در بحران مالی یونان، «مشکل خود آلمان است»

مجله " نیوزویک" با تندی تحریک کننده سوال می کند که «آیا مرکل یونان را یک دولت متمرد می گرداند؟». رسانه "سی ان بی سی" پیش بینی می کند که «آلمان بازنده خواهد بود، نه یونان». این رسانه تلویزیونی امریکایی پیش بینی غم انگیزش را با یک اعلامیه تازه جوزف ای استیگلیتز، اقتصاددان امریکایی و برنده جایزه نوبل مدلل می گرداند که گفته است: «مشکل آلمان است، نه یونان». اظهارات انتقادی از آلمان در رسانه های امریکایی پیوسته در جریان بحران یونان بلندتر می شود. نشریه با نفوذ "وال استریت جورنال" در شماره روز سه شنبه اش نوشت که «آلمان اروپا را دچار انقطاب کرد» و این جمله پابلو ایگلیسیاس منتقد سیاست ریاضت کشی اسپانیایی را در مقاله اش نقل قول کرده است که «ما نمی خواهیم مستعمره آلمان گردیم».

و پاول کروگمن، مقاله نویس با نفوذ چپی "نیویارک تایمز" در تبصره ای با قدرت انگیزشی دراماتیک اش تقاضا کرده است: «خونریزی را متوقف کنید». کروگر، انگلا مرکل و رهبران حکومتی اروپا را با طبیبان قرون وسطایی مقایسه کرده است که بیمار یونان را مورد فصد (خون کشیدن از رگ) قرار می دهند، اما به جای شفا، موجب رنجوری بیشتری می گردند.

لحن تند مشابهی از وال استریت نیز شنیده می شود. در وبلاگ مالی "زیرو هیج"، که تحولات بازار بورس را مورد ارزیابی قرار می دهد، مرکل با معاهده ورسای ارتباط داده است. (این معاهده که در سال 1919 در کاخ ورسای فرانسه امضا شد، رسماً به جنگ جهانی اول پایان داد. در این معاهده امپراتوری آلمان باید خلع سلاح می شد و به متحدین جبران خسارت می پرداخت). در مقاله آمده است که برای او قبل از همه هژمونی (سرکردگی) آلمان مطرح است.

بلاگردان و آدم بیگناه

آیا رسانه های ایالات متحده امریکا سرشار از یک موج احساسات ضد آلمانی است؟ آیا انگلا مرکل در آن بلاگردان و یونان موجود بیگناهی است؟ یاکوب کیرکه گارد، کارشناس اقتصادی و اروپاشناس در واشنگتن، چنین برداشتی را مناسب نمی داند. او به دویچه وله گفت که «نویسندگان چپی مانند جوزف استیگلیتز و یا پاول کروگمن قسماً موضع ضد آلمانی دارند. اما بحران یونان برای آن ها صرف یک "جنگ نیابتی" در مباحثاتی است که انگیزه آن سیاست داخلی در قسمت یک سیاست اقتصادی درست می باشد که در آن هر دو نفر مدافع پرحرارت افزایش مصرف و تقاضا می باشند.»

کیرکه گارد اذعان می کند که دیدگاه های دیگری هم وجود دارند. یکی از سرشناس ترین آن ها چارلس کراتهامر، مقاله نویس "واشنگتن پست" و مهمان بسیار معزز رسانه محافظه کار "فاکس نیوز" می باشد. کراتهامر از منتقدان یونان است و در این حمایت های مالی یک تصویر زمان باستان را مطرح می سازد که «یونان از پستان آلمان شیر می چوشد». برای وی رفتار یونان مانند پسر بی تربیتی است که با کریدت کارت پدرش از حساب بانکی والدینش پول بیرون می کشد، اما با آن صرف سامان بازی می خرد، بدون آنکه برای آینده سرمایه گذاری کند.

روزنامه "واشنگتن پست" با وجودی که می گوید آلمان «قسماً مسئول» بحران یونان است، اما موازنه را رعایت می کند. در سرمقاله هیئت تحریر قبول می کند که «آلمان بر حق مدعی است که به خاطر یونان خطرات مالی معتنابه را بر خود قبول کرده است». علاوه بر این آلمانی ها با این تحلیل شان حق به جانب اند که اقتصاد یونان «عمیقاً برهم خورده است» و نیاز به اصلاحات در جهت رشد دارد.

