عکس هایی از وضعیت نگران کننده آواره های داخلی در هرات
جنگ و خشکسالی بخش بزرگی از مردم افغانستان را آواره کرده است. آواره های داخلی در هرات با رسیدن زمستان زندگی شان دشوارتر شده و شیوع بیماری ها آنان را تهدید می کند. برخی شان مجبور شده اند اطفال شان به فروش برسانند.
آوارگان داخلی در افغانستان به دنبال منطقه ای امن و قابل سکونت باشند. نبردهای پراکنده ناشی از شورشگری طالبان و تروریستان باعث شده که موج بزرگری از مردم مناطق شان را ترک کرده و به مناطق نسبتاً امن فرار کنند.
ولایت هرات در غرب در غرب افغانستان اخیراً شاهد افزایش شمار آوارگان جنگی و بیجاشدگانی می باشد که به خاطر خشکسالی از ولایت های شمال غربی، مرکزی و جنوبی این کشور به این ولایت می آیند.
این بیجا شدگان که در قسمت شرقی شهر هرات برای خود خیمه برپا کرده و شب و روزشان را در آنها سپری می کنند، از بی توجهی مقام های دولتی و نداشتن امکانات اولیه زندگی شکایت می کنند.
آنها می گویند عدم توجه ریاست مهاجرین و موسسات خارجی باعث گردیده تا شماری از آوارگان مجبور شوند اطفال شان را به فروش برسانند و از این طریق مخارج زندگی شان را تامین نمایند.
علی محمد، باشنده ولسوالی غورماچ ولایت فاریاب می گوید: «به خاطر ناامنی و خشکسالی خانه و کاشانه ام را ترک کرده و به هرات آمدم. حالا در کمپ شیدایی این ولایت زندگی می کنم. متاسفانه ریاست امور مهاجرین و سایر موسسات، کمک آنچنانی به ما نکرده اند. نه نان داریم، نه پوشاک و نه هم مواد سوخت و دارو. این ها همه باعث شده تا برخی از مهاجرین اطفال شان را به فروش رسانند تا از این طریق مشکلات زندگی شان برطرف گردد».
عبدالملوک یکی دیگر آوارگان داخلی که اصلا باشنده ولایت بادغیس می باشد و حالا در کمپ مهاجران شیدایی هرات زندگی می کند، می گوید سردی هوا و بی سرپناهی باعث گردیده که اطفال شان به بیماری های مختلف مصاب شوند.
برخی از این آوارگان داخلی می گویند بی توجهی دولت و موسسات کمک کننده بین المللی باعث شده تا بارها به کشور همسایه ایران بروند تا از طریق کارگری مخارج زندگی شان را تامین نماید؛ اما به دلیل پایین آمدن نرخ تومان واحد پول ایران و تحولات اخیر در این کشور، ناچار به بازگشت به افغانستان شده اند.
عبدالاحمد یکی از باشندگان ولسوالی کشک کهنه هرات که به حومه شهر مهاجر شده، می گوید سرپرست یک فامیل ۱۲ نفره می باشد. او می گوید دو شب است که حتی نان خوردن را ندارند، وی می گوید: «اگر دولت توجهی به وضعیت زندگی مان ننماید، دست به خودکشی خواهم زد».
این آوارگان همچنان از برخورد بد نیروهای امنیتی نیز شکایت دارند و می گویند تا به حال چندین بار مورد تحقیر و لت و کوب نیروهای امنیتی نیز قرار گرفتند. محمد آصف رحیمی، والی هرات سرازیر شدن آوارگان داخلی به هرات را یک چالش عمده اجتماعی عنوان می کند. وی افزود ادارات مربوطه دولتی در تلاش هستند تا با شناسایی متضررین واقعی جنگ و خشکسالی ها، به آنان زمینه امدادرسانی و بازگشت به مناطق شان را فراهم سازند.
احمد جاوید نادم، رئیس امور مهاجرین و عودت کنندگان ولایت هرات می گوید در جریان سه ماه گذشته بیش از ۱۰ هزار تن از باشندگان ولایت های بادغیس، فاریاب و غور به دلیل ناامنی و خشکسالی به ولایت هرات مهاجر شدند. وی افزود تا کنون برای ۴۵۰۰ فامیل از این آوارگان داخلی، به هر فامیل مبلغ شش هزار افغانی پرداخت شده و این روند همچنان ادامه دارد.
بر بنیاد گزارش دفتر هماهنگی کمک های بشردوستانه سازمان ملل متحد یا "اوچا"، حدود دو میلیون شهروند افغانستان از خشکسالی آسیب پذیرند و برای کمک به آنها به ۱۱۵ میلیون دالر نیاز است. علاوه بر خشکسالی، تشدید جنگ در مناطق مرکزی افغانستان باعث مهاجرت توده ای مردم در داخل کشورشان شده است. آوارگان جنگی ولایت های ارزگان و غزنی تازه ترین مورد هستند.