شرح تصویری از سیر شکل‌گیری دانه‌های برف

قدم زدن روی برف تازه در فضای ساکت کیف عجیبی دارد. زمستان که فرا می‌رسد، بسیاری مردم در انتظار برف اند و در بسیاری کشورها مردم آرزو دارند عید کریسمس را با برف تجلیل کنند. اما نه تنها منظره برفی، بلکه نگاه عمیق به دانه برف نیز جالب است.

برف چیزی جز آب جامد نیست. برف زمانی تشکیل می‌شود که قطره کوچکی از آب در فضای سرد اتموسفیر با ذره‌های گرد و غبار یکجا می‌شود. برای تشکیل دانه برف، درجه حرارت باید میان منفی ۴ و منفی ۲۰ درجه سانتی گراد باشد.

دانه برف در شروع شکل مسطح با قاعده شش ضلعی یا مسدس را دارد که قطر آن به ۰،۱ ملی‌متر می‌رسد. این شکل شش ضلعی به دلیل قوه بین مالکولی هایدروجن در آب (H2O) ایجاد می‌شود.

با یخ زدن آب بیشتر در سطح شش ضلعی بلورین یا کریستالی، دانه برف شروع به بزرگ شدن می‌کند. به این ترتیب دانه‌های برف شکل ستاره مانند به خود می‌گیرند، که البته بستگی به درجه حرارت، وضعیت باد و رطوبت ابرها دارد.

رسیدن دانه برف از ابر تا سطح زمین حدود یک ساعت وقت می‌گیرد. درجه حرارت بالاتر از منفی پنج درجه سانتی‌گراد و رطوبت بیشتر باعث می‌شوند دانه‌های بزرگ‌تر برف شکل بگیرند. درجه حرارت پایین‌تر و کم بودن رطوبت مانند فضای قطبی باعث شکل گیری نوع دیگری از برف می‌گردد.

دانه‌های پرآب و بزرگ برف (تربرف) برای ساختن آدمک برفی خوب است. دانه‌های خوردتر و سردتر برف باعث می‌شوند که برف پودرگونه روی زمین را بپوشاند.

با افزایش برف و متراکم شدن آن با گذشت زمان یخچال طبیعی شکل می‌گیرد. برف‌هایی که آب می‌شوند و دوباره یخ می‌بندند، «برف یخ» را تشکیل می‌‌دهند که به نام (firn) یاد می‌شود. این واژه ریشه آلمانی دارد که مفهوم آن «از سال گذشته» است.

سفید بودن برف در واقع یک فریب یا توهم بصری می‌تواند باشد. برف از آب تشکیل می‌شود که بی‌رنگ است. اما کریستال‌های برف مانند آیینه اند و همه نورهای مختلف را به صورت همزمان بازتاب می‌دهند که سرانجام برای چشم‌های ما سفید به نظر می‌رسد.

گذشته از همه تفاوت‌ها، دانه‌های برف با همه زیبایی‌ و منحصر به فرد بودن خود، برای ما الهام‌بخش باقی می‌مانند، هرچند که سرانجام به زودی نابود شده و به آب تبدیل می‌شوند.