علاقه مندی های استراتژیک اوباما

بارک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده امریکا درست در همین تازگی با انگلا مرکل صدراعظم آلمان فدرال در مورد یونان صحبت تیلفونی کرده است. در موضعگیری رسمی، او از انتقاد خودداری کرده است. اکنون جک لیو، وزیر مالیه اش در این هفته واضحاً از بخشودن بخشی از قرضه ها جانبداری کرده است. هدف حکومت اوباما این است که یونان در حوزه یورو باقی بماند و عضویت اش در اتحادیه اروپا و ناتو را ترک نگوید.

به این ترتیب او در درازمدت مسائل مربوط به روسیه و علایق استراتژیک امریکا را در نظر دارد. از نگاه کیرکه گارد، واشنگتن یک حالت «رنجش مسلم» دارد که چرا مرکل و اروپایی ها تا کنون نتوانسته اند راه حلی برای این بحران بیابند. در حالی که رئیس جمهور اوباما در این ارتباط از نقش رهبری آلمان در اروپا استقبال می کند، به گفته کیرکه گارد، یک جناح دیگر نیز در واشنگتن وجود دارد. از نظر این اروپاشناس «کسانی در ایالات متحده امریکا از موضع مسلط آلمان بر اروپا خوش نیستند، زیرا آن ها ترجیح می دهند اروپا ضعیف و در حال تفرقه باشد». اما این یک دیدگاه کهنه است که در تعیین افکار نخبگان سیاسی و اقتصادی نقشی ندارد.

مرکل در حالت تحیر و تنگنا

بسیاری از رسانه های امریکایی اذعان می دارند که انگلا مرکل طبعاً قدرتمندترین رئیس حکومت در اروپا است، اما در عین زمان در یک حالت تنگنا و تحیر گیر مانده است. از یک طرف او می بایست اتحادیه اروپا را متحد و پروژه اروپایی را قادر به زنده ماندن نگه دارد، از سوی دیگر او نخواهد توانست از جانب حزب و کشورش بار دیگر سازش مالی با یونان کند. روزنامه های امریکایی پیوسته از نظر پرسی هایی نقل قول می کنند که صرف ده درصد آلمانی ها جانبدار جور آمدن بیشتر با یونان می باشند. "واشنگتن پست" برای آنکه موضع رد کننده آلمانی ها را به خوانندگانش توضیح دهد، نوشته است که آلمانی ها در کل جهت گیری دارند و روی توافقات ایستادگی می کنند. در کشوری که برای قرضه و تقصیر یک واژه وجود دارد، قرضه یونانی ها همچون یک حرمت شکنی نابخشودنی پنداشته می شود. بنابراین با توجه به این صبغه روانی، که شامل انگلا مرکل و هموطنانش می شود، تقاضای صندوق بین المللی پول برای کاهش پرداخت قرضه ها نیز دشوار به نظر می رسد.

دقیقاً در همینجا "نیویارک تایمز" مدعی است که در مبارزه برای بخشودن قرضه ها، آلمان درس های تاریخی خودش را فراموش کرده است. در یک عکس مربوط به سال 1953 دیده می شود که یک هیئت آلمانی به ریاست بانکدار هرمان یوزیف ابس، در حال امضای یک قرارداد تغییر ساختار یا کاهش پرداخت قرضه ها در لندن است. در یک تبصر طعنه آمیز نوشته شده است: «قرض دهنده اصلی (آلمان) که از یونانی ها می خواهد به خاطر حیف و میل پول ها در گذشته حالا پول بپردازد، خودش زمانی از شرایط ملایم تر و مسامحه آمیز مستفید شده بود.» در آن زمان با یک گردش قلم روی صفحه کاغذ، قرضه های آلمان نصف شد. و نباید این را فراموش کرد که در جمله کشورهایی که کریمانه قرض دادند، کشوری بود که امروز در معرض آتش متقاطع انتقاد آلمان قرار دارد و آن کشور یونان است.