قهرمان محلی: سکینه، عمه ای مهربان برای مردم محله اش

نام این زن عمه سکینه است. او در دوره های جنگ توانسته از قریه و مردم اش دفاع نماید و در زمان های صلح، مردم محل را از پیر و جوان مثلاً در حل منازعه ها و احتلافات خانوادگی و شخصی مشوره بدهد. اکثر باشندگان هرات با نام سکینه سرپرست که حالا به عمه سکینه مشهور است آشنا هستند.

رمضان یکی از باشندگان 50 ساله در مورد شناختش از عمه سکینه می گوید: «عمه سکینه قبلا همین جا در خانه میراثی پدر خود بود که حالا به مکتب دادند. عمه سکینه یک زن فعال است که هم شور دارد وهم شعور. او با عمر زیادی که دارد بازهم در راستای کمک به مردم و کارهای خیریه تلاش زیادی می کند.».

عمه سکینه که حالا حدود 80 سال دارد، از جوانی برای آرامش مردمش مبارزه و تلاش کرده است. او می گوید: «وقت توانایی و جوانی اسب داشتم. برای خودم بلایی بودم. به اسب سوار می شدم و از کوچکی به اسب سوار می شدم و کار می کردم.»

عمه سکینه در دوره های مختلف جنگ های افغانستان در کنار مردمش بوده و تلاش کرده تا منطقه و مردمش را از آسیب های جنگ در امان نگه دارد. او می افزاید: «وقت حضور شوروی ها در افغانستان سربازان به محل من می آمدند، همه زنان را به یک سرای داخل می کردم. یک درخت را هم اره کرده بودم که با آن دروازه را بسته می کردم و درخت را پشت دروازه می نداختم. خودم هم بیرون می شدم به کوچه؛ تانک ها می آمدند و ایستاده می شدند. من پتو به شانه می انداختم و با روس ها مشاجره می کردم. آنها می گفتند تو زن هستی و من یم گفتم من مرد هستم. می خندیدند و می گفتند محله این شیرزن را کاری نداریم.»

در زمان سیاه طالبان که زنان حتی اجازه بیرون شدن از خانه را نداشتند، عمه سکنیه با جسارت تمام در مقابل طالبان قرار می گرفت و نمی گذاشت باشندگان محله اش مورد توهین و تحقیر قرار گیرند.

عمه سکینه به یاد می آورد: «در زمان طالبان هم سر کوچه محله من تنها بودم. جوانی نبود که پیشم باشد؛ مجاهدها هم که فراری یا مخفی بودند، خوب به خیریت تیر کردیم.»

هر چند به دلیل کهولت سن، عمه سکینه حالا از توانایی جسمی کمتری برخوردار است، باز هم بیکار ننشسته و به حل مشکلات اجتماعی و اختلافات خانوادگی می پردازد. حالا محله ای که او در نزدیکی مناره های تاریخی هرات زندگی می کند به "گذر عمه سکینه" مشهور شده است.

او در مورد فعالیت های فعلی اش می گوید: «جوانانی هستند که در محل گاهی جنگ می کنند و من وساطت می کنم. گاهی زن و شوهرها می خواهند طلاق بگیرند، آنها را نمی گذارم. همه مردم را جمع می کنم به مسجد، پیش آنها عذر و زاری می کنم آنها را خوش می سازم. با راه اندازی یک مهمانی آنان را آشتی می دهم تا از محله من کسی به دولت نرود و شکایت نکند».

حالا در قریه عمه سکینه که در حومه غربی شهر هرات موقعیت دارد، مردم با امکانات رفاهی مناسب تر زندگی می کنند. رمضان باشنده این منطقه می گوید که عمه سکینه بیشتر از یک مرد کار میکند و توانسته تاثیرات خوبی بر زندگی باشندگان قریه خود داشته باشد.

او توضیح می دهد: «سرپرستی مسجد به دوش عمه است. مسجد حضرت زینب که عمه در آن زیاد تلاش می کند با جمع آوری کمک از مردم و توسط خودش ساخته شده است.دیگر اینکه اختلافی بین همین مردم اگر می افتد می آید و میانجیگری می کند. او سهم بسزایی در حل اختلافات دارد.»

عمه سکینه از جمله مادرانی است که برای رفاه فرزندان این مرز و بوم فرقی بین اولاد خود و دیگران نگذاشته است. او که در دوره های مختلف سیاسی در هرات زندگی کرده، حالا در سال های واپسین عمرش قرار دارد. عمه سکینه حالا بیش از هر زمان دیگری به فکر ساخت و ساز و تعلیم و تربیه در منطقه اش است.