چگونه می توان در بیابان نامیب زنده ماند؟

شترمرغ ها با آب وهوای بیابانی گرم وخشک خوب کنار می آیند. این پرندگان مهاجر می توانند حرارت بدن شان را افزایش دهند. بنابراین آنها عرق نمی کنند وآب بدن شان را از دست نمی دهند. آبی را که آن ها نیاز دارند از مواد غذایی گیاهی خود به دست می آورند. آنها همچنان سنگ های کوچک را قورت می کنند. شتر مرغ ها قادر به هضم چیزهایی اند که حیوانات دیگر نمی توانند از آنها تغذیه کنند.

گاوهای شاخ تیز نیز می توانند حرارت بدن شان را حتی تا ۴۵ درجه تنظیم کنند. یک شبکه کوچک از عروق خون در بینی آنها، هوای تنفس شده را سرد می سازد. بنابراین مغز آن ها بیش از حد گرم نمی شود. این حیوانات آب مورد نیاز بدن شان را از طریق خوردن گیاهانی تهیه می کنند که مانند کچالو ها در زیرخاک اند وخربوزه ها که در بیابان ها خود رو هستند.

در روزهای بسیار گرم آفتاب پرست ناماکا یا چلپاسه بیابانی به سادگی رنگ خود را تغییر می دهد. چون که پوست روشن نور بیشتری را جذب می کند. در صبح ها که هوا سردتر است چلپاسه بیابانی سیاه است. دم این حیوان در مقایسه با گونه های مشابه کاملا کوتاه است. این حیوان معمولا در بیابان های گرم در زیر صخره ها وسنگ ها پنهان می شود.

پاهای مورچه کمپونوتوی دیتریتوس حدود ۵ میلی متر طول دارد. بنابر این می تواند در سطح ریگ داغ بماند. از آنجا که ۵ میلیمتر از زمین بالاتر است تا۱۰ درجه حرارت بدن این حیوان سردتر است. مورچه تشنگی خود را با خوردن مواد چسپناکی مانندعسل وشیرینی که شته ها در برگ ها ترشح می کنند به دست می آورد.

عنکبوت بیابانی از نور خورشید اجتناب می کند. او در نیم متری زیر زمین یک غار از ریگ وتارهای عنکبوت می سازد. از آنجا که او فقط در شب ظاهر می شود به حفاظت از خورشید نیازی ندارد. بنابراین رنگ آن ها سفید است.

وقتی که پای تبادله مواد در درون بدن باشد این شعار برای کژدم مطرح می شود. این حیوان انرژی کمی نیاز دارد ومی تواند ماه ها بدون غذا زندگی کند. سیستم انتقال اکسیجن در بدن کژدم برعکس وجود انسان به طور رضایت بخشی حتی در درجه حرارت بلند نیز کار می کند که برای زندگی کردن در دشت مناسب است.

این مارکوچک تمام عمرش را در تپه های ریگی می گذراند و به دنبال حشرات کوچک برای شکار می گردد.

زنجیره غذایی در بیابان نامیب برای قانغوزک ها چنین ساخته شده است. اما این قانغوزک آن ها را هرگز دوست ندارد. او فکرش را کرده است وقتی که احساس تهدید یا خطر کرد خود را به پشت می اندازد وبه مردگی می زند. به این امید که دیگر حیوانات اشتهایی برای خوردن سوسک مرده وخشک شده نداشته باشند.

در همه جای بیابان نامیب جانداران زندگی می کنند. حتی در زیر سنگ ها! در آنجا سیانوباکتری ها به قسم یک کتله قهوه ئی رنگ دیده می شوند. این باکتری ها برای عملیه فوتو سنتیز به نور آفتاب ضرورت دارند.اما نور شدید خورشید را تحمل کرده نمی توانند. راه حل آن پنهان شدن در زیر چنین سنگهای سفید است که از طریق آنها نور به اندازه کافی نفوذ می کند. نویسنده:Osterath, Brigitte/ پ.ع