سیل در افغانستان؛ نیاز مبرم به کمک و حمایت درازمدت
۱۴۰۳ اردیبهشت ۲۸, جمعه
جاری شدن سیل ناشی از باران‌های شدید در هفته گذشته دست کم ۳۱۵ کشته در شمال افغانستان بر جای گذاشت. جست و جوی مفقود شدگان در میان گل و لای و آوار خانه‌ها هنوز هم ادامه دارد. به گفته اداره طالبان، بیشتر از ۱۶۰۰ تن در این رویداد طبیعی زخمی شده و هزاران خانه آسیب دیده اند.
پس از باران‌ها و سیل، حالا این مناطق با گرمای شدید مواجه اند. توماس تن بوئر، مدیر اداره افغانستان سازمان «کمک به گرسنگان جهان»، در صحبت تلفنی با دویچه وله گفت: «دما در برخی مناطق به بیشتر از ۳۰ درجه سانتی گرید رسیده است. گل و لای، که بسیاری از محلات را پوشانیده، (از اثر گرمای شدید) خشک و جامد می‌شود و به مشکل دور ساخته می‌شود. به دلیل تخریب شدن جاده‌ها، دسترسی به برخی مناطق دشوار است.»
او افزود: «ما تلاش می‌کنیم برای زنده ماندگان غذا و آب آشامیدنی فراهم کنیم.» به قول وی، فعلاً امکان کمک‌های بیشتر وجود ندارد.
رویدادهای ناگوار طبیعی بنیاد زندگی بسیاری از خانواده‌ها را، که عمدتاً از طریق کشاورزی امرار معاش می‌کنند، کاملاً نابود کرده است. مردم نیاز عاجل به کمک‌های درازمدت دارند.
لطیف نظری، معاون وزیر اقتصاد اداره طالبان در صحبتی با دویچه وله گفت: «به اساس تخمین اولیه ما، بیشتر از ۱۰ هزار هکتار زمین زراعتی در سیلاب‌های شدید تخریب شده است.»
او همچنان گفت که «کمک‌های بشردوستانه نباید به خواسته‌های سیاسی وابسته ساخته شود» و افزود که حکومت طالبان با سازمان ملل متحد و سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی تماس گرفته و از همه مددرسانان بین‌المللی خواستار حمایت مالی و تخنیکی شده است.
مرتبط:سازمان جهانی صحت: وضعیت مناطق سیل‌زده افغانستان بحرانی است
فاجعه‌های فزاینده طبیعی به دلیل تغییرات اقلیمی
آخرین فاجعه طبیعی وضعیت بحرانی بشری در افغانستان را، که سال‌هاست ادامه دارد، تشدید کرده است. در اوایل همین سال روان میلادی این کشور زلزله و سیل شدید را پشت سر گذاشت.
افغانستان برای مقابله با رویدادهای شدید آب و هوایی، مانند خشکسالی یا باران‌های شدید ناگهانی، که در سال‌های اخیر افزایش یافته، آماده نیست. این کشور از یکسو از پیامدهای تغییرات اقلیمی به شدت متأثر است، و از سوی دیگر توانایی کافی برای کاهش این پیامدها را ندارد. این در حالیست که به قول کارشناسان افغانستان، معیشت حدود ۸۰ درصد مردم در این کشور وابسته به زراعت است.
علاوه بر این، بازگشت اجباری بیشتر از نیم میلیون افغان از پاکستان و اخراج منظم گروه‌های بزرگ پناهجویان افغان از ایران، و همچنان از دست دادن امکانات درآمد در پی بیرون رفتن سازمان‌های بین‌المللی پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان، این وضعیت اضطراری را تشدید کرده است.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، ۹۷ درصد مردم افغانستان در فقر به سر می‌برند. تقریباً ۲۳،۷ میلیون نفر، از جمعیت ۴۰ میلیونی این کشور، برای زنده ماندن به کمک‌های بشردوستانه متکی بوده و حدود ۶ میلیون نفر در آستانه قحطی قرار دارند. تنها در سال روان میلادی برای تأمین نیازمندی‌های اولیه گروه‌های آسیب‌پذیر به ویژه کودکان، به بودجه‌ای بالغ بر ۳،۰۶ میلیارد دالر امریکایی نیاز است.
سرمایه گذاری در زمینه توانایی مقاومت جامعه
کاتیا میلکه، کارشناس امور افغانستان در مرکز بین المللی بن برای مطالعات منازعه (BICC)، در پاسخ به سوال دویچه وله نوشت: «تا ماه اپریل (امسال) تنها کمتر از هشت درصد از نیازمندی‌های که در رابطه با کمک‌های اضطراری و فاجعه‌های بشری در افغانستان برای سال ۲۰۲۴ تخمین شده بود، برآورده شده است.»
کشورهای کمک کننده، به رهبری سازمان ملل متحد، از لزوم سرمایه گذاری در زمینه توانا ساختن جامعه افغانستان برای مقاومت در برابر این وضعیت‌ها آگاه اند. تدابیری وجود دارند که با آن سازمان‌های بین المللی و محلی بتوانند مواد غذایی، آب آشامیدنی و نیازمندی‌های صحی را تأمین کنند.
میلکه تأکید می‌کند که «به دلیل کمبود منابع مالی، تنها نیازمندی‌های اندکی را می‌توان تأمین کرد». او در ادامه می‌گوید: «در سطح استراتیژیک باید هرچه زودتر تعزیرات برداشته شوند و به منظور رونق اقتصاد افغانستان، ارزهای منجمد ساخته شده این کشور آزاد ساخته شود. به این ترتیب شرکت‌های افغانی انگیزه خواهند گرفت تا به گونه درازمدت در عرصه ساختارهای اقتصادی فعالیت و سرمایه گذاری کنند.»
به گفته میلکه، در سطح عملی، اصل حمایت نزدیک از مردم و به دور از دولت، که بسیاری از کشورهای پول دهنده از جمله آلمان در راستای آن تلاش می‌کنند، می‌تواند از طریق همکاری مستقیم با جوامع به بهترین شکل آن به اجرا درآید. این کارشناس امور افغانستان می‌گوید: «نمایندگان جوامع محلی به نیازهای خود بهتر آگاه اند و می‌توانند به طور مطلوب اطمینان حاصل کنند که توزیع (کمک ها) متناسب به نیازمندی‌ها صورت گرفته و زنان نیز از این کمک‌ها محروم نباشند.»