"رابرت بیلز باید در افغانستان اعدام شود"

رابرت بیلز، یک سرباز ایالات متحده در افغانستان در ماه مارچ سال ۲۰۱۲، ۱۶ عضو سه خانواده را در ولسوالی پنجوایی ولایت قندهار به قتل رساند و چند عضو دیگر آنان را زخمی نمود. محکمه استیناف چند روز قبل حکم حبس عمری او را تایید کرد. اما خانواده های قربانیان مجازات این سرباز از سوی محکمه امریکایی را نپذیرفته تاکید می کنند که رابرت بیلز باید از سوی دادگاه های افغانستان اشد مجازات یعنی اعدام شود.

این سرباز در نیمه شب از پایگاه نظامی بیرون شده و در حمله بر دو قریه، افزون بر قتل ۱۶ فرد ملکی شامل زنان و کودکان، شمار دیگر را زخمی کرده بود. حالا اعضای خانواده قربانیان این فیصله دادگاه امریکایی را نمی پذیرند.

حاجی وزیر یکی از باشندگان قریه زانگوت در ولسوالی پنجوایی است که در این حادثه ۱۱ عضو خانواده اش را از دست داده بود. حاجی وزیر در گفتگو با دویچه وله گفت: «در این حادثه تمام خانواده من از بین رفت. مادر، خانم، دو پسر چهار دختر، برادرم با خانم و طفل اش شهید شدند. در خانه ما هیچ فردی زنده نمانده اند. تنها من و یک پسرم باقی مانده ایم که در آن شب به ولسوالی بولدک رفته بودیم. ما می گوییم این کار یک فرد نیست بلکه توسط چندین تن انجام شده است. حالا که آنان می گویند که این عمل توسط یک نفر انجام شده باید همین شخص اعدام شود. این فیصله را من در امریکا هم نپذیرفته ایم و نه حالا می پذیریم و نه صد سال بعد خواهم پذیرفت».

حاجی باران اکا یکی دیگر از این بازماندگان می باشد که برادرش در نتیجه همین حمله جان باخته بود. از فرد مقتول هفت یتیم به جا مانده اند. حاجی باران از بی توجهی و عدم تماس مقام ها با آنان شکایت کرده می گوید: «ما آنجا رفته بودیم، در پیش روی ما محکمه دارایی های این سرباز را مسدود کرده و حکم حبس ابد را نمود. ولی این فیصله قابل پذیرش برای ما نیست. در آن زمان برای ما چهار وکیل مدافع شامل سه مرد و یک زن به ریاست موریس تشکیل شد. اما خواست ما همین است که باید در افغانستان به اعدام محکوم شود».

سمیع الله عضو خانواده دیگریست که در این واقعه مادر، کاکا، خانم کاکا، پسر مامایش جان باخته، دخترش با دختر کاکایش به گونه جدی زخمی شده بودند. سمیع الله می گوید که زخمیان این حادثه هرچند یک بار برای معالجه به ایالات متحده انتقال داده شده بودند اما به گونه بهتر مورد معالجه قرار نگرفته و در حالت فلج باقی مانده اند. او اضافه کرد: «با ما هیچ کس همکاری نکرده است. در پنج سال گذشته هیچ کس با ما غمخواری نکرده است. ما از دولت خود هم شکایت داریم. ما به کمک به گونه جدی نیاز داریم. خانه های خود را از دست دادیم، دوستان ما ناحق شهید و زخمی شدند. صدای ما باید شنیده شود».

گفتنیست که پس از حادثه، پنج تن از بازماندگان قربانیان این حادثه با یک شاهد عینی به هدف دیدار با حامد کرزی رئیس جمهوری پیشین به کابل رفته بودند. سیزده روز پس از این حادثه، حکومت ایالات متحده با اعضای خانواده قربانیان همکاری نقدی نمود که بر اساس آن، هر زخمی این حادثه مبلغ ۱۱ هزار دالر امریکایی و جان باختگان ۵۰ هزار دالر امریکایی پول نقد به اعضای خانواده قربانیان داده شد.

پس از گذشت چهار هفته از حمله این سرباز، یک گروهی از نظامیان امریکایی برای بررسی و جمع آوری شواهد به محل حادثه رفته بودند.

بر بنیاد اطلاعات، در ماه نومبر سال ۲۰۱۲  رابرت بیلز در یک محکمه نظامی آورده شد و از طریق ویدیو کنفرانس یازده عضو خانواده های قربانیان چشم دیدهای خود را نیز بیان کردند.

یک سال پس از راه اندازی مجلس اول دادگاه، در ماه مارچ سال ۲۰۱۳ دو تن از شاهدان حمله بر منطقه زانگوت ولایت قندهار همراه با شش تن دیگر به هدف بیان چشم دیدهای خود به ایالات متحده فرستاده شدند.

با این همه، اعضای خانواده های قربانیان در گفتگو با دویچه وله تاکید می کنند که این سرباز امریکایی در افغانستان مرتکب این جرم شده و باید در همین کشور اشد مجازات یعنی اعدام شود.