ساختن پل ها، خط هاي آهن و سرک ها به طول 3000 کيلو متر در کشور جنگ رده اي چون کنگو به چيني ها واگذار مي گردد.

چيني ها در برابر تمام اين گونه انتقاد ها سکوت مي نمايند.در کنفرانس غنا ، آنها در ورکشاپ ها و مبحاثات در باره نقش شان در افريقا اصلا ً ظاهر نشدند.