جوانان کابل در «جاده انتحار» گل پاشیدند
۱۳۹۴ شهریور ۷, شنبه
این راهپیمایی به ابتکار نهاد فرهنگی خاطره آفرینان راه اندازی شد و دختران و پسران تفنگ‌ها و تفنگچه‌ها را در قفس‌ها به بند کشیدند. آن‌ها در یک برنامه نمادین جاده میدان هوایی کابل را گل پاشیدند. این جاده شاهد بیشترین حمله انتحاری در سال‌های اخیر بوده است.
تفنگ‌ها زندانی شدند
سمیع دره‌ای از برگزار کنندگان این راهپیمایی هدف از این اقدام نمادین را این گونه بیان کرد: «ما تفنگ‌ها را در قفس‌ها زندانی کردیم و خواستیم نشان دهیم که دیگر جنگ نمی‌خواهیم، بگذارید که تفنگ زندانی شود. در عوض ما می خواهیم که پیام صلح و صمیمیت از طریق موسیقی، تیاتر، هنر و فضای صلح و صمیمیت برای مردم اهدا شود.»
همزمان با راهپیمایی، سرودهایی که در باره صلح سروده شده بود، از بلندگوها پخش می‌شد و جوانانی دست به دست هم داده پرچم افغانستان را تکان می‌دادند. راهپیمایی کنندگان تابلوهایی را که در آن نام اقوام افغانستان نوشته شده بود با خود حمل می‌کردند.
جوانان دختر و پسر قفس‌هایی را حمل می‌کردند که تفنگ در آن‌ها جا بجا شده بود و با زنجیرهایی پیچیده شده بودند. آن‌ها فریاد می‌زدند که ما «صلح می‌خواهیم». کودکی که مجسمه یک کبوتر سفید صلح را در دست داشت، پیشاپیش راهپیمایی کنندگان حرکت می‌کردند.
حشمت جوانی که تابلوی کلان صلح‌خواهی را به پشتش بسته بود و انتقال می داد گفت: «ما در سرک میدان آمدیم تا بگوییم که صلح می‌خواهیم. امروز می‌بینید که مردم با شور و شوق خواهان صلح هستند.»
گل به جای خون
راهپیمایی کنندگان سبدهایی از گل سرخ به دست داشتند و آن را بر مکان‌هایی پاشیدند که پیش از این شاهد حملات انتحاری و ریختن خون شهریان کابل بوده است.
آن‌ها جاده میدان هوایی را برای این کار انتخاب کردند زیرا چند روز پیش همین جاده شاهد یکی از خونین ترین حملات انتحاری بود و در آن ده‌ها غیرنظامی کشته و زخمی شدند.
نسیمه یک راهپیمایی کننده گفت که مردم از کشت و کشتار خسته شده‌اند: «برای این که ذهن مردم را برای صلح باز کنیم، امروز آمدیم تا موسیقی و تیاتر صلح را اجرا کنیم. ما به دولت می‌گوییم که ما صلح می خواهیم.»
راهپیمایان از جامعه جهانی خواستند تا با افغانستان برای رسیدن به صلح همکاری کنند. آن‌ها تاکید کردند که مردم این کشور از قتل و کشتار هموطنان شان‌به ستوه آمده‌اند.
مکان دختری که پرچم افغانستان را با خود حمل می کرد گفت کشورهای جهان و منطقه بیش از این نباید مردم افغانستان را قربانی جنگ کنند: «ما جمع شده‌ایم تا برای صلح داد و فریاد بزنیم. ما می خواهیم که کشورهای همسایه و کشورهایی که حامی حقوق بشر هستند با ما همکاری کنند. ما فقط خواهان صلح هستیم.»
برگزارکنندگان این راهپیمایی تاکید کردند که طرفین جنگ باید دست از خشونت بردارند. آن‌ها به ماموران پولیس که برای تامین امنیت آمده بود، دسته‌های گل هدیه نمودند و آرزوی روزی را کردند که تفنگ در دستان پولیس نباشد.
سمیع دره‌ای گفت: «ما برای صلح‌خواهی آمده ایم. اینجا جایی است که خون ریخته شده و ما خواستیم نشان دهیم که صلح می‌خواهیم. اگر مخالفین هم بیایند و به صلح بپیوندند، مقدم شان را گل‌باران می‌کنیم.»
نقاشان در این برنامه در جایی که حمله انتحاری صورت گرفته بود، کبوتر صلح رسم کردند. قرار است در آخر ماه سنبله از روز جهانی صلح در افغانستان تجلیل شود.
تیاتر غم‌انگیز
جوانانی که در این برنامه شرکت کرده بودند، تیاتری را نمایانگر زندگی افغان‌ها بود به نمایش گذاشتند. این تیاتر زن و شوهری را نشان می داد که از فقر رنج می بردند و فقط یک نان خشک برای خوردن داشتند.
اما افراد مسلح شوهر این خانواده فقیر را کشت و چند تن از بستگان این خانواده بعدتر در یک انفجار جان‌شان را از دست دادند. این تیاتر نشان دهنده زندگی در فقر و جنگ بود و به شهریان کابل نشان داد که زندگی در افغانستان چه دشواری‌هایی دارد.