تجارت پرسود با زنان مهاجر افریقایی

هرگاه که هوا رو به تاریکی می رود، انجلا پییِترو ای یوستی، خانم سارنوال می تواند زنان تن فروش نایجریایی را از پنجره اداره اش ببیند.

خانم پییِترو ای یوستی که مسئول مبارزه با جنایات سازمان دهی شده و قاچاق انسان در شهر فلورانس ایتالیا و پیرامون آن است در کاخ سارنوالی به کار مشغول است.

سرک وسیعی که به کاخ سارنوالی شهر فلورانس منتهی می شود، پس از تاریکی هوا به محل روسپی گری زنان مبدل می گردد. طبق ارزیابی ها تقریبا 40 هزار زن و دختر خارجی در ایتالیا تن فروشی می کنند. بخش بزرگی از آن ها از کشورهای رومانیا و نایجریا هستند.

تقریبا همه آن ها قربانیان باندهای قاچاقبران انسان هستند که این زنان جوان را از کشورهای زادگاه شان به ایتالیا می آورند.

ترس از قدرت سِحر و جادوی قاچاقبران انسان

اما با وجود این که خانم سارنوال از نزدیک شاهد این معضل است، نتوانسته در سال های گذشته حتی یک «مادام» یا «خانم» را هم به زندان بیاندازد.

«مادام» یا «خانم» به زنان نایجریایی اطلاق می شود که دختران هموطن شان را وادار به تن فروشی می کنند. این «خانم های» قدرتمند بیشتر در ایتالیا ساکن هستند و از آن جا باندهای قاچاق انسان را کنترول می کنند.

باندهای مذکور اغلب متشکل از چند فرد خلافکار، که زنان جوان در نایجریا را با وعده های دروغین فریب می دهند، و قاچاقبرانی است که آن ها را از طریق بحیره مدیترانه به اروپا می آورند.

این خانم سارنوال ایتالیایی می گوید: «مشکل ما این است که قربانیان در اغلب موارد به شدت از گفتگو با پولیس هراس دارند». دلیل آن به گفته خانم پییِترو ای یوستی، آیین های موسوم به جوجو است.

جوجو در شهر بنین سیتی و منطقه پیرامون آن واقع در جنوب نایجریا یک آیین سحر و جادو است که پیروان زیادی دارد.

آن دسته از کاهِنان جوجو که با قاچاقبران همکاری دارند، این زنان جوان را پیش از ترک کشور قسم می دهند که در مقابل کارفرمایان جدیدشان در اروپا فرمانبر و مطیع باشند، اگر نه خود و خانواده شان را خطر مرگ تهدید می کند.

خانم سارنوال در شهر فلورانس می گوید: «پیدا کردن ترجمان قابل اعتماد که لهجه های دختران را بفهمد، حتی برای ما نیز دشوار است»، زیرا به گفته او آن ها نیز از نیروی سحر و جادوی جوجو هراس دارند.

پولیس این معضل را نادیده می گیرد

اما به عقیده جوی کا، دختر جوان نایجریایی، این که شمار بیشتر «خانم ها» مجازات نمی شود، دلایل دیگری دارد. به نظر وی مسئولان ایتالیایی این پدیده را عمدتا نادیده می گیرند، چون هم خلافکاران و هم قربانیان، خارجی هستند و خیلی به ندرت پیش می آید که یک ایتالیایی مستقیما از این معضل به نوعی متاثر شود.

جوی کا به خوبی می داند که از چی صحبت می کند. هنگامی که او 17 سال بیشتر نداشت، زنی از آشنایانش به او وعده داد که می تواند در ایتالیا در نزد یک زن مرفه ایتالیایی به عنوان پرستار کودک به کار مشغول شود.

این برای جوی کا آغاز یک راه پر درد و رنج و طولانی بود. او با اسناد جعلی از شهر آگادیس – که مرکز اصلی فعالیت قاچاقبران است – در صحرای نیجر به کرانه بحیره مدیترانه انتقال داده شد. در آن جا سفر در قایق بادی و از طریق بحیره مدیترانه ادامه پیدا کرد.

پس از چند روز اقامت در ایتالیا، معلوم شد که آن خانم مرفه نایجریایی زنی است که زنان و دختران را با بی رحمی به تن فروشی وادار می کند. جوی کا می گوید: «او (زن نایجریایی) به من گفت که 30 هزار یورو برای سفر به اروپا به او بدهکارم و به این دلیل باید از این به بعد هرشب تن فروشی کنم.»

یک سال پیش این دختر جوان که اکنون 23 سال دارد بالاخره توسط پولیس ایتالیا دستگیرشده و به شهر زادگاهش «بنین سیتی» پس فرستاده شد.

اکنون او سعی می کند در آنجا زندگی جدیدی را آغاز کند و علیه آن هایی که او را وادار به تن فروشی کرده اند، اقدام کند: «هم ایتالیا و هم نایجریا باید کاری کنند که به این وضعیت پایان داده شود. مساله فقط بر سر مادام یا «خانم» که مرا وادار به تن فروشی کرد نیست، بلکه شمار زیادی بدتر از او اند.»

قاچاق انسان، تجارت میلیونی که شمار بسیاری از آن سود می برند

اما هنگامی که جوی کا به نایجریا بازگشت، متوجه شد که مسئولان در این کشور تلاش زیادی برای تعقیب قاچاقبران انسان انجام نمی دهند.

بی بی یانا اِمِناها نیز با این نظر موافق است. این خانم راهبه که مسئول یک خانه امن زنان در منطقه است، توانسته طی همکاری با اداره مبارزه با قاچاق انسان در نایجریا تجربیات زیادی کسب کند. او می گوید: «آن ها کارشان را درست انجام نمی دهند».

قاچاق انسان در افریقا به یک تجارت میلیاردی تبدیل شده که شمار بسیاری از آن سود می برند.

این که قاچاق انسان به یک منبع مهم اقتصادی در تمام منطقه تبدیل شده، در شهر آگادیس واقع در کشور نیجر مشخص می شود. این جا مرکز اصلی فعالیت و رفت و آمد قاچاقبران انسان است.

طبق ارزیابی ها تقریبا 50 درصد از اقتصاد شهر آگادیس بر پایه قاچاق انسان می چرخد.

در سال گذشته هفت بانک در این منطقه شعبه گشوده اند و افزون براین دکان های متعدد بسیاری برای انتقال پول نقد ایجاد شده است.

پس تعجبی ندارد که مسئولان علاقه چندانی به نابود کردن این منابع غنی مالی ندارند.

هیچ کس حقیقت را به زبان نمی آورد

جوی کا تجربیات تلخ گذشته را پشت سر گذاشته است و می داند که یک بار دیگر به چنگ قاچاقبران انسان نمی افتد.

شمار بسیاری از زنانی که در گذشته وادار به تن فروشی شده اند و اکنون به زادگاهشان بازگشته اند، جرات نمی کنند درباره آن چه که در اروپا برسرشان آمده، سخن بگویند. جوی کا دراین باره می گوید که سکوت این زنان به نفع قاچاقبران انسان است.

این دختر جوان 23 ساله می گوید، جای شک نیست که نایجریا با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند، اما زندگی در اروپا هم برای ما آسان نیست.