تامین مخارج یک خانواده فقیر روستایی با یک ابتکار ساده
۱۳۹۸ مهر ۱۲, جمعه
مریم، که مثل بسیاری افغان‌ها تخلص ندارد، ایده ایجاد یک فارم کوچک سمارق را از برادر شوهرش گرفته بود که در انستیتوت زراعت بامیان به حیث استاد ایفای وظیفه می‌کند.
ایجاد این فارم و نخستین حاصل‌برداری از آن باعث شده است که خانواده زراعت پیشه و فقیر مریم نفسی راحت بکشد.
او به دویچه وله گفت که کار این فارم سمارق را با هزینه ۶۰ هزار افغانی در ماه ثور امسال آغاز نموده بود، یک فصل حاصلات آن را برداشت نموده است و فعلاَ برای فصل بعدی حاصلات انتظار می‌کشد.
این فارم در دل یک کوه و در یک سموچ یا اتاق ۳ در ۵ متره ایجاد شده است. مریم در این اتاقک کوچک بیش از ۱۰۰ خریطه پلاستیکی را کاه پر نموده و در داخل آن سپرم یا بذر سمارق پاشیده است.
او می گوید که یک ماه بعد از کاشت سمارق حاصل‌برداری را شروع کرد و روزانه ۳ الی ۷ کیلو سمارق جمع کرده و به یکی از دکانداران بازار بامیان فی کیلو به ۳۵۰ افغانی به فروش می‌رساند.
مریم افزود: «من امسال بیش از ۱۰۰ هزار افغانی از فروش سمارق عاید داشته ام و مصارف خانواده ام را از فروش این محصول تامین نموده ام. خیلی خوشحالم که مصروف کار در داخل حویلی خود می باشم».
شوهر خانم مریم که مزدورکاری می‌کند، حتی در یک سال تمام نمی‌تواند ۱۰۰ هزار افغانی به دست بیاورد.
این فارم خانم مریم کمک بزرگی به معیشت خانواده بزرگ اوست که شوهرش نمی‌توانست به تنهایی تامین کند. شوهر این خانم هر روز برای یافتن کار به سر چوک می‌رود تا لقمه نانی برای اطفالش پیدا نماید.
اما با ابتکار خانم مریم بخش زیادی از مشکلات اقتصادی خانواده اش حل شده است. اعضای فامیل این خانم به شمول خانواده برادر شوهرش که باهم یکجا زندگی می‌کنند، مجموعاَ ۲۲ نفر است که ۵ نفر آن‌ها در دانشگاه بامیان دانشجو اند و مصارف آنان را از طریق فارم سمارق تامین می‌نماید.
سمارق در افغانستان زیاد مصرف نمی‌شود و در سال‌های اخیر فارم‌های کوچک سمارق در برخی شهرهای افغانستان ایجاد شده اند. سمارق شامل مواد اصلی غذاهای سنتی در افغانستان نیست و بیشتر خریداران آن نیز خارجی‌ها هستند.
دکانداری که در بامیان سمارق خانم مریم را خریداری می‌کند، آن را فی کیلو به ۴۰۰ افغانی به کارگران چینی می‌فروشد که در سرک‌سازی فعالیت می‌کنند.
این زن ۴۰ ساله می گوید که روزانه در حدود دو ساعت مصروف این فارم کوچک سمارق می‌باشد: «زحمت کشت سمارق کم است و بعد از یک ماه سر حاصل می‌آید و به مدت سه ماه دیگر حاصل می‌دهد و من روزانه سمارق‌های رسیده را جمع می‌کنم و برای فروش به بازار آماده می‌نمایم».
اتاق یا سموچ این فارم در واقع یک مغاره در دل کوه است که در فصل بهار و تابستان هوای آن سرد و در فصل خزان و زمستان هوای آن گرم می باشد که برای کشت سمارق مناسب‌ترین مکان است.
این خانم برای این کار خود هیچ گونه کمکی دریافت نکرده است و می‌گوید که اگر حکومت تنها در قسمت تهیه جای و تخم گیاه سمارق همکاری کند، می‌تواند برای شماری از خانم‌ها زمینه کار را فراهم سازد.
سید امیر هاشمی، پدرشوهر مریم که در برخی کارها با او همکاری می‌نماید، می‌گوید که این کار برای زنان بسیار مناسب است. او به دویچه وله گفت که زنان مانند مردان حق دارند کار نمایند و در پیشرفت خانواده تلاش کنند.
وی افزود: «مریم کار این فارم را شروع کرد و چهار ماه حاصل خوب داد و روزانه ۷ الی ۸ کیلو حاصل برداشت می‌کرد و فی کیلوی آن را ۳۵۰ افغانی به یک دکاندار به فروش می‌رساند. دکاندار این سمارق را به چینایی‌ها می‌فروخت».