از سالروز استقلال افغانستان در کابل تجلیل شد

در سالروز استرداد استقلال افغانستان از جشن عمومی خبری نبود. تنها در برخی از جاده‌های پایتخت پرچم سه رنگ افغانستان آویزان شده بود. نیروهای امنیتی یک روز پیش از فرا رسیدن این روز حضور سنگینی در جاده‌های پایتخت داشتند و تقریبا در تمام چهارراهی‌ها شهر حضور سنگین پولیس محسوس بود.

مردم عادی افغانستان در جشن استقلال در ارگ حضور نداشتند. این روز در سراسر افغانستان رخصتی عمومی است و جاده‌های پایتخت در این روز ساکت و آرام بود؛ هرچند انفجار یک ماین چسبکی در منطقه تایمنی آرامش باشندگان منطقه را به هم زد.

در مراسم تجلیل از استرداد استقلال افغانستان که بیشتر مقام‌های حکومتی شرکت داشتند، رئیس جمهور غنی سخنرانی کرد، ولی عبدالله عبدالله رئیس اجراییه حکومت و شماری دیگر از چهره‌های نزدیک به او در این مراسم حضور نداشتند. رئیس جمهور غنی در این مراسم گفت با گذشت ۹۷ سال از استرداد استقلال، نیروهای امنیتی در سنگرهای داغ نبرد از تمامیت ارضی این کشور دفاع می‌کنند.

غنی تاکید کرد که حل معضل افغانستان از راه نظامی ممکن نیست ولی این کشور در برابر جنگ تحمیلی مقاومت خواهد کرد: «آوردن ثبات در افغانستان تنها از راه استعمال قوا نمی‌شود. جنرالان ما که جنگ را دیده‌اند بیشتر از هر کسی از جنگ نفرت دارند ولی جنگ تحمیلی را دفاع می‌کنیم.» رئیس جمهور غنی گفت پس از ۹۷ سال از استرداد استقلال، افغان‌ها هنوز مجبورند برای آزادی خود بجنگند.

آقای غنی گفت سیاست خارجی کشورش را به هیچ کس دیگری واگذار نمی‌کند. او از پاکستان خواست تا به رابطه دولت با دولت با حفظ منافع ملی دو کشور احترام بگذارد.

جشنی که دیگر نیست

سالروز استرداد استقلال افغانستان در سال‌های پیش از جنگ، به صورت گسترده و با شکوه برگزار می‌شد. این جشن تنها حکومتی نبود بلکه مردم در آن سهم گسترده داشتند.

سالمندانی که این جشن را به یاد دارند، حسرت آن روزها را می‌خورند. آن‌ها از جشن‌هایی حکایت می‌کنند که هفت شب و روز دوام می‌کرد و مردم از برنامه‌ها و سرگرمی‌های مختلف در روزهای جشن لذت می‌بردند. حاجی هارون ۶۱ ساله که آن روزها را به یاد دارد می‌گوید: «جشن استقلال هفت شب و روز دوام می‌کرد. کمپ‌ها زده می‌شد، هر وزارت از خود کمپ داشت. مردم از هرسو می‌آمدند و تا ساعت دو – سه شب خوشی می‌کردند و هیچ ترسی از ناامنی نداشتند.»

شهروندان افغانستان می‌گویند در شب و روزهای جشن، زنان و مردان تا نیمه‌های شب در جاده‌های پایتخت رفت و آمد داشتند در حالی که فعلا کسی حتی در جریان روز احساس امنیت نمی‌کند، چه رسد به این که از طرف شب از خانه‌های شان بیرون شوند. حاجی هارون می‌گوید در گذشته‌ها مردم افغانستان نسبت به وطن شان عشق و علاقه خاصی داشتند ولی در حال حاضر عشق و علاقه به وطن کمرنگ شده است.

نصیر احمد که جشن باشکوه سال‌های پیش از جنگ را به یاد دارد می‌گوید آزادی، امنیت و اتفاق در بین مردم بیشتر از امروز بود: «در آن زمان فرهنگ مردم عالی بود. از تمام مکتب‌های دخترانه و پسرانه همه در جشن شرکت می‌کردند برادرانه و خواهرانه باهم سهم می‌گرفتند و نقش داشتند.»

برخی از افغان‌ها به این باورند که تبعیض قومی در بین مردم یکی از دلایل کمرنگ شدن جشن استقلال است. شفیق الله می‌گوید اختلافات و تبعیض‌های قومی و زبانی در تمام سطوح جامعه افزایش یافته و به همین دلیل همدلی در بین مردم کمرنگ شده است: «در حکومت وحدت ملی یک نوع بی‌اتفاقی و عدم همبستگی در بین ملت افغانستان سبب شده که اشتیاق و علاقه نسبت به این روزها کمتر شود.»

عکس‌هایی از جشن استقلال افغانستان در جلال آباد