زوال ستارگان: چرا یوآخیم لو حالا باید کنار برود

فوتبال آلمان بسیاری از موفقیت های خود را مدیون یوآخیم لو است، اما حالا این مربی تیم ملی آلمان، که در اصل باید راه رای برای یک آینده درخشان تیمش هموار می‌کرد، باید مسئولیت شکست این تیم را به عهده بگیرد. چرا باید هیجانی شد؟ چنین چیزی از قبل قابل دید بود. حالا از قهرمان جهان تنها سایه اش باقی مانده است.

تیم ملی آلمان در مسابقاتش در هفت ماه گذشته کُند، پژمرده، بی اندیشه و آسیب پذیر بود. پس از کسب امتیاز اشتراک در مسابقات جهانی، بدون اینکه یک حریف قوی در گروپ خود داشته باشد، این تیم از نوامبر سال ۲۰۱۷ به این طرف سه بار نتیجه مساوی، دو بار شکست و تنها یک بار، آنهم با خوش شانسی در برابر تیم عربستان سعودی، که در فهرست جهانی در رده شصت و هفتم قرار دارد، پیروزی داشت.

یوآخیم لو حالا می‌گوید که "آمادگی خوب نبود"، و به این ترتیب حقیقت را به شدت کتمان می‌کند. اولین شکست تیم ملی آلمان در برابر تیم مکسیکو پیامد منطقی این رشد معکوس بود و اگر صادقانه نگاه شود، مسابقه این تیم در برابر سویدن نیز یک پیروزی احساس نمی شد.

اخراج در دور مقدماتی مسابقات جهانی پس از دو شکست در سه مسابقه گروپی، یک تصادف، یک بدشانسی و یا ثمره یک شرایط نامساعد نبود. این تیم سزاوار آن بود و این نقطه پایانی یک زوال متداوم بود.

ماتس هوملس، بازیکن آلمانی، پس از آخرین شکست تیمش گفت: «آخرین بازی خوب ما در خزان ۲۰۱۷ بود، که از آن مدت زیادی می گذرد.»

نتیجه دو - صفر در برابر تیم کوریایی جنوبی نشان‌دهنده درماندگی وحشت آور تیم آلمان بود. با وجود بازیکنان معروف مانند کروز و یا اوزیل، این تیم بی اندیشه بازی می‌کرد. گول حریف با هیچ خطری روبرو نمی‌شد، زیرا مهاجمان نامدار، مانند ورنر، گومس و حتی میولر در وضعیت مناسبی قرار نداشتند.

خوشنودی خود قهرمان جهانی

مکسیکو و کوریای جنوبی آلمان را شکست دادند و ضعف تیم آلمان هنگام پیروزی این تیم در لحظات آخر در برابر تیم سویدن، زیر سایه احساسات شادمانه قرار گرفت. خروج تیم آلمان در دور اول مسابقات هر لحظه انتظار می رفت. حالا برخی از کارشناسان و خبرنگاران از یک "نفرین مدافع لقب قهرمانی جهانی" سخن می‌گویند، زیرا از جمع پنج قهرمان اخیر جهانی، چهار آن در دور اول مسابقات بعدی جهانی اخراج شده اند.

چه حرف مزخرفی! یقیناً هیچ سحر و جادویی در کار نبود و هیچکسی تیم آلمان را نفرین نکرده بود که در دور مقدماتی اخراج شود. برعکس، آنچه معلوم است، خوشنودی و خودرضایتی تیم ملی آلمان است، چنانچه مربی این تیم قبلاً از آمادگی و توانایی تیمش برای مبارزه سخن گفته بود. نخیر، آقای لوف، چنین چیزی اصلاً وجود نداشت. چه یک ارزیابی و پیش بینی غلط!

این را که فرانسه، اسپانیا و یا ایتالیا، زمانی که قهرمان جهانی بودند و در مسابقات بعدی جام جهانی نتوانستند لقب قهرمانی خود را حفظ کنند و حتی در دور مقدماتی اخراج شدند، نباید یک نفرین تلقی کرد، بلکه نقص در میل و خواست آنها برای رشد بیشتر بود.

در عقب اینهمه تصامیم یوآخیم لو قرار دارد، چنانچه خودش گفت: «واضح است که من باید مسئولیت را به دوش بگیرم.» این اظهارات قابل تأیید است. طبعاً مشکل است که موفق ترین مربی تیم ملی آلمان به ناکامی متهم ساخته شود، چه او به عنوان مربی و یا معاون مربی، آلمان را بین سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۶ در جمع چهار تیم برتر جهان در مسابقات جام جهانی و مسابقات اروپایی آورده بود. او به این ترتیب در سطح بین المللی محبوبیت یافته بود. اما حالا دیگر از تونایی اش چیزی باقی نمانده و موفق نشد که تیم خود را برای رشد بیشتر تشویق کند.
تیم ملی آلمان به یک تحول کلی نیاز دارد، چه از نگاه بازیکنان و چه هم در سطح مربی های این تیم. این یک زوال ستارگان فوتبال آلمان است